بنداسارت

گفتم ، یک نفرحال دلم میپرسد هیچ کس خانه نبود غیرازمن وآن سایه ی تنهای خودم من پرازخاطره هایی، که بربادبرفت اوکابوس چروکیده ی خودرا تماشا میکرد هردوخاموش ترازفانوسی که درگوشه ی دیوار ، پت پتشاعر:کریم لقمانی