دل شب

از دل همه شب ناله ی مستانه روان است بر گونه ام هر اشک چو پروانه عیان است این دفتر شعرم شده آئینه ی حسرت فرهاد شدن سخت ترین حال زمان است با واژه شده اُخت همه روح و روانم تنهایی من تلخ ترین حسشاعر:فرهاد مرادی حقگو