همه چیز درباره فیلم مزاحم (The Intruder)؛ مرز مبهم واقعیت و خیال

فیلم مزاحم( The Intruder) محصول کشور آرژانتین به کارگردانی ناتالیا متا من جمله آثاری است که در فستیوال فیلم برلین ۲۰۲۰ در روزهای قبل برای بار اول به نمایش درآمده است.

فیلم مزاحم که در بخش مسابقه هفتادمین دوره از جشنواره فیلم برلین برای تصاحب خرس طلایی به رقابت می پردازد سیسیلیا روت، اریکا ریواس و نائول پرز بیسکایارت را بعنوان بازیگران اصلی در خدمت دارد.

روت بابت حضور در اثرهای پدرو آلمودوار کارگردان معروف اسپانیایی شناخته شده است؛ این بازیگر در فیلم هایی مانند« همه چیز درباره مادرم» و« با او حرف بزن» به ایفای نقش پرداخته. نائول پرز بیسکایارت نیز اغلب بابت حضور در فیلم سینمایی« ۱۲۰ تپش در دقیقه» شناخته می شود.

فیلم مزاحم در مورد زنی هنرپیشه است که بعد از یک تجربه آسیب زا دچار بحران روانی شده، صداهایی مرموز و عجیب می شنود و خود حقیقی اش را با تصوری از خود، اشتباه می گیرد. اکنون ۵ نقد در مورد این اثر سینمایی به رشته تحریر در آمده است. در میان این نقدها چهار منتقد در مجموع نسبت به فیلم ابراز رضایت نموده اند و یک منتقد فیلم را نپسندیده است. گرچه برای بررسی دقیق تر نظرات منتقدان انگلیسی زبان در مورد فیلم باید زمان بیشتری سپری شود و تعداد نقدهای بیشتری در مورد فیلم مزاحم منتشر شود اما میتوان با نگاهی به نقدهای اولیه تا حدودی به تأثیر اولیه فیلم روی این گروه از منتقدان پی برد.

اریک کوهن منتقد نشریه ایندی وایر در مجموع، فیلم مزاحم را پسندیده و معتقد است این اثر سینمایی آن قدر تمهیدات گوناگون را بکار می گیرد تا بتواند ریتمی نفسگیر به وجود آورد و در هر پیچ قصه به کلی فضا را تغییر دهد. منتقد ایندی وایر به بازی چند لایه اریکا ریواس اشاره می کند و روایت کلی فیلم( هنرمندی که باید به دوبله یک فیلم بپردازد) را شدیداً محیطی حاصل خیز و نمادپردازانه برای روایت یک بحران روانی با محوریت هویت عنوان می کند.

وندی آید منتقد اسکرین دیلی فیلم را دوست داشته و آنرا اثری می داند که مانند ذهن تکه پاره شخصیت اصلی فیلمش روایت را هم کم کم بر مخاطب آشکار می کند ولی به علت بازی جذاب اریکا ریواس هرگز سرگرم کنندگی خود را از دست نمی دهد. منتقد اسکرین دیلی طراحی صدای فیلم را یکی از مهم ترین و موفق ترین بخش های آن می داند و از نظرش طراحی بصری اثر به اندازه طراحی صوتی آن موفق نیست.

اما در پایان بد نیست به نقد منفی جسیکا کیانگ منتقد نشریه ورایتی اشاره کنیم که فیلم را یک تریلر روانشناختی توصیف می کند که به صورت عجیبی بی مزه و بدون رنگ و بو است.

کیانگ فیلم دوم ناتالیا متا را به طرز ناامیدکننده ای نپخته می داند و عقیده دارد که کارگردان موفق نشده از پتانسیل های وحشتناک و قدرتمند این داستان به قدر کفایت بهره ببرد. این منتقد می افزاید بخش پررمز و راز و تاریک فیلم هم در کنار نوع فیلم برداری و نورپردازی اثر تا حدی نامناسب و زننده بنظر می رسد.