سیستم دانشگاهی زندگی جهادی را به یک سبک زندگی تبدیل نکرده‌است

به گزارش خبرنگار مهر، دکتر ابراهیم سوزنچی کاشانی ظهر چهارشنبه در اجلاس سراسری معاونان آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی عالی کشور در مشهد اظهار کرد: بیانیه گام دوم انقلاب، اهداف و مطالبه رهبری است که در هر بخش راهکار آن نیز بیان شده است و در موضوع علم و پژوهش، جهاد علمی را معرفی می‌کنند و حال آنکه سیستم دانشگاهی کشور نتوانسته زندگی جهادی را به عنوان یک سبک زندگی تبدیل کند تا استادان کشور همچون ابن سینا و سایر گذشتگان، عمرشان صرف فعالیت علمی شود.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: دانشگاه‌های کشور باید به سه دسته مأموریت در مرز دانش و توسعه قله فناوری، مأموریت منطقه‌ای و اثر بخشی و در نهایت مأموریت صرف آموزش و اثر بخشی آموزشی تقسیم شوند.

وی گفت: حرکت باید از سمت نگاه «اتمیزه» و شخصی فرد به سمت نگاه نهادی و گروهی برای ارتقا تغییر یابد.

سوزنچی کاشانی گفت: ارتباط بین نهادهای تصمیم‌گیر در حکمرانی آموزش عالی برای رفع چالشهای موجود باید بازنگری شود.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: در سیاستگزاریها باید برنامه‌ها تدوین شود و سپس مرحله تنظیم‌گری، برنامه ریزی و در نهایت اجرا شکل گیرد.

وی تصریح کرد: شاهد آن هستیم که در حال حاضر سیاستگزاری به خوبی انجام نمی‌شود، تنظیم‌گری بسیار ضعیف، برنامه‌ریزی منفعلانه و تصدی‌گری قدرتمند در حال اجرا است.

سوزنچی کاشانی ادامه داد: اسناد بالادستی بسیاری در اختیار داریم ولی متأسفانه سیاست علمی کشور ما مشخص نیست، زیرا سیاستگزاری به خوبی انجام نشده و حتی ابزارهای تنظیم گری نیز مشخص نیست در دست کیست.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: این شورا در کنار سازمان برنامه و بودجه، مجلس شورای اسلامی و سایر نهادهای مشخص شده، به عنوان نهادهای بالادست تصمیم گیر هستند و مشکل اصلی نیز از نظر سطوح ارتباطی آنها است که با یکدیگر ارتباطی ندارند و این باعث عدم سیاستگزاری درست می‌شود.

وی گفت: در حال حاضر شورای عالی انقلاب فرهنگی به جای سیاستگزاری به حل اختلافات میان سایر دستگاه‌های تصمیم ساز در این حوزه می‌پردازد.

سوزنچی کاشانی با اشاره به دو مدل اجرایی آموزش در وزارت بهداشت و آموزش عالی افزود: خروجی مدل وزارت بهداشت منجر به انحصار شده است و مدل آموزش عالی هم متکثر است که نمونه آن این است که هر دانشگاهی برای خود رشته‌ای ایجاد می‌کند و نهایت آن آشفتگی در عرضه و تقاضا، عدم پاسخدهی به نیازهای جامعه و آشفتگی در تأمین مالی است.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: در هیچ کدام از این دو مدل‌ها نیازهای واقعی جامعه حل نمی‌شود و منفعت افراد با سیستم یکسان نیست و این نشان دهنده عدم حکمرانی صحیح است، زیرا منفعت کشور با فعالیت افراد مختلف جامعه همسو نیست.