جهاد تعطیل شدنی نیست

محمدعلی حیدری دلگرم در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با نحوه تصمیم گیری و سلسله مراتب جهاد در زمان قبل از انقلاب عنوان کرد: در آن زمان جهاد سازندگی به فرمان حضرت امام (ره) شکل گرفت و تحت نظر قرارگاه زیر نظر حضرت اما م (ره) بود و در روستاها هم پایگاه‌هایی بود اما شیوه‌ی تصمیم گیری از پایین به بالا بود ولی آن مرکز اینها را کنترل می‌کرد.

وی ادامه داد: این موضوع، یکی از حسن‌های جهاد سازندگی در آن زمان بود ولی متأسفانه امروزه گروه‌های جهادی اکثراً به صورت جزیره‌ای عمل می‌کنند و ارتباطی با هم ندارند و هر کس کار سلیقه‌ای خود را انجام می‌دهد، ولی آن زمان تمام گروه‌های جهاد سازندگی با یکدیگر در ارتباط بودند و فعالیت‌های خود را در جریان یکدیگر قرار می‌دادند. سیاست جهاد سازندگی یکی بود اما امروزه سیاست گذاری ها به آن شکل نیست.

این جهادگر همدانی خاطرنشان کرد: نوشتن تاریخ انقلاب اسلامی بدون جهاد سازندگی خیانت به حضرت امام (ره) است.

حیدری دلگرم با تصریح بر اینکه ما در آن زمان سنابل یک و دو داشتیم که به وسیله دیم باعث خودکفایی گندم شد، گفت: لبنیات را در آن زمان از بلغارستان وارد می‌کردند اما به وسیله جهاد سازندگی امروزه در این زمینه خودکفا شدیم؛ صنایع روستایی را فعال کردیم، به نحوی که صنایع در روستاها متمرکز باشد نه در شهرها اما بعد از تعطیلی جهاد سازندگی صنعت‌ها به شهر برگشت.

وی خاطرنشان کرد: در صورتی یک سری صنایع باید در روستاها وجود داشته باشد. ما در آن زمان بیست و پنج تا سی روستا را یک صنایع روستایی درست کردیم که به آن می‌گفتیم نواحی صنعتی و کارخانه‌های مورد نیاز روستاییان را در آن تشکیل دادیم اما برخی آقایان گفتند این کار موازی شهرک‌های صنعتی در شهرها هست و آمدند وسایلی را از کشورهای دیگر وارد کردند که باعث ورشکستگی این نواحی صنعتی روستایی شد.

حیدری دلگرم با بیان اینکه این روند در صورتی پیش رفت که کار ما در این نواحی به هیچ عنوان موازی کاری نبود و ما کارهای زمین مانده را به دست می‌گرفتیم؛ اظهار کرد: کارهایی که ما بعد از انقلاب اسلامی در جهاد سازندگی کردیم کارهای بسیار بزرگی بود و به نظر بنده نوشتن تاریخ انقلاب اسلامی بدون جهاد سازندگی خیانت به حضرت امام (ره) است.

وی در رابطه با تفاوت کارهای جهادی آن زمان و امروزه عنوان کرد: تفاوت جهاد آن زمان با کارهایی که امروزه جوانان انجام می‌دهند، در این است که در آن زمان ما کارهای کلان را انجام می‌دادیم. ما نگاه کلان به موضوعات داشتیم اگر موضوع برق کشی بود به شخص نگاه نمی‌کردیم و میان روستاها برق کشی را انجام می‌دادیم.

این جهادگر که فرماندهی تیپ مهندسی جنگ جهاد همدان را نیز در سابقه خود دارد، در ادامه افزود: جاده‌های بین روستایی را احداث می‌کردیم؛ به طور مثال آبخیزداری یک منطقه را به عهده می‌گرفتیم. چون جهاد سازندگی با کل یک منطقه کار داشت و با یک فرد کاری نداشت.

دلگرم یادآور شد: هرچند ما به تک تک افراد کمک می‌کردیم، اما در زمان خارج از این پروژه‌ها، به طور مثال شب‌ها می‌رفتیم و سیم کشی یک خانه را انجام می‌دادیم اما این قبیل کارها خارج از پروژه‌ها و اهداف جهاد بود.

وی ادامه داد: تمامی کارهایی که از زمان رژیم شاهنشاهی بر زمین مانده بود ما باید انجام می‌دادیم؛ اگر امروزه جهاد سازندگی ادامه داشت به سمت کارهای نوآور و مورد نیاز کشور می‌رفت، برای مثال سم پاشی هوشمند. ما در آن زمان در جهاد سازندگی مبتکر فعالیت‌های به اصطلاح امروزی دانش بنیان بودیم.

این جهادگر در ادامه صحبت‌های خود، در رابطه با مشکلات امروز کار جهادی تصریح کرد: اولین اشتباه کار جهادی این است که زیر نظر دولت باشد، یعنی جهاد باید زیر نظر مقام معظم رهبری باشد؛ چون اگر زیر نظر دولت باشد، در یک دولت می‌گویند که انجام دهید و در یک دولت می‌گویند که آن را انجام ندهید. چون با قانون نمی‌توان مبارزه کرد و وقتی زیر نظر دولت باشد و رئیس جمهور بگوید انجام ندهید کار جهادی می‌خوابد.

وی یادآور شد: جهادگران به گونه‌ای کار می‌کردند که با ایثار و بدون در نظر گرفتن سود و منفعت شخصی بوده برای همین به ضرر خیلی از پیمانکارانی بود که به فکر منفعت شخصی خود و اطرافیان خود هستند برای همین ما شاهد هستیم در یک دولت کار جهادی می‌خوابد و در یک دولت قویاً به کار خود ادامه می‌دهد؛ همین منفعت‌ها و بعضی جهل‌ها باعث از بین بردن جهاد سازندگی شد.

دلگرم با تاکید بر اینکه جهاد تعطیل شدنی نیست؛ خاطرنشان کرد: تمامی کسانی که در آن زمان در جهاد سازندگی بودند، بنده اطلاع دارم هر کدام گوشه‌ی کاری را گرفته و مشغول خدمت هستند. اما آن کجا که در آن زمان منسجم بودند و کار کلان انجام می‌دادند و آن کجا که الان به تنهایی مشغول کارند.