به زیر زلفت این سرم،نسیم و سایه ام تویی
سر به مِهرت سپردەام سر و سرمایه ام تویی
مستم کند چشمان تو، تراود خماری ازو
می ننوشم زهیچ خمی،تا خمیر مایەام تویی
چون درختی سر زندە ام ،نترسم از خزان و زم
نە تنها تار و پودمی لایە بە لایە ام تویی
در ظلمات زندگی کی هراسان گام می نهم
به نابینایی ام نازم،چونکه طلایه ام تویی
تا تو نمایانی زمن ،نامم بماند هر زمن
شهره به شهران گشته ام،زیرا نمایەام تویی
اساس زندگانی ام ،دلی شیدای شوکتت
نلرزم به زلزال غم،اساس و پایه ام تویی
شاعرم و "زایڵە" ام،آی بیا و در برم نشین
بی نشانم بی نشانت،نشان و آیه ام تویی
سید مادح کهنەپوشی(زایەڵە)