دستورالعمل علامه سیدعلی آقا قاضی برای شب قدر

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام وحید واحد جوان، استاد عرفان اسلامی و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در یادداشتی به بیان دستورالعمل علامه قاضی در مورد شب قدر پرداخت:

به احتمال بسیار زیاد، شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، شب قدر است. در این شب مبارک که بهتر از هزار ماه است باید تلاش کنیم بیدار شویم و تغییرات مهمی در خود ایجاد نمائیم. اعمال گذشته خود را محاسبه کنیم و تصمیم بگیریم خطاهای گذشته را تکرار نکنیم. امشب می‌تواند مبدأ تحول در بسیاری از امور باشد. این شب را قدر بدانیم و تا می‌توانیم با حقیقت و پروردگار هستی ارتباط بگیریم و به سمت او حرکت کنیم.

یکی از بهترین راه‌ها برای ارتباط با حقیقت عالم، دعاها و اعمالی است که از امامان علیهم السلام برای این شب‌ها نقل شده است. مراسم (بک یا الله) تنها یکی از آن اعمال است که در کمتر از ۱۵ دقیقه انجام می‌شود. متأسفانه برخی مجالس، بیشتر وقت مؤمنان را با همین یک عمل پر می‌کنند. از این رو ببینید در خلوت بیشتر انس می‌گیرید یا در جلوت و جمع. مهم انس با محبوب و معشوق است. هر کدام برایتان اثرش بیشتر است همان را انتخاب کنید. خود را گرفتار برخی مجالس نکنید.

اعمالی که در کتب دعا مطرح است، خیلی خوب و مفیدند و انسان هر چه می‌تواند خوب است آنها را انجام دهد. یک شب هزار شب نمی‌شود اما این شب، هزار ماه می‌شود. از این رو، می‌ارزد انسان یک شب، ریاضت و سختی بکشد، اگر لذتی نمی‌برد.

همچنین دستورالعملی از بزرگان عرفان مانند علامه سید علی آقا قاضی (رضوان الله علیه) و علامه حسن زاده آملی (دامت برکاته) رسیده که خوب است اگر کسی بتواند آن را انجام دهد؛

به قصد پاکی و رشد معنوی و تقرب به خداوند متعال، شب ۲۳ ماه مبارک رمضان، نیمی از شب که گذشت با وضو و رو به قبله، سر بر سجده گذاشته و ۲۲۵ بار بگویید: «یا طُهرُ یا طاهِرُ یا طَهورُ یا طَیهورُ یا طَیهار».

هر کس این را بگوید ملائکه بر او نازل شده و پاک و مطهرش می‌کنند ان شاء الله. (چه بفهمد و چه نفهمد؛ اولیای الهی چه بسا متوجه شوند.)

اگر همه ۲۲۵ مرتبه را در سجده نمی‌توانید، مقداری که می‌توانید در سجده انجام دهید و بقیه را به حالت نشسته به نیت سجده، مهر را بر پیشانی گذاشته، ذکر را به اتمام برسانید.

لازم است توجه شود که برخی از علما و نیز مخالفان عرفان قبلاً اشکال کرده بودند که این ذکر، سند ندارد! پاسخ این است که چه سندی ندارد؟ مگر کسی ادعا کرده که این ذکر از معصوم است تا شما دنبال سند باشید؟ این ذکر از مشایخ عرفان سینه به سینه نقل شده و آنها به تجربه یافته اند که اگر کسی چنین بگوید، چنان می‌شود.

معانی طهر، طاهر و طهور روشن است و دو لفظ طیهور و طیهار بر وزن فیعول و فیعال، صیغه مبالغه از ریشه طهارت و به معنای بسیار بسیار پاک و پاک کننده است و اطلاق آن دو، بر خداوند متعال به عنوان وصف، نیاز به سند ندارد.