مراسم آفتاب خواهی مازندران

اگر بارندگی زیاد باشد ، برای این که باران بند بیاید نام هفت یا چهل کچل را بر کاغذ می نویسند و آن را به بندی آویزان می کنند تا باد بخورد و باران قطع شود یا با خواندن دعا و نذورات مختلف از خداوند طلب آفتاب و درآمدن خورشید می کنند.در روستای کرات کیاسر از توابع ساری ، اگر باران ببارد و مانع فعالیت کشاورزی شود ، زنهای روستا به طور جمعی شعر زیر را می خوانند :

باران کو ، باران بی پایان کو ،
گندم که زیر خاکه ،
از تشنگی هلاکه ،
یاسلیمان ، روز آفتاب و شب باران .

در روستا ولویه کیاسر ساری هنگامی که باران به مدت چند روز ادامه داشته باشد برای بند آمدن آن بچه های روستا قوطی های حلبی را به نخی می بندند و دو سر نح را می گیرند و در کوچه های محل راه می روند ودسته جمعی شعر زیر را می خوانند :
قوطی قوطی آفتاب کن ،
یه مشت برنج تو آب کن ،
ما بچه های گرگیم ،
از سرمایی بَمِردیم ، یا قرا ( قرآن )
یا کتاب فردا بشه آفتاب .

در روستای کلیج کلا دودانگه در هنگام بارش زیاد باران بچه های محل لباس کهنه می پوشند و با جارو و گل و لای کوچه ها را به هم می زنند و می خوانند :
بابروم بابروم ،
امروز آفتاب فردا آفتاب پیرا ( پس فردا ) آفتاب
آنگاه افراد هر خانواده به بچه ها مواد غذایی و یا شیرینی می دهند .
در روستای علی آباد منطقه سوادکوه ، وقت بارش زیاد باران اهالی محل پارچه های را از امامزاده شاهزاده حسین می ربایند پس از آفتابی شدن هوا آن پارچه را به اضافه پارچه دیگر به امامزاده پس می دهند .

برگرفته از کتاب آشنایی با فرهنگ عامه و اقوام ایرانی نوشته آقای جمال انصاری