اَیا پیـــــامبر وحدت ز هر چه «تر» تو ترینی
تو اقربی به خـــدا و تو اهل علم و یقینـــی
پیامبــــران به عالـــم همه نویـــــد تو دادند
تو آخـــــرین ز نبـــوت به روزگـار پسینی!
کسی ز خلقت تو برتر این جهــــان نشنیده
عصــاره ای ز فضائل به هفت سماء و زمینی
چه گویمت به چه خوانم ز هرچه یادکنم من
یقیـن کنم که تو هرگز نه آنی و نه چنــینی
ز انبیــــای اولوالعزم تو افضــلی و ســرآمد
به خیل خاندان رسالت تو رکنی و تو رکینی
توئی بلاغ کمــــال و توئی عــــلا به فتوت
توئی متمـــّم اخــلاق تو با صفــــــا و متینی
تو قبل از آنکه به بعثت به خلق، خود بنمایی
شریک گشتی به پیمـان برای طیف حزینی
اگرکه شیــخ بگردید گِردشهر و نجست آن
تو آنی آنکه نشودیافت ، ز ماسوا تو برینـــی
تو قبل از آنکه به مردم پیــــام حق برسانی
گرفتی باورشان اقـرار اگر که هست کمینی؟
به غرب و شرق بجوئی مثال تو نتوان یافت
تو قبل آنکه رســولی تو صــــادقی و امینــی
همین دو خصلت نیکو نشان دهد که اخلاق
مقــدم است به عالم ز هر مـــرامی و دینـــی
مبشــــری و نذیری مبلغـــــی به رســـالت
برای حفظ شریعت تو حصنی و تو حصیـــنی
به عهـدسخت رسالت چنان دقیق علـــی وار
نمودی درهم و بر هم بســـاط قوم مکینـــی
توئی پیامبر رحمت،تو شمس دُرج کرامت
زعامت تو حکایت! تو مــــاهی و تو مهینـــی
رســــالت رُسُل حق یکی پس از دیــــگر
مبــارک است ولیکن به تارکش تو نگیـــنی
چقدرغصه بخوردی رسول بهرمحنت مردم
حریص بهر هدایت ! کجا چو او تو ببیـــــنی؟
«رضا» چگونه کند مدح سرور دو جهــان را
که شمع محفــل انسی، به حسن و قرب قرینی