درباره یک آتش‌نشان؛ از کارگری ساختمان تا قهرمانی جهان

علی اورعی، در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه «سال 95 وارد آتش‌نشانی شدم که از این قدرت بدنی و توانی که دارم، در راه خوبی استفاده کنم»، افزود: متولد سال 70 هستم و بالای 20 عنوان قهرمانی دارم. قهرمان سنگین‌وزن رشته کاراته هستم و از سال 90 عضو تیم ملی رشته کاراته شدم. دو سال است که بوکس کار می‌کنم. یک متر و 91 سانت قدم است و 110 کیلو وزن دارم.

وی با اشاره به اینکه «مهندس برق هستم و دوست دارم برای ارشد تربیت بدنی بخوانم»، ادامه داد: 3 برادریم که دو نفرمان ملی‌پوش هستیم. قهرمانی 2016 ژاپن، نائب قهرمانی 2017 اوراسیا در صربستان، قهرمانی 2017 اسپانیا و در سال 2013 هم قهرمان بین‌المللی در باکو شدم.

این قهرمان جهان در رشته کاراته در مورد نحوه ورود خود به سازمان آتش‌نشانی مشهد مطرح کرد: عازم مسابقات جهانی 2016 بودم که یکی از دوستانم در آخرین روز استخدامی به من اطلاع داد که آتش‌نشانی استخدامی دارد. در آزمون ثبت‌نام کردم، قبول شدم و تست‌ها را دادم. در کل کشور، نفر دوم شدم و رکورد دو با نردبان را در کشور جابه‌جا کردم. به این صورت این توانایی را در خود دیدم و وارد سازمان آتش‌نشانی شدم.

این آتش‌نشان در خصوص لزوم آمادگی جسمانی بالا در رشته آتش‌نشانی گفت: همه ایستگاه‌ها باشگاه بدن‌سازی دارند. من باشگاه ایستگاه را تجهیز کردم، کش‌های بدن‌سازی آوردم و شروع به تمرینات تخصصی‌تر با افراد سازمان کردیم؛ با هدف اینکه بتوانیم توانمان را برای کمک بیشتر برای مردم افزایش دهیم. به صورت 7 نفره در زمان ورزش تمرین می‌کردیم. در بعضی از ماموریت‎ها تمریناتی که انجام داده‌ایم، باعث شده عملکرد بهتری داشته باشیم.

کارگر ساختمان بودم و کارگری می‌کردم

این قهرمان کاراته 2016 ژاپن اظهار کرد: زمانی که دانشجو بودم و درس می‌خواندم، کارگر ساختمان بودم و کارگری می‌کردم. از آن‌جایی که کار در بازار نبود و باید تمام وقتم را برای کار می‌گذاشتم، به درسم نمی‌رسیدم و کارگری را انتخاب کردم که همزمان باعث افزایش تقویت بدنی‌ام شود. از سن 10 تا 25 سالگی کارگری کردم.

90 درصد انگیزه‌ام برای شرکت در مسابقات، مالی است

وی ادامه داد: در حال حاضر کارمند آتش‌نشانی هستم، اما با این وجود، شرایط، پاسخگوی نیازهای مالی من نیست و بیش‌تر انگیزه‌ام از شرکت در مسابقات جهانی مالی است. من افتخاراتم را کسب کرده‌ام و بیش‌تر هدفم این است بتوانم کمک بیشتری به خانواده‌ام بکنم. گاه بچه‌هایی را که استعداد دارند و در پایین شهر زندگی می‌کنند، از لحاظ مالی تامین می‌کنم تا به سمت توانمندی‌هایشان بروند.

پس از شهادت پدرم شرایط به نحوی بود که باید قوی می‌شدم

اورعی با بیان اینکه «پس از شهادت پدرم شرایط به نحوی بود که باید قوی می‌شدم»، گفت: ما در قاسم‌آباد زندگی می‌کردیم و در حال حاضر هم همان‌جاییم. در این بین از لحاظ اقتصادی کم‌وکاستی‌هایی هم داشته‌ایم که باعث شده در بلوار توس هم زندگی کنیم.

این آتش‌نشان با بیان اینکه «انسان‌ها شخصیت‌های مختلفی دارند»، گفت: سه برادر هستیم و همیشه دوست داشتم بهترین‌ها را داشته باشم. انسان‌ها در شرایط سخت، ستاره می‌شوند. خیلی‌ها از فشار زیاد جا می‌زنند و افرادی هم بوده‌اند که نمی‌خواهند کم بیاورند و فردایشان را بهتر از امروز می‌کنند.

در 10 سالگی، 110 کیلو بودم/ دوست‌داشتم بتوانم از خودم دفاع کنم

این قهرمان جهان کاراته تصریح کرد: اگر به آدم بر بخورد، از درون شعله‌ور و متحول می‌شود. به غیرتم برمی‌خورد که نمی‌توانم مانند دیگران ورزش کنم. من از بچه‌های تپل و استثنایی بودم. زمانی که به دنیا آمدم 6 کیلو وزن داشتم، در ده سالگی شلوار مردانه تنم می‌کردند و در یک سالگی 25 کیلو وزن داشتم. در 10 سالگی، 110 کیلو داشتم. دوست نداشتم کسی اذیتم کند. از آن‌جایی‌که پدر روی سرم نبود، دوست داشتم قوی‌تر شوم تا بتوانم از خودم دفاع کنم.

این آتش‌نشان با بیان اینکه «از همان اول دوست داشتم به بقیه کمک کنم»، گفت: سعی می‌کردم حق را از ظالم بگیرم و به حق‌دار بدهم و کسی در معرض خطر نباشد. از همان اول می‌خواستم پلیس یا آتش‌نشان شوم که یک نفر باشد از مردم حفاظت کند. از سن 18 سالگی و زمانی که فهمیدم می‌توانم از دیگران دفاع کنم، این علاقه در وجودم نهادینه شده‌بود. برایم مهم نبود چه کاری انجام دهم، مهم حفاظت و کمک‌کردن بود.

هرکسی لیاقت آتش‌نشان‌شدن ندارد

اورعی خاطرنشان کرد: آتش‌نشانی شغل مقدسی است و هرکسی لیاقت آتش‌نشان‌شدن را ندارد. صبح که از خانه بیرون می‌‎آییم، شاید دکمه پیراهنمان را خانواده‌مان ببندند، اما دربرگشت، ممکن است آن دکمه را در سردخانه برایمان باز کنند. جانمان را کف دستمان گذاشته‌ایم، با پول معامله نمی‌کنیم و با خدای خودمان، با نجات‌دادن جانِ انسان‌ها معامله می‌کنیم.

وی ادامه داد: همان‌طور که در قرآن آمده، اگر جان یک انسان را نجات دهی، گویی تمام دنیا را نجات داده‌ای، ما با جانمان بازی می‌کنیم و تنها برای عشق به نجات‌دادن است و همه این ها به ذات مقدس پروردگار باز می‌گردد.

هیچ عبادتی بالاتر از کمک به خلق خداوند نیست

این آتش‌نشان و قهرمان جهان با بیان اینکه «من نمی‌خواهم به مشاغل دیگر بی‌احترامی کنم»، گفت: همه آتش‌نشانان به یک نوع خداشناسی رسیده‌اند. زمانیکه آدم به عرفان برسد، متوجه می‌شود تمام روزگار هستی، حتی برگی که از درخت می‌افتد، بی‌حکمت نیست و هیچ‌کاری اتفاق نمی‌افتد، مگر خدا بخواهد. با این قوت قلب جلو می‌رویم. هیچ عبادتی بالاتر از کمک به خلق خداوند نیست. تمام انسان‌های آتش‌نشان یک انسان عادی هستند، اما به نظرم دلمان بزرگ است و به خدا نزدیکیم.

اورعی تصریح کرد: نزدیکی به خداست که باعث جلورفتن و نترسیدن می‌شود. در این سه سال از 7 متر ارتفاع افتاده‌ام و در آتش گیر کرده‌ام و اتفاقاتی پیش افتاده، اما اگر روزی قطع نخاع هم بشوم، خوشحالم از اینکه در راه درستی توانم را خرج کرده‌ام.

هر چیزی خمس و زکاتی دارد

این قهرمان جهانی کاراته عنوان کرد: به عنوان یک قهرمان شاید نگران باشم که مبادا در عملیاتی شغلم بر روی ورزشم تاثیر بگذارد، اما به عنوان پهلوان، نه؛ هرچیزی خمس و زکاتی دارد. خداوندی که این بدن قوی را به من داده و وجودم را از غیرتی پر کرده‌است که بتوانم قوی‌ترش کنم، می‌خواهد تا این بدن را در راه خودش خرج کنم. می‌توانستم از بدنم به عنوان چک‌نقدکن یا بادی‌گارد استفاده کنم اما آتش‌نشانی کاری است که در راه درستی از آن استفاده کرده‌ام.

از 7 متر ارتفاع افتادم

این آتش‌نشان با اشاره به اینکه «در انتخاب بد و بدتر آدم بد را انتخاب می‌کند»، بیان کرد: به ماموریتی رفتیم و آتش از پشت من برگشت و راهی نداشتم که از دل آتش بیرون بیایم، مجبور شدم از پنجره طبقه دوم خودم را پایین بیندازم تا دست‌وپایم بشکند نه اینکه بمیرم؛ اما این اتفاق نیفتاد. وزن خود لباس و تجهیزات، 35 کیلو است و با وزن خودم، 150 کیلو می‌شدیم، اما باز هم اتفاقی برایم نیفتاد.

وی ادامه داد: مجتمعی در بلوار نماز، طبقه دوم آن طعمه حریق شد و افراد محبوس را آتش‌نشانان دیگر بردند و من اطفاء حریق را انجام می‌دادم، آتش به پشتم برگشت و دیگر نتوانستم ادامه کار را انجام دهم. در آن ماموریت دو سال از سابقه کاری من گذشته بود.

اورعی در پاسخ به این سوال که «مهم‌ترین ماموریتت چه ماموریتی بوده‌؟»، گفت: نمی‌توانم بگویم که کدام ماموریت مهم‌تر است، هرجایی که جان مردم در خطر باشد برای ما مهم‌ترین ماموریت است. هرکدام از ماموریت‌هایی که انجام می‌دهیم برای ما خاطره است.

در سریع‌ترین زمان تبر را آوردم

این آتش‌نشان در مورد یکی از خاطراتش گفت: در بلوار جانباز، باشگاهی در طبقه دوم مجتمع فردوسی، طعمه حریق شده‌ بود. ما به‌عنوان کمکی از ایستگاه 47، اعزام شدیم و عملیات بسیار شلوغی بود. چوب‌های سونا آتش گرفته بود و باشگاه تجهیزات خوبی داشت. به آن‌جا رسیدیم و دستگاه زدیم. به داخل رفتیم و آن‌قدر دود همه‌جا را فراگرفته بود که جایی دیده نمی‌شد. از آن‌جایی که تمام کلاه‌های ما چراغ‌قوه ندارند و تعداد محدودی کلاه چراغ‌قوه‌ دارد، باعث شد که دید کافی نداشته‌باشیم.

وی ادامه داد: آب جمع شده بود و به دنبال راه‌های خروجی از کف بودیم و می‌خواستیم آب‌ها را تخلیه کنیم و نیروها بسیار خسته شده‌بودند. دستگاه آخرش بود، آتشپاد کاظم کاظمی، سرپرست ایستگاه شماره 47 در ماموریت حضور داشت و به من گفت، علی برو پایین تبر را بیاور، سونا که آتش گرفته بود باید، چوب‌هایش را می‌کندیم که پیش‌روی نکند. در طبقه سوم بودیم و همه خسته بودند و نای رفتن نداشت. من رفتم، با سریع‌ترین حالت ممکن به پایین رفتم و تبر را آوردم، و به بالا که رسیدم، سرپرست را دیدم که کورنومتر را زد و رو به سرپرست دیگر کرد و گفت: دیدی زیر چند ثانیه می‌رود. باهم قرار گذاشته‌بودند که علی قبول نمی‌کند و سرعتم برایشان عجیب بود.

9 طبقه را یک‌ضرب بالا رفتم

این قهرمان جهانی کاراته در خاطره‌ای دیگر گفت: پشت ایستگاه ما، در مجتمع آسمان، طبقه نهم طعمه حریق شده بود و می‌خواستیم با ماشین به سمت رمپ اظطراری برویم که با توجه به مهندسی انجام شده، ماشین سنگین از رمپ جا نمی‌شد، شیلنگ را برداشتم و شروع به دویدن کردم، از رمپ سربالایی سه طبقه را دویدم و بچه‌ها تا طبقه دوم همراهم بودند و بی‌وقفه تا طبقه نهم رفتم. دیگر کسی از آتش‌نشانان را در طبقه نهم ندیدم و شروع به آب‌زدن کردم. بعد از 5 دقیقه یکی دیگر خودش را به من رساند و آن‌قدر سطح اسیدلاکتیک خونم بالا رفته بود که فکم قفل کرد.

وی ادامه داد: به دلیل اینکه من قهرمان رزمی هستم، تمام موارد را باهم دارم، مانند یک سبک‌وزن سرعت، یک سنگین‌وزن قدرت، یک دونده دوی ماراتن استقامت و همانند یک وزنه‌بردار توان دارم.

با ورود مدیرعامل جدید، تغییر و تحولات خیلی خوبی در سازمان به‌وجود آمده

اورعی در خصوص امکانات سازمانی گفت: سازمان ما زیر نظر شهردای است، در دوره مدیرعامل قبلی توقفی در روند تجهیرات ایجاد شده بود، اما با ورود مدیرعامل جدید سازمان، به دلیل اینکه جوان، تحصیل‌کرده، پیگیر و ورزش دوست است تغییر و تحولات خیلی خوبی در سازمان به‌وجود آمده است.

وی ادامه داد: آقای عزیزی هیئتی را به نام ورزش‌های قهرمانی تشکیل داده. با توجه به حمایت‌های انجام شده از سمت مدیریت، در بحث قهرمان‌پروری، تیم‌دادن و مسابقات ترکیبی، تیم مشهد اول شد. تیم دارت، صخره‌نوردی و... کارهای بزرگ‌تری انجام شده‌است، در بحث‌های رفاهی شکل کار عوض شده و در بحث تغذیه، کیفیت بالا رفته و با آشپزخانه خوبی قرارداد بسته شده است.

اورعی با اشاره به اینکه «نسبت به کاری که انجام می‌دهیم، آنچنان مزایایی نداریم»، خاطرنشان کرد: وضعیت معیشتی همکاران ما در سازمان، نه بالاتر و نه پایین‌تر از سطح جامعه است، اما همه به دلیل اینکه، مقدار پولی که می‌گیریم جواب‌گوی خرج و مخارج نیست، به دنبال شغل دوم می‌گردیم.

حتی چکمه‌های آتش‎نشانی آب‌گیری نداشتیم

وی در خصوص امکانات گفت: امکانات دو بُعد دارد، امکانات بر اساس استانداردهای جهانی، که مواردی را کم داریم و بُعد دیگر نسبت به دو سال قبل است. اگر نگاهی به دو سال قبل بیندازیم، حتی چکمه‌های آتش‎نشانی آب‌گیری نداشتیم. من تا سه ماه در ابتدای خدمت چکمه معمولی به پا می‌کردم. در یکی از اولین ماموریت‌هایی که رفتم، ماشین سنگین در دستم بود و در را که باز کردم، از بالا به پایین پریدم. کنار پایم کابل فشار قوی جرقه می‌زد و با وجود آن چکمه‌های غیراستاندارد، اگر اشتباهاً روی کابل می‌پریدم، از بین رفته‌ بودم.

در زندگی نه الگویی را برای خودم قرار دادم و نه خواهم داد

اورعی اظهار کرد: باید باورتان بشود که من در زندگی نه الگویی را برای خود قرار داده‌ام و نه خواهم داد. چرا؟ به دلیل اینکه هرکسی اخلاق‌های مثبت یا منفی دارد. اخلاق‌های مثبت را به عنوان الگو قرار می‌دهم و اخلاق‌های منفی را حذف می‌کنم؛ پس فرد خاصی را مدنظر قرار نمی‌دهم.

باید فرهنگ‌سازی لازم برای جلوگیری از مزاحمت‌های تلفنی را از صفحات مجازی خودمان شروع کنیم

این آتش‌نشان درخصوص مزاحمت‌های تلفنی، مطرح کرد: همانطور که آقای عزیزی در نشست خبری گفتند، «ما باید به دنبال فرهنگسازی باشیم»، زمینه‌سازی فرهنگسازی بسیار مهم است، اگر این فرهنگ‌سازی از زبان الگوهای جامعه منتقل شود، وجهه خوبی خواهد داشت و باید از خودمان یا از صفحات مجازی شروع کنیم.

اورعی در ارتباط با عملکرد وزارت وزرش و جوانان، گفت: عملا کاری نمی‌کنند، زمانیکه آدم از مسابقات قهرمانی می‌آید، هزار نفر دورش را گرفته و عکس می‌گیرند، اما زمانی که برای کاری به سراغشان می‌رویم، کسی تورا نمی‌شناسد.

از ژاپن پیشنهاد داشتم تا در تیم ملی‌شان بازی کنم

وی ادامه داد: از کشور ژاپن در بالاترین سطح مسابقات، به من پیشنهاد شد که برای تیم ژاپن بازی کنم، دلم برای شهر و خانه‌ام تنگ می‌شود. اصلا طاقت ندارم که از مادرم دور شوم و ایران را دوست دارم.

این آتش‌نشان و قهرمان جهان خاطرنشان کرد: از مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی، تشکر ویژه‎ای دارم، انگیزه‌ بسیار زیادی به ورزشکاران حرفه‌ای و قهرمانی سازمان داده‌است.

انتهای پیام