تیم امید را به یتیم خانه بسپارند تا تکلیفش را بداند/ نتیجه تغییر 3 مربی طی یک سال همین است

سرویس ورزش مشرق - ابراهیم قاسمپور سرمربی اسبق تیم فوتبال امید کشورمان در گفت و گو با مشرق، از اینکه بار دیگر تیم کشورمان در شرایط اما و اگر با شانس بسیار کم در راه صعود به دور بعد قرار گرفته است ابراز تأسف می کرد.

گفتگو با قاسمپور را در ادامه بخوانید:

* چرا تیم امیدمان به کره باخت؟

- این تیم از ابتدا انگیزه لازم برای برد را نداشت. از طرفی ایستادن امید نورافکن در دفاع مرکزی کار درستی نبود. نورافکن بازیکنی است جنگنده و رو به جلو که در دفاع چپ و هافبک چپ کارآیی بالایی دارد. هم شوتزن است هم نفوذ می کند و هم توانایی سانتر توپ روی دروازه را دارد ولی ما او را در جای خوبی استفاده نکردیم.

* ممکن است غیبت عارف غلامی در این دوره که به دلیل مسایل انضباطی اسمش را خط زدند باعث این حذف احتمالی شود؟

- نه! مگر عارف غلامی مسی بود که نبودش این همه مؤثر بوده باشد. در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، سرمربی همین تیم پیش از حضور در جام جهانی دیوید ژینولا و اریک کانتونا دو ستاره بزرگ آن سال را به خاطر مسایل انضباطی خط زد و تیمش هم در رقابتها قهرمان شد. به این چیزها نیست.

* پس چرا راحت دو گل از کره خوردیم؟

- سیستم دفاع تیمی و انفرادی تیم مان ایراد داشت. نمی دانم نورافکن در چند دیدار دوستانه در این پست بازی کرده بود یا نه، ولی او وقتی می رفت با حریف درگیر شود هرگز حواسش به پشت سرش نبود. کاری نداشت کنار دستش کسی هست یا نه! وقتی جلو می کشید، نمی دید که عمقش را بسته اند یا نه! بازی در پست دفاع مرکزی همان قدر که آسان است خیلی حساس است و مسئولیت بالایی را بر دوش بازیکن می گذارد. مخصوصا که نورافکن کاپیتان هم بود.

* کسی روی نیمکت نباید این مسایل را به استیلی می گفت؟

- جای تعجب دارد که چرا او را از این پست برنداشتند! نورافکن باید در خط هافبک بازی می کرد تا تیم را جلو می کشید. ما بعد از گل دومی که کره زد باید جلو می کشیدیم و با پرس از جلو کره را وادار به اشتباه می کردیم. نه تنها این کار صورت نگرفت بلکه یکی نبود تا از کناره ها توپ روی دروازه ارسال کند. فاصله هر سه خط ما با هم زیاد بود. در حمله کم تعداد بودیم. فقط یک سانتر خوب داشتیم که همان هم تبدیل به گل شد. کار تیمی مان خوب نبود.

* پیش بینی این وضعیت را می کردید که باز هم به اما و اگر برسیم؟

- ما در این تیم بازیکنانی داریم که در لیگ برتر توپ می زنند و تعدادی هم لژیونر هستند. پس هم توان فنی بالا دارند و هم تجربه لازم. اما شرایطی که برای این تیم طی ماه های گذشته بوجود آوردند تیم امید را به این روز انداخت. مدتی که معطل انتخاب کرانچار بودند. بعد مدتی طول کشید تا فرهاد مجیدی سرمربی اش شد. دوباره فرهاد را هم کنار زدند و استیلی را گذاشتند. مگر یک بازیکن چقدر می تواند تحت تاکتیک و تفکرات مختلف بازی و تمرین کند؟ این مشکلات تیم را هم خسته کرد هم سردرگم.

* پیشنهاد شما چیست؟

- حالا که هنوز روی کاغذ شانس کمی داریم ولی اگر باز هم نشد به المپیک برسیم باید با یک مربی قرارداد ۴ ساله ببندند و تیم را به دستش بسپارند. از طرفی کمیته ملی المپیک و فدراسیون هم اینقدر به این تیم بی توجهی کرده اند که گویی بچه سرراهی است. به خدا اگر تیم المپیک را به یک یتیم خانه بسپارند حداقل این است که تکلیفش را