باغیشلا منی!
آی منیم سیرداشیم، حیات یولداشیم،
باغیشلا سیوگیلیم،باغیشلا منی!
سَن منیم حیاتیم، ائلیم ،قارداشیم
باغیشلا سئوگیلیم،باغیشلا منی!
شعریمین جوهری، غزلی سَنسَن
عشقیمین اَبدی، اَزَلی سنسن
دونیانین اَن یاخشی، گوزلی سنسن
باغیشلا سئوگیلیم، باغیشلا منی!
سَن منیم عشقیمین، شانلی بَزَه یی
دالیمین دایاغی، ائوین دیره یی
چئرپئنیر عشقینله، (بی نام) اوره یی
باغیشلا سئوگیلیم، باغیشلا منی!
ایستَردیم زولفونلَه چکیلَم دارا
واریمدی قلبیمده مینلَرجه یارا
پاییزا اوخشاتدیم، باخدیم –باهارا-
باغیشلا سئوگیلیم، باغیشلا منی!
سئویپ، سئویلمَه یی سئودیک دونیادا
قُوی گِئتسین باشقاسی، هَر نَه وار بادا!
چاتان یُوخ دار گونده هئچ کیمسه دادا
باغیشلا سئوگیلیم، باغیشلا منی!
زمستان 1373مجید جعفرزاده کسیانی
**********************
آی همراز و همدم من!
ببخش نازنینم، ببخش مرا
تو هستی و ایل و برادر منی
ببخش نازنینم ببخش مرا!
تو جوهر و غزل شعر منی
تو عشق ابدی و ازلی منی
تو زیباترین زیبای جهانی
ببخش نازنینم، ببخش مرا
تو عشق با شکوه منی
تو تکیه گاه من و ستون خانه ای
دلِ بی نام به عشق تو هِی می تپد
ببخش نازنینم، ببخش مرا
عشق سرلوحه ی زندگی مان شد
هر آنچه غیرِ عشق، هر چه بادا باد!
در روز بد کسی به دادِ کسی نمی رسد
ببخش نازنینم، ببخش مرا
دوست داشتم با زلف تو به دار آویخته شوم
در قلبم هزاران زخم از نامردان دارم
وقتی به بهار نگاه کردم ، پاییز در چشمهایم مجسم شد
ببخش نازنینم، ببخش مرا!
***
دوستان عزیزم
باطلب پوزش از محضر شما بزرگواران به خاطر غیبت طولانی ام از یک طرف و سروده ای طولانی ام از طرف دیگر. لطفن ببخشید مرا