رضایت نسبی از بیمارستان پیر

وارد بیمارستان که می شویم، بیش از هر چیز با سکوت مواجه می شویم؛ سکوتی که اضطراب و نگرانی را به آرامش تبدیل می کند. این آرامش در ادامه با وجود فضای سبز و درختان موجود در محوطه بیشتر هم می شود.

شکایت و آغاز تغییرات

زوج میان سالی جلوی ورودی بخش جراحی قلب در انتظار ایستاده اند. از آن ها درباره میزان رضایتشان می پرسیم. آقای رمضانی توضیح می دهد: دو سه ماه پیش مریضمان را اینجا بستری کردیم. محیط بسیار کثیف بود و همسرم ماجرا را پیگیری و به وزارت بهداشت شکایت کرد. بعد هم از وزارتخانه با ما تماس گرفتند و علت شکایت را جویا شدند و قول پیگیری دادند.

این بار که بازهم مشکل اورژانسی پیش آمد، به تکنسین آمبولانس گفتیم بیمار را به بیمارستان شریعتی منتقل نکند اما او گفت وضعیت این بیمارستان خیلی تغییر کرده است. حالا که آمده ایم، می بینیم شرایط واقعا تغییر کرده و محیط و اتاق ها تمیز شده است.

او می افزاید: در این مدت یکی دو مسئول برکنار شده اند و حاصل کار به رضایتمندی اغلب بیماران منتهی شده است، زیرا روکش تمام تخت ها، تمیز و مرتب است و تشک ها نیز به تشک های طبی تغییر یافته است.

اتاق های کوچک و پر از تخت!

در گشت وگذار در حیاط بیمارستان با خانمی مواجه می شویم که خود را رضایی معرفی کرده، گلایه خود را این گونه مطرح می کند: مشکل کیسه صفرا دارم. می گویند ۶ماه دیگر نوبت عملم می رسد اما پزشک مربوط می گوید اگر پول داری، در بیمارستان دیگری هم می توانم عملت کنم. منزل من به این بیمارستان نزدیک است و ازطرفی هم هزینه گزاف عمل جراحی در بیمارستان خصوصی را ندارم.

دو پسر جوان درحال صحبت درباره وضعیت اتاق ها هستند. یکی از آن ها بیان می کند: مریض ما در بخش جراحی قلب بستری است. چهار تخت را داخل یک اتاق کوچک جا داد ه اند که جای نفس کشیدن هم ندارد. مسئولان باید به فکر چاره باشند و هوای بیماران قلبی را بیشتر داشته باشند.

خرید و تهیه ملزومات توسط همرا هان بیمار!

با یکی دیگر از همرا هان بیمار هم کلام می شوم. او می گوید: همه کار های مربوط به بیمار و خرید بعضی ملزومات را به همراه بیمار سپرده اند. او اضافه می کند: حالا با تشخیص دکتر، بیمار ما به بخش مراقبت های ویژه(سی سی یو) منتقل شده است و در آنجا دیگر مجبورند خودشان همه کار ها را انجام دهند، زیرا همراه اجازه ورود ندارد.

یکی دیگر از همرا هان بیمار مدعی می شود پزشکان معالج، برنامه مشخصی برای ویزیت بیمار ندارند و هر زمان دلشان بخواهد، برای ویزیت بیمار به بخش می آیند اما درمقابل، دو مریض آنژیوگرافی از خدمات راضی هستند و یکی از آن ها می گوید: پزشک معالج من انسان باوجدانی است و کارش را به خوبی انجام می دهد.

معطلی پشت نوبت درمانگاه

همراه یک بیمار جراحی عمومی نیز می گوید: خداراشکر، همسرم با کمترین معطلی، پذیرش و بستری و جراحی شد و حالا هم برای کشیدن بخیه ها مراجعه کرده ایم. این بیمارستان در مقایسه با برخی بیمارستان های مرکزی و شلوغ مشهد، تمیزتر و خلوت تر است.

خانم بارداری هم می گوید: برای چکاپ و دریافت نوبت زایمان آمده ایم. زایمان قبلی ا م هم همین جا انجام شد. از حاصل کار راضی بودم. کمی معطلی دارد اما هزینه های دریافتی درمقایسه با خدماتی که می دهند، ارزش دارد. چاره ای نیست؛ یا باید پول آن چنانی داشته باشیم و به بیمارستان خصوصی برویم یا برای درمان در بیمارستان های دولتی صبوری پیشه کنیم.

همسر وی اضافه می کند: از ساعت ۶صبح برای دریافت نوبت درمانگاه آمده ایم و حالا هم ساعت١٢ است و تقریبا از یک روز کاری بازماندیم.

یکی دیگر از بیماران هم می‌گوید: از بخش های تخصصی قلب، زنان و ارولوژی راضی هستیم. اینجا جزو معدود بیمارستان های دولتی است که بو نمی دهد!

١۶٠تخت در بیمارستان ۵٠تختخوابی

برای پیگیری گلایه‌های مطرح‌شده سراغی از رئیس بیمارستان شریعتی مشهد گرفته‌ایم. دکتر محمدرضا حسینعلی زاده در این‌باره می‌گوید: از سال گذشته تغییراتی در سیستم اجرایی بعضی بخش های بیمارستان ایجاد شده است اما درمجموع به دلیل محدودیت منابع به ویژه در بیمارستان شریعتی که قدمتی شصت وهفت ساله دارد، با کمبود هایی مواجه هستیم.

وی این موضوع را هم اضافه می کند که فضای موجود برای یک بیمارستان ۵٠تختخوابی ریه، طراحی شده بود اما بیمارستان در حال حاضر با ١۶٠تخت درحال خدمات دهی به بیماران است و در چنین شرایطی، شاید حداقل ها و استاندارد ها دیگر تعیین کننده نباشد.

او تصریح می کند: اغلب کسانی که به این بیمارستان مراجعه می کنند، توان مالی چندانی برای پرداخت هزینه ها ندارند و به این ترتیب ضعیف ترین و محروم ترین بیماران، گذرشان به بیمارستان ما می افتد.

کمبود کمک پرستار

او درباره واگذاری امور بیماران به همرا هان بیمار نیز می گوید: واقعا چنین چیزی نیست. یکی از مشکلاتی که با آن دست وپنجه نرم می کنیم، کمبود کمک پرستار است، به طوری که بیمارستان شریعتی به ۴٠کمک پرستار نیاز داشت که با مساعدت دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از این تعداد ١۵کمک پرستار به بیمارستان ما اختصاص یافت، با این حال هنوز در این زمینه کمبود داریم و این مسئله هم فقط مشکل بیمارستان شریعتی نیست و تمام بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی با این معضل روبه رو هستند و این کمبود برای بیمارستان های دولتی، بالاخره خود را در جایی نشان می دهد.

حسینعلی زاده بیان می کند: این طور هم نیست که بخواهیم چیزی را به همراه بیمار تحمیل کنیم اما با توجه به اصرار و تمایل اغلب همرا هان برای حضور بر بالین بیمارشان، این امکان فراهم شده است و وقتی یکی از اعضای خانواده کنار عزیزش حضور می یابد، به خودی خود بعضی کار های مربوط به بیمار را با تمایل خود انجام می دهد، این درحالی است که ما نیز سعی کرده ایم با رضایت همرا هان بیمار خلأ موجود در زمینه کمک پرستار را تاحدودی از این طریق جبران کنیم.

الزام پزشکان به پیگیری وضعیت بیمار

او درمورد چگونگی ویزیت بیماران نیز بیان می کند: ویزیت درمانگاهی یا بخش های بستری، تنها بخش کوچکی از کار پزشکان است اما آن ها را موظف کرده ایم درنهایت تا بعدازظهر هر روز، شرایط بیماران بستری یا جراحی شده و نیز مراجعان به درمانگاه تخصصی را پیگیری کنند.

او ادامه می دهد: برخی همرا هان بیماری که قرار است ترخیص شود، منتظر هستند پزشک رأس ساعت ٨صبح حضور یابد و دستور ترخیص مریض را بدهد، درحالی که ممکن است در آن زمان، پزشک در اتاق جراحی مشغول جراحی باشد و طبق برنامه ریزی صورت گرفته، روند ترخیص بیماران درنها یت ساعت١۴ تا ١۵ انجام می شود.

رئیس بیمارستان دکتر شریعتی بیان می کند: سیستم نوبت دهی درمانگاه بیمارستان شریعتی به دو صورت اینترنتی و حضوری امکان پذیر است و روزانه ١٠ تا ١۵نفر می توانند برای هر پزشک، نوبت اینترنتی دریافت کنند. در نوبت دهی حضوری نیز با مراجعه و اعلام برنامه پزشکان برای همان روز نوبت اختصاص می یابد و درمجموع روزانه ٣٠٠فقره ویزیت در درمانگاه انجام می شود.

وی می گوید: چنانچه بیماری نیاز به جراحی اورژانس داشته باشد، به هیچ وجه معطل نمی شود و انتظار معنی ندارد! اگر پزشکی اعلام کرده است برای انجام عمل ممکن است بیمار شش ماه در نوبت بماند، صحت ندارد و درصورت گزارش موضوع، پیگیری و برخورد لازم صورت می گیرد، زیرا این احتمال وجود دارد که پزشک با این اعلام، مایل به انتقال بیمار به بیمارستان بخش خصوصی باشد. اتاق عمل ما آن قدر شلوغ نیست که برای پذیرش بیمار جراحی، محدودیتی داشته باشیم.