روزی برای صندلی‌های خالی

به گزارش ایرنا، آنچه روز دانشجو را در تقویم مناسبت‌های انقلاب اسلامی به فراموشی نسپرده، ریشه‌های عمیق این نامگذاری است، رژیم پهلوی پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، خود را بیش از پیش نیازمند آغوش گرم آمریکا می‌دید و در ادامه این روند، سفر نیکسون معاون رئیس جمهور وقت این کشور به ایران در هفده آذر ۱۳۳۲ برنامه‌ریزی شد.

تظاهرات دانشجویان دانشگاه تهران، به عنوان اعتراض به این سفر از روز چهاردهم آذر آغاز شد، در گرماگرم غارت سرمایه‌های ملی، فرهنگی، مادی و مذهبی از سوی آمریکایی‌ها، فرزندان فرهیخته ایران برای آگاهی ملت به پا خاستند.

در روز ۱۷ آذر همزمان با ورود نیکسون به تهران، تمام دانشگاه‌های پایتخت در اعتصاب کامل بسر می‌بردند، دانشجویان روز قبل سه نفر از دوستان خود را در راه مبارزه با استکبار تقدیم کرده بودند تا پرچم استکبار ستیزی بر زمین نماند.

وقتی نیکسون برای دریافت دکترای افتخاری حقوق در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران حاضر شد، یکی از مطبوعات در سرمقاله خود با عنوان «سه قطره خون» این گونه نوشت: «آقای نیکسون! وجود شما آنقدر گرامی و عزیز بود که در پای قدوم شما، سه نفر از بهترین جوانان این کشور، یعنی دانشجویان دانشگاه را قربانی کردند».

مصطفی بزرگ نیا، شریعت رضوی و احمد قندچی جان خود را فدا کردند تا بیگانگان در کشورمان جولان ندهند، خون این سه جوان آزادی خواه ایرانی، نام دانشجو را در شانزدهم آذرماه هر سال بر خاطرها تلنگر می‌زند.

جای دانشجویان، سبز

و امسال در روز دانشجویی متفاوت‌تر از همیشه، دانشجویان دانشگاه‌های کردستان جایشان در روزی که متعلق به خودشان است، سبز بود.

کرونا که تمام معادلات علمی دنیا را تحت سیطره خود قرار داده و دانشمندان را به زحمت انداخته است، از علم و دانش دل خوشی ندارد و ماه‌هاست که دانشجویان مگر در مواقع ضروری وآن هم با رعایت کامل شیوه نامه‌های بهداشتی، رنگ کلاس و درس به خود ندیده‌اند.

مراسمی که در سالن خالی از دانشجویان دانشگاه کردستان برگزار شد، سکوتی که بر سالن حاکم بود و چند مسؤولی که برای سخنرانی از طریق ارتباط ویدئویی مستقیم با دانشجویان در آنجا حاضر بودند.

پارسال همین سالن مملو از جمعیت بود و شور و نشاط جوانان دانشجو در آن موج می‌زد امسال اما، کرونا دانش را هم زمین گیر کرده است، رئیس دانشگاه کردستان پشت تریبون رفت و نگاهش به صندلی‌های با پوشش آبی سالن بود، سکوت مطلق با صدای رحمت صادقی شکست.

رئیس دانشگاه کردستان که دانشگاه مادر همه مراکز علمی استان به شمار می‌رود، در مراسم مجازی بزرگداشت روز دانشجو گفت: دانشگاه پویایی و سرزندگی خود را از دانشجو دارد و در غیاب شما دانشجویان، این دانشگاه طروات و شادابی ندارد.

صادقی افزود: دلتنگ شما هستیم و امیدواریم سایه شوم این ویروس از سر بشریت رفع شود تا باز هم در کنار هم در دانشگاه باشیم.

تنها همین چند جمله کوتاه نشان داد که روز دانشجوی امسال چقدر متفاوت است، دیگر نمایندگان تشکل‌های دانشجویی نبودند تا بغض یک سالشان را باز کنند و از بایدها و نبایدها بگویند و هودارانشان آنها را با سوت و کف همراهی و منتقدانشان آنان را دعوت به سکوت کنند.

دلنوشته هایشان در فضای مجازی هم دیدنی بود، از روز اولی گفتند که وارد دانشگاه شده بودند و از شور و شوقی در دنیای عجیب سلف سرویس، خوابگاه، شبهای امتحان و استرس انتظار نمره پشت سر گذاشته بودند و حسرتی که پشت تک تک این کلمه‌ها بود تا بخشی از دلتنگی‌هایشان در دنیای کرونایی را نشان دهد.

آن روی سکه حضور

این طرف تر جمع معدودی از فعالان دانشجویی نشست صمیمانه ای با نماینده ولی فقیه در استان داشتند.

مسؤول نهاد رهبری و دبیر کانون حجاب و عفاف دانشگاه آزاد سنندج، تحصیل علم و آگاهی، مطالبه‌گری مبتنی بر شرایط اقتصادی و پتانسیل‌های کشور از مهمترین رسالت دانشجویان برشمرد و افزود: دانشجو به عنوان قشری فرهیخته مورد توجه عموم جامعه است.

سیده محدثه موسوی‌زاده با اشاره به اینکه دانشگاه هم می‌تواند منشأ فساد هم منشأ اصلاح جامعه باشد، افزود: احساس مسؤولیت در قبال مسائل کشور از شاخص‌های دانشجوی طراز انقلاب است.

دبیر کانون قرآن و عترت دانشگاه پیام نور نیز، گفت: دانشجوی بریده از مردم هرچقدر هم که تحرک و پویایی داشته باشد، راه به جایی نخواهد برد.

پایداری و شناخت فرهنگ انقلاب نکته‌ای بود که سبحان عزیزی بر آن تاکید داشت و افزود: دانشجو باید نیاز جامعه خود را بشناسد و و پس از فراغت تحصیل، خود را به جامعه تحمیل نکند.

دانشجوی دکترای ریاضی دانشگاه کردستان گفت: انرژی و پتانسیل دانشجویان باید در جهت مثبت هدایت و تجهیزات و امکانات علمی لازم برای آنان فراهم شود.

ملیحه جعفری بر تقویت علمی دانشجویان، بهره‌گیری از ظرفیت دانشجویان در مدیریت شهری و نیز برقراری ارتباط میان حوزه و دانشگاه تاکید کرد.

دبیر شورای صنفی دانشگاه علوم پزشکی کردستان خواستار ایجاد و تقویت فضای مطالبه و آگاهی دانشجویان شد و افزود: در ۳۰ سال آینده این دانشجویان جوان هستند که جایگزین مدیران فعلی خواهند شد و محیط دانشگاه باید به مکانی برای کسب تجربه برای آنان تبدیل شود.

بلال باباخانی با بیان اینکه این بستر هنوز برای دانشجویان کردستانی فراهم نشده است، افزود: مهمترین دلیل آن برخورد چکشی کمیته انضباطی با دانشجویان است و همین برخوردهای قهری دانشجویان را از فعالیت‌های صنفی، فرهنگی و سیاسی باز می‌دارد.

تعطیلی کرسی‌های آزاد اندیشی در دانشگاه‌های استان دیگر گلایه ای بود که این دانشجو داشت و اضافه کرد: به رغم نگاه ویژه رهبر معظم انقلاب به جوانان کردستانی، در داخل استان از این ظرفیت استفاده نمی‌شود.

وی خواستار فرصتی برای تمرین شهروندی و مبدا تحول بودن دانشگاه شد و افزود: امیدواریم انتخابات ۱۴۰۰ فرصتی برای پایان دادن به محیط بسته دانشگاه باشد.

۱۶ آذر بهار بالندگی در فصل برگ ریزان

عضو بسیج دانشجویی دانشگاه مذاهب اسلامی کردستان هم در تعبیری عارفانه درباره ۱۶ آذر گفت: این روز اگرچه در روزهای برگ ریزان پاییزی است اما بوی بهار و بالندگی دارد و نشانه بیداری جامعه دانشگاهی کشور و مجاهدت بی وقفه در صیانت قهرمانانه از عزت و اعتلای نظام اسلامی است.

محمد شاه کرمی تاکید کرد: در شرایط کنونی که نام سلطه عرصه را بر ما تنگ کرده است، باید برای گفتمان سازی نوین اسلامی و تعمیق ارزشهای انقلاب تلاش بیشتری شود و این مهم از رهگذر عمل به بیانیه گام دوم انقلاب می‌گذرد.

دبیر سازمان دانشجویی استان گفت: دانشگاه همانگونه که امام راحل فرمود باید مبدا تحول جامعه باشد و انقلاب در تمام زمینه‌های کشور را رقم بزند.

میلاد آقایی گفت: دانشجوی کردستانی باید ظرفیت‌های استان را شناسایی و برای شکوفایی آن تلاش کند و در این راه تشکیل کمیته‌های داوطلبانه و تخصصی تسهیل گر این امور خواهد بود و دانشجویان از نماینده ولی فقیه در استان انتظار دارند، همانند پدری دلسوز برای توسعه استان همراه جامعه دانشگاهی باشد.

دبیر کانون مهدویت و فارغ التحصیل دانشگاه کردستان هم به ساعات حساس انقلاب اشاره کرد و افزود: رهبر معظم انقلاب در سفر سال ۸۸ خود به کردستان، این استان را فرهنگی معرفی کرده و نگاه امنیتی را از آن زدودند ولی این عرصه هنوز نیازمند تجدید نظر اساسی است.

پوریا حدودی افزود: رهبری اقدامات فرهنگی استان باید به دست جوانان باشد اما از آنجا که در این امور به ویژه در دانشگاه کردستان نظارتی وجود ندارد، فرصتی که باید دانشگاه ایجاد می‌کرد، تهدید امنیتی شده است.

حاشیه نشینی پیچیده و نبود نظارت بر امور فرهنگی از دیگر انتقاداتی بود که وی به آن اشاره کرد و افزود: اقتصاد در استان هم ضعف‌های بسیاری دارد و شرکتهای دانش بنیان و استارتآپهایی که در استان وجود دارد بدون حمایت لازم، از بین می‌رود.

نماینده انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی کردستان دل پری از روند واگذاری مجوز فعالیت به تشکلهای دانشجویی داشت.

محسن حبیبی گفت: چهار سال طول کشید تا دانشگاه، تاب فضای چند قطبی سیاسی ر با بیاورد و به خاطر یک مجوز همه این سال‌ها پله‌های دانشگاه را بالا و پایین رفتیم.

داشتن بالاترین نرخ تورم، کولبری، کودکان کار و ضعف مالی مردم استان از جمله مسائلی بود که این دانشجو به آن اشاره و لزوم تلاش جامعه دانشگاهی برای رسیدن به فریاد مردم را یادآور شد.

تلخی یک روز

امروز جامعه دانشگاهی کردستان داغدار یکی از نخبگان خود شد.

در روزهای سختی که خبر مرگ عزیزان به اخبار عادی روز تبدیل شده، چند روز قبل خبر شهادت یکی از کادر سلامت به گوش رسید و کاربران فضای مجازی عکسی از وی و پدرش را دست بدست کردند که پزشک جوان را در حال معاینه پدر نشان می‌داد و بار دیگر این جمله در بین کاربران پرتکرار شد: «جان پدر کجاستی؟» جمله‌ای که تا قبل از این برای دانشجوی افغانی به ترند جهانی تبدیل شد که در انفجاری در این کشور کشته شد و پدر پس از بارها تماس پیامک داده بود «جان پدر کجاستی؟»

همزمان با روز دانشجو، پیکر این پزشک و نخبه اهل کامیاران و از شهدای مدافع سلامت که در بیمارستانی در کرج مشغول خدمت بود و بدلیل ابتلا به ویروس کرونا آسمانی شده بود در زادگاهش روستای الک تشییع و به خاک سپرده شد.

شیوا فریدی سال ۸۹ در کنکور سراسری و در رشته تجربی رتبه سوم را کسب کرده بود و پس از اتمام تحصیلات مدتی را در بیمارستان سینای شهرش خدمت کرده و پس از آن در بیمارستان کوثر کرج به طبابت مشغول شد.

او بعد از مدت‌ها خدمت به بیماران مبتلا به کرونا، خود هم دچار این بیماری شد و بدنش در برابر این ویروس تاب نیاورد و سرانجام به خیل شهدای مدافع سلامت پیوست و در روز دانشجو برای همیشه در جوار رحمت الهی آرام گرفت.

و این همان عشقی است که دانشجوی ایرانی در هر جایی که باشد، دین خود را به وطنش ادا می‌کند.

امسال اگر چه دانشجویان در کلاس نبودند ولی در گروه‌های جهادی رسیدگی به محرومان حضوری پررنگ داشتند و کرونا هم نتوانست آنان را از پویایی باز دارد.