لغزش فرهنگ با تبلیغات لاکچری در تلویزیون

خبرگزاری شبستان، گروه اجتماعی معصومه بدخشان، خانه ای با متراژ بزرگ، لوازم لوکس خانه، دیوار هایی با رنگ های شاد، خانواده ای خوش پوش و خندان را در بسیاری از تبلیغات رسانه ملی را شاهد هستیم.

برای تبلیغ یک دستمال کاغذی ابتدای یک خانه شیک و لوکس نشان داده می شود، بعد یک خانواده خوش پوش شیک و در نهایت تمام زندگی آن ها در وجود یک دستمال کاغذی خلاصه می شود. از این دست تبلغات در رسانه ملی کم نیست. اکثر تبلیغات محصولات به صورت شیک و تجملی است.

اکثر تبلیغات تلویزیون به صورت لاکچری است. حتی برای تبلیغ یک بیسکویت از لوکس ترین خانه، وسایل خانه و خوش پوش ترین افراد استفاده می کنند تا یک بیسکویت را تبلیغ کنند.

حالا مخاطبین رسانه ملی که از هر جای کشور و با هر سطح و طبقاتی که هستند این تبلیغات را می بینند و با وجود شرایط اقتصادی و گرانی که به کشور تحمیل شده است، یک آه از روی حسرت برای آنچه در تلویزیون هست و در خانه آن ها نیست، می کشند.

اما در واقعیت چند درصد از مردم کشور زندگی هایشان همانند تبلیغات رسانه ملی است؟ مطمئنا درصد پایینی از مردم کشور زندگی های لاکچری و لوکس دارند و برای خوردن یک صبحانه حتما باید یک آب پرتقال باشد. در صورتی که در اکثر تبلیغات برای خوردن صبحانه، نهار و شام انواع و اقسام نوشیدنی ها و غذا ها وجود دارد. بسیاری از مردم زندگی های معمولی دارند و نه همانند تبلیغات تلویزیون خانه های لاکچری دارند نه آن همه خوش تیپ و خوش غذا هستند. اما تبلیغات تلویزیون اینگونه القا می کند که همه مردم همینگونه زندگی می کنند و تصویر اشتباهی در ذهن مردم می سازد. مردم تنها حسرت این زندگی ها را می خوردند و از احساس لذت از زندگی را برای لحظاتی می گیرد.

در شرایط فعلی که اقتصاد کشور نابسامان است و مردم رنج های معیشتی زیادی را بردوش می کشند، خرید خانه برای خیلی ها رویا شده است و اجاره خانه ها نجومی شده اند، مردم مجبور هستند درد واقعی تورم را بکشند و حسرت هایی که رسانه ملی هم بر آن ها تحمیل می کند را تحمل کنند.

سریال و تبلیغات تلویزیون احساس کاستی میدهد

نگار اهل یکی از شهرستان ها است به خبرنگار شبستان می گوید: من در تهران دانشجو هستم.پیش از اینکه به تهران بیایم فکر می کردم تمام تهرانی ها در رفاه و آسایش هستند. همیشه زندگی ها همانند سریال ها و تبلیغات تلویزیون می دیدم. فکر می کردم هر کسی در تهران است می تواند از تمام آنچه در تلویزیون تبلیغ می کند به راحتی استفاده کند و از این موضوع هم رنج می بردم و هم احساس کاستی نسبت به دیگران داشتم.

او بیان می کند:وقتی به تهران آمدم، متوجه شدم شرایط زندگی خیلی سخت تر از شهرستانی ها است. خیلی از مردم تهران هم نمی توانند خیلی از مراکز دیدنی را بروند یا غذاهای آنچنانی بخورند یا خانه های و ماشین های لوکس ندارند. تصویر سازی قبلی تنها از سوی تلویزیون در ذهنم ساخته شده بود. این رسانه بود که احساس کاستی به آدم می داد.

تبلیغات لاکچری تلویزیون خیانت به مردم است

سعید یکی از مخاطبان است که به خبرنگار شبستان می گوید: واقعا تبلیغات لاکچری تلویزیون خیانت به مردم است. هر وقت این تبلیغات را می ببینم دلم برای خودمان می سوزد، من کلا انسان تجمل گرا و مصرف گرایی نیستم اما دلم برای مردمی می سوزد که این زندگی ها را باور می کنند و در ذهن آن ها عقده و حسرت هایی از زندگی دیگران جمع می شود. در حالی که واقعیت های زندگی مردم آن نیست. در تبلیغات تلویزیون مبل های آنچنانی است، در آشپزخانه ها انواع و اقسام وسایلی است که خیلی ها فقط در تلویزیون دیده اند در میز های غذاخوری هم انواع واقسام غذا ها است، آیا واقعا زندگی مردم حتی آن ها که در رفاه هستند اینگونه است. از مسئولان رسانه ملی درخواست تبلیغاتی که ایده در آن است را تبلیغ کنند نه تبلیغاتی که تنها بر بحث تجمل گرایی تمرکز شده است.

تبلیغات تلویزیون مصرف گرایی و تجمل گرایی را به شدت ترویج می دهد در کنار آن لذت های زندگی ساده را از مردم می گیرد به مردم تلقین می کند که زندگی کمی بهتر از کیفیت است حالا مردمی که با مشکلات معیشتی دست و پنجه نرم می کنند با چه چالش هایی در ذهن رو به رو می شوند؟ البته هدف سرمایه داری ترویج مصرف گرایی و تجمل گرایی است اما واقعا این موضوع با فرهنگ و ارزش های ایرانی و اسلامی همخوانی دارد؟ تلویزیون باید نماد ساده زیستی باشد نباید و درقبال مخاطبان مردم این سرزمین رسالت سنگین و خطیری دارد که لغزش آن موجب لغزش فرهنگ و ارزش ها می شود.

پایان پیام/260