زندیگی نامه ژان دزیره گوستاو کوربه + آثار گوستاو کوربه

ژان دزیره گوستاو کوربه (http://www.araas.ir/gustave-courbet/) ژان دزیره گوستاو کوربه (http://www.araas.ir/gustave-courbet/) در سال 1846، او تور بلژیک و هلند را آغاز کرد و ماجراهای او باعث شد که ارزش تصویرگری که روز به روز اتفاق می افتد را درک کند. او به طور خاص از آثار یوهانس ورمیر و رامبراند، از جمله چند هنرمند دیگر هلندی که تصاویر هنری خود را...

ژان دزیره گوستاو کوربه

ژان دزیره گوستاو کوربه را با واقع می توان آغازگر و رهبر جنبش رئالیسم فرانسوی نامید. این جنبش نقاشی کاملا به واقعیت وفادار بوده و از زبانی صریح و مستقیم در بیان پیامهای خود استفاده می نماید. این سبک از نقاشی کاملا از زیبا سازی بی جا و بی مورد اجتناب کرده و تمام سعی خود را برای به تصویر کشیدن واقعیتی که وجود دارد معطوف می نماید.

در همین راستا آثار این استاد بزرگ نوعی واقعیت عریان و بسیار نیرومند را نمایندگی می نماید. خود همین امر باعث به وجود آمدن سبکی می گردد که خود به خود دارای ترکیب بندیهای منحصر به فرد بوده و ناخودآگاه و عاری از هر گونه تلاش تصنعی به راحتی پیام را به مخاطب خود القاء می نماید.

آشنای با نقاش فرانسوی ژان دزیره گوستاو کوربه

ژان دزیره گوستاو کوربه نقاش بزرگ فرانسوی است که تاثیر گذاری قابل توجهی بر جنبش رئالیسم گذاشته است. تقریبا می توان گفت که اساسا مبتکر عبارت «جنبش رئالیسم» خود این نقاش بوده است.در واقع، سبک های منحصر به فرد او منبع الهام در میان کوبیست ها و امپرسیونیست ها شد.

نقاشی های او در دهه ۱۸۴۰ بود که او را بسیار محبوب کرد. در این مدت شاهکارهای وی سعی در به چالش کشیدن کنوانسیون ها داشتند. همچنین در بیشتر نقاشی های وی موضوعات سیاسی کمتری از قبیل برهنه بودن، طبیعت بی جان، صحنه های شکار و مناظر دیده می شد.

بیوگرافی ژان دزیره گوستاو کوربه

ژان دزیره گوستاو کوربه که در ایران معروف به گوستاو کوربه، نقاش فرانسوی بود. که در سال ۱۸۱۹ در اورنانز متولد شد. پدر و مادرش رجیس و سیلوی بودند و تجارت کشاورزی پر رونقی داشتند. پسر جوان به الهام از خواهرانش به نام های ژولیت، زلی و زو بسیار به هنر گرایش پیدا کرد. او رهبر جنبش رئالیسم یا واقع گرایی در نقاشی قرن نوزدهم فرانسه به‌شمار می‌آمد.

وی پس از حضور در کالج سلطنتی و کالج هنرهای زیبا در Besançon، در سال 1841 ظاهراً برای تحصیل در رشته حقوق به پاریس رفت. با این حال، او با جدیت بیشتری خود را وقف مطالعه نقاشی استادان در لوور کرد.

وی با کپی برداری از تصاویر دیگو والاسکز، خوزه دو ریبرا و دیگر نقاشان اسپانیایی قرن هفدهم مهارت فنی کسب کرد. در سال 1844، هنگامی که او 25 ساله بود، پس از چندین تلاش ناموفق، عکس سلفی Courbet با یک سگ سیاه، نقاشی شده در سال های 1842–44، توسط سالن پذیرفته شد .

او چندین تصویر پرتره از جمله مرد ناامید، مجسمه ساز، مرد زخمی، پرتره خودش با سگ سیاه، سل سلست و مرد با لوله را در میان چند تصویر دیگر خلق کرد.

سالهای بلوغ هنر ژان دزیره گوستاو کوربه

در سال ۱۸۴۶، او تور بلژیک و هلند را آغاز کرد و ماجراهای او باعث شد که ارزش تصویرگری که روز به روز اتفاق می افتد را درک کند. او به طور خاص از آثار یوهانس ورمیر و رامبراند، از جمله چند هنرمند دیگر هلندی که تصاویر هنری خود را از فعالیت های زندگی روزمره ارایه می دادند، الهام گرفت. در قسمت آخر دهه ۱۸۴۰، او شروع به الهام بخشیدن به منتقدان و علاقه مندان به هنر جوان، به ویژه رئالیست ها و نئو رمانتیک ها کرد.

سرانجام گوستاو کوربه شروع به معرفی مسایل و تصاویر اجتماعی در آثار هنری خود از جمله دهقانان و بورژوازی روستایی کرد. خیلی زود کارهای او به عنوان رئالیسم، همراه با مضامین آثار هنری سایر هنرمندان از جمله ژان فرانسوا میلت و هونور داومیر برچسب گذاری شد. از نظر Courbet، او معتقد بود که واقع گرایی بیشتر به کارگیری خشن رنگدانه ها متمرکز است و باید واقعیت و سختی موجود در موقعیت های روزمره را نشان دهد.

یکی از پر شورترین کارهای کوربه استودیوی هنرمند بود و توسط چندین هنرمند از جمله بودلر و اوژن دلاکروا به عنوان یک شاهکار در نظر گرفته شد. به گفته این هنرمند، این شاهکار زندگی و دنیای اطراف خود را ارایه داده است. وی توضیح داد که عناصر مختلفی در جامعه زندگی می کنند از جمله ثروتمند، فقیر، بدبخت و رنج دیده. بنابراین، چندین شخصیت در نقاشی او از جمله یک حفار قبر، روسپی و کشیش در میان چندین شخص دیگر وجود داشت.

سخنان مشهور گوستاو کوربه

نقاشی، هنریست واقعی و قابل لمس، بنابراین این هنر فقط می تواند چیزهایی که وجود دارند و واقعی هستند را نمایندگی نماید. یک موضوع آبستره وجود خارجی ندارد! و قابل دیدن نیست، بنابراین این موضوع یا شیء نامرئی نمی تواند در حوزه نقاشی قرار گیرد. تخیل در هنر نقاشی عبارت از آن است که هنرمند بتواند با استفاده از تخیل خود چیزی را که وجود دارد به کامل ترین نحو به نمایش بگذارد و پیام درون آنرا به مخاطب القاء نماید. اما این پدیده به هیچ عنوان کپی برداری از یک موضوع واقعی به حساب نمی آید. یا به بیان دیگر هنرمند رئالیسم در صدد ایجاد موضوع و یا یک چیز مشابه نمی باشد. زیبایی در طبیعت در غالب فرمهای گوناگونی شکل گرفته و حلول می کند. این زیبایی به راحتی یافته نمی شود، دیدن این زیبایی کار یک هنرمند توانا و چیره دست می باشد. زیبایی پدیده ای زمانمند است، به بیان دیگر زیبایی متعلق به زمان خود و فردی است که در آن زمان در حال زیستن است و هنرمند همان شخص می باشد که باید به ادراک و فهم این زیبایی بپردازد و یا آنرا با قوه تصور درک نماید. زیبایی نسبت مستقیم با توانایی ادراکی دارد که آنرا هنرمند به دست می آورد و این موضوع خارج از حوزه آکادمیک و مدرسه می باشد و تنها با نقاشی کردن به دست می آید.

و این سخنان مشهور از وی بر جای مانده است: من پنجاه سال دارم و در طول این پنجاه سال پیوسته آزاد زندگی کرده ام. بگذارید تا پایان زندگی با همین آزادی ادامه دهم. وقتی مردم، می خواهم در مورد من چنین گفته شود: به هیچ مدرسه ای تعلق نداشت، به هیچ کلیسایی دلبسته نبود، به هیچ سازمانی وابسته نبود، در هیچ آکادمی تعلق خاطری نداشت و همینطور متعلق به هیچ سیستمی نبود، به تنها چیزی که تعلق داشت آزادی بود و بس!

سبک هنری ژان دزیره گوستاو کوربه

جنبش واقع‌گرایی با ظهور مکتب رمانتیسم در اروپا مرتبط بود و با نقاشی‌های نقاشان بزرگی همچون تئودور ژریکو و اوژن دولاکروا مشخص می‌شد. این جنبش با کارهای گروهی از هنرمندان برجستهٔ برخاسته از مدرسه باربیژون Barbizon و با نقاشان سبک امپرسیونیسم (دریافتگری) مشخص می‌شود.

در مجموع کوربه نقش و جایگاه مهمی در نقاشی قرن نوزدهم فرانسه دارد و به عنوان یک هنرمند خلّاق و مبتکر که به ارائهٔ تفسیرهایی پررنگ از واقعیت‌های اجتماعی در کارهایش تمایل دارد، شناخته می‌شود.

به بیان دیگر کوربه نماینده نوعی رئالیسم کاملا واقع گرا چه از نظر موضوع و چه از نظر تکنیک و سبک می باشد. آثار این هنرمند بزرگ صرفا هارمونی و زیبایی را ارائه نمی کند، بلکه در تلاش برای به تصویر کشیدن زندگی روزمره و عادی در بطن جامعه می باشد. کاری که در آثار نقاشان رومانتیک آن دوران بسیار نادر بود.

کوربه نقاشی توانمند بود که در حوزه های زیادی از قبیل ترکیب بندی و فیگور، نقاشی منظره و به تصویر کشیدن زنان کار می کرد. و در تمام این حوزه ها نیز از تبحر و تکنیک مثال زدنی برخوردار بود. وی همینطور به مشکلات اجتماعی و جامعه نیز در آثار خود می پرداخت. به قلب اجتماع می رفت و زندگی افراد خارج از شهر، دهقانان و فقرا را به تصویر می کشید. کوربه زندگی شخصی جالب توجهی داشت

زندان ،تبعید و مرگ ژان دزیره گوستاو کوربه

پس از گذراندن مجازات زندان در سال 1872، با وجود پایان یافتن ستون وندوم، Courbet مشکلات دیگری را تجربه کرد. یک سال پس از پایان دوره محکومیت وی، رئیس جمهور پاتریس مک ماهون تصمیم به بازسازی ستون گرفت و هزینه بازسازی توسط کوربه پرداخت می شد. متأسفانه، این هنرمند توانایی کافی برای پرداخت هزینه ها را نداشت که باعث شد او تصمیم بگیرد به یک تبعید خودخواسته برود. وی در سوئیس اقامت گزید و در نمایشگاه های ملی و منطقه ای در این سرزمین خارجی فعالیت کرد. خیلی زود، او رئیس یک مدرسه رئالیست در سوئیس شد که الهام بخش تعدادی از هنرمندان از جمله فردیناند هودلر و آگوست بود-باوی بود.

در سال 1877، Courbet در حالی که در تبعید بود، در لا تور دو پیلز، سوئیس درگذشت. او از یک بیماری کبدی رنج می برد که ناشی از نوشیدن الکل زیاد بود.

او بر تعدادی از هنرمندان نسل جوان تأثیر گذاشته است. در حقیقت، کلود مونه در نقاشی با عنوان ناهار روی چمن پرتره ای از این هنرمند به نمایش گذاشت. کوربه سبک مستقلی از رئالیسم را به کار گرفت که این سبک را از چندین هنرمند آلمانی الهام گرفت. سبک منحصر به فرد وی در آثار هنرمندان دیگری مانند وینسنت ون گوگ، پل سزان، جیمز مک نیل ویستلر و هنری فانتین-لاتور نیز مشهود بود. در واقع Courbet با وجود آزمایش ها و چالش های شخصی خود در زمان خود، توانسته است به عنوان یک الهام برای بسیاری باقی بماند. نبوغ و مهارت او را به یکی از محترم ترین هنرمندان تاریخ تبدیل کرده و میراث وی سالها پس از مرگش به حیات خود ادامه می دهد.

مجموعه آثار نقاشی ژان دزیره گوستاو کوربه هنرمند فرانسوی

دهقانان فلاژه‌ای در بازگشت از بازار ۱۸۵۰

امواج نام چندین نقاشی با موضوع چشم‌اندازهای دریایی است که هنرمند فرانسوی گوستاو کوربه بین سال‌های ۱۸۶۹ و ۱۸۷۰ کشید

بانوان جوان در کنار سن (تابستان) یک نقاشی رنگ روغن اثر گوستاو کوربه است. او این اثر را بین سال‌های ۱۸۵۶ و ۱۸۵۷ میلادی کشید و به هیئت داوران سالن پاریس ارائه کرد. این اثر مورد پذیرش داوران قرار گرفت و در ۱۵ ژوئن ۱۸۵۷ به‌همراه چند اثر دیگر از کوربه، به‌نمایش در آمد. اتیان بودری، حامی و دوست کوربه، این اثر را خرید. این اثر پس از مرگ بودری به دختر او ژولیت به ارث رسید و سرانجام در سال ۱۹۰۶ به دولت فرانسه واگذار شد و هم‌اکنون در موزه پتی پاله نگهداری می‌شود. یک نسخه کوچکتر این نقاشی در نگارخانه ملی لندن قرار دارد.

مجموعه آثار نقاشی ژان دزیره گوستاو کوربه هنرمند فرانسوی

پرادون و بچه‌هایش ۱۸۶۵

پرتره خود نقاش به همراه سگ سیاه (۱۸۴۲)

یکی دیگر از نقاشی های بزرگ ژان دزیره گوستاو کوربه، سنگ شکن ها بود که در سال 1849 خلق کرد. منتقدان هنری این قطعه هنری خوب را الگوی زندگی دهقانی می دانستند. او صحنه ای را به تصویر کشید که این هنرمند را در یکی از سفرهای خود در کنار جاده مشاهده می کنیم. علاوه بر این، آثار او به طور خاص از مکاتب هنری نئوکلاسیک یا رمانتیک گرفته نشده است. او ادعا می کرد که سبک منحصر به فرد خود را دارد و این نقاشی ها از تجربیات شخصی او سرچشمه می گیرد.

پرتره‌ای از کانتیس کارولی ۱۸۶۵

کشتن گوزن یک تصویر و نقاشی بسیار بزرگ از گوستاو کوربه که نمایان‌گر بخشی از یک شکار است، این اثر در سال ۱۸۶۷ طراحی شد که امروزه در موزه هنرهای زیبای بزانسون پاریس فرانسه پذیرای مشتاقان هنر است.
کار طراحی این اثر هنری در طول زمستان ۱۸۶۶ تا ۱۸۶۷ به انجام رسید، این اثر، یک کار بزرگ جدید از کوربه همانند آثار دیگر هنرمند با نام‌های تدفین در اورنان و هنرکده نقاشان می‌باشد که پس از تکمیل شدن در سال ۱۸۶۹ در سالن‌های هنر و آکادمی فرانسه به نمایش گذاشته شد، این اثر هنرمند به خاطر ابعاد بزرگش که پیش‌تر، تنها در مورد آثار قابل احترام نقاشی تاریخی به کار گرفته می‌شد اکنون و به واسطهٔ به تصویر کشیدن صحنه‌های شکار رسوایی‌ها و نکوهش‌هایی را هم به دنبال داشت

روباه در برف

قایق ماهیگیری به ساحل‌نشسته را در خط ساحلی فرانسه در نزدیکی توویل-سیو-مر به‌تصویر می‌کشد. این اثر بخشی از مجموعه‌ای ۳۵ عددی از نقاشی‌های رنگ روغنی بود که کوربه در پاییز سال ۱۸۶۵ کشید. قایق ماهیگیری در حال‌حاضر در مجموعه موزه متروپولیتن نیویورک قرار دارد. این نقاشی نخستین اثر کوربه بود که در سال ۱۸۹۹ به این موزه اهدا شد.

مراسم تشییع جنازه در اورنان، یک نقاشی رنگ روغن اثر گوستاو کوربه می‌باشد که در سال‌های ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۰ طرح گردید که یکی از آثار مهم و نقطهٔ عطف هنر فرانسه در قرن نوزدهم می‌باشد، این نقاشی نشانگر ثبت یک مراسم تشییع جنازه در سپتامبر ۱۸۴۸ می‌باشد که در حقیقت مراسم تدفین پسر عموی بزرگ هنرمند در زادگاه کوچکش اورنان می‌باشداین مراسم یک رسم و رسوم تدفین استانی عادی با واقع‌گرایی ناخوشایند است، ابعاد این اثر بسیار بزرگ است که به شکل سنتی نمایانگر صحنه‌های قهرمانانه مذهبی یا نقاشی تاریخی می‌باشد،

وقتی این اثر کوربه در نمایشگاه سالن پاریس به سال ۱۸۵۰ تا ۱۸۵۱ به نمایش گذاشته شد، یک واکنش انفجاری به وجود آورد و شهرت آنی و کم‌نظیری را برای هنرمند به ارمغان آورد.در حال حاضر این نقاشی در موزه اورسی پاریس فرانسه در معرض نمایش قرار دارد.

در سال ۱۸۴۹ بود که کوربه با شاهکار خود با عنوان پس از شام در اورنس موفقیت اولیه خود را در سالن به دست آورد. این نقاشی به او مدال طلا اعطا کرد، بدین معنی که وی تا سال ۱۸۵۷ از تصویب هیئت منصفه معاف شد.

مجموعه آثار نقاشی ژان دزیره گوستاو کوربه هنرمند فرانسوی

الک‌کنندگان گندم در سال ۱۸۵۵ در سالن پاریس به نمایش گذاشته شد و پس از آن در پاریس و به سال ۱۸۶۱ در نهمین نمایشگاه از جامعهٔ هنردوستان نانت نمایش داده شد، مدتی پس از آن این نقاشی کوربه برای موزهٔ هنرهای زیبای نانت خریداری شد.

نقاشی نمایانگر دو زن جوان و یک پسر است. این دو زن جوان نمایش داده شده که در حال بوجاری و الک کردن گندم هستند، خواهران خود نقاش گوستاو کوربه‌ اند. یکی از آن‌ها (در مرکز نقاشی) زویی و دیگری (نشسته در نقاشی) ژولیت است، پسرکی هم که در تصویر دیده می‌شود دزیری بینت فرزند نامشروع نقاش است.

وی در طول زندگی در غربت توانست آثار هنری فاخر مانند نقاشی های مختلف از یک قزل آلا را خلق کند که ادعا می کرد نماد زندگی خودش است. وی علاوه بر نقاشی شیفته مجسمه‌سازی شد. در حقیقت، یکی از بهترین مجسمه های وی ماهیگیر چاوچاها نام داشت که در دهه 1860 آن را به اتمام رساند. وی این مجسمه را به Ornans اهدا کرد، اما بعداً پس از دستگیری این هنرمند، آنرا از بین بردند.

مجموعه آثار نقاشی ژان دزیره گوستاو کوربه هنرمند فرانسوی

لوئیس گویمارد در حال ایفای نقش به جای رابرت دی ایبل، موزهٔ هنری متروپلیتن، ۱۸۵۷

دریای آرام یک نقاشی با تکنیک رنگ روغن بر روی بوم اثر ژان دزیره گوستاو کوربه نقاش فرانسوی در اواسط قرن نوزدهم است. نقاشی منظره ساحل نرماندی را نشان می‌دهد. این نقاشی در مجموعه موزه متروپولیتن قرار دارد