ساخت پوشش هیدروژل برای نگهداری واکسن ها بدون یخچال

بیشتر واکسن‌ها باید در یخچال نگهداری شوند که امری دشوار و پرهزینه می ‌کند. اکنون، محققان روش جدیدی را برای محصور کردن واکسن ‌ها در هیدروژل ‌ها ایجاد کرده ‌اند تا بتوان آنها را در دماهای بسیار بالاتر حمل و نگهداری کرد.

به گزارش سیناپرس، به منظور ایجاد پاسخ ایمنی، واکسن ها حاوی پروتئین یا ویروس های زنده هستند که در برابر گرما آسیب پذیرند. به این ترتیب، آنها باید در دمای کمتر از ۸ درجه سانتیگراد برای جابجایی ها از کارخانه تولید کننده تا رسیدن به دست بیمار نگهداری شوند، که به زیرساخت پیچیده ای از امکانات و وسایل حمل و نقل با خنک کنندگی کافی نیاز دارد.

این امر می ‌تواند در مناطق دور افتاده یا در حال توسعه بسیار پرهزینه یا غیرقابل دستیابی باشد که منجر به هدر رفتن دوزهای واکسن و لز بین رفتن افراد نیازمند به دارو می‌ شود.

بنابراین دانشمندان در دانشگاه ETH زوریخ با همکاری استارتاپی به نام Nanoly Bioscience هیدروژل جدیدی ساخته اند که می تواند واکسن ها را در دماهای بسیار بالاتر ثابت نگه دارد و نیاز به یخچال را از بین ببرد. عنصر اصلی این ماده یک پلیمر مصنوعی به نام پلی اتیلن گلیکول (PEG) است و هیدروژل به دست آمده پروتئین های واکسن را محصور می کند و آنها را جدا نگه می دارد. این موضوع به دارو اجازه می دهد تا در دمای اتاق و در واقع بسیار بالاتر یعنی تا حدود دمای ۶۵ درجه سانتیگراد زنده بماند.

به گفته پژوهشگران، در صورت نیاز به استفاده از واکسن ها، می توان یک محلول قند به آن اضافه کرد تا هیدروژل را حل کرده و پروتئین ها را آزاد کند. داده های سم شناسی نشان می دهد که اجزای موجود در خود هیدروژل برای استفاده در بدن بی خطر هستند.
دانشمندان پیشتر موفق به تثبیت واکسن‌ ها با خشک کردن انجمادی شده بودند که می ‌تواند فیلم‌ های دهانی قابل حل یا تکه ‌های پوستی میکروسوزن ها را ایجاد کند. متأسفانه، این فرآیند می تواند اثربخشی داروها را کاهش دهد ولی هیدروژل با دارو تداخلی ندارد.

به گزارش سیناپرس، این تیم پژوهشی در پایان اعلام کرد که هنوز مطالعات بیشتری باید قبل از استفاده از هیدروژل جدید برای توزیع واکسن‌ ها انجام شود، اما پیش از آن می ‌توان از سایر مواد حساس به دما مانند پروتئین ‌ها و آنزیم‌ ها برای تحقیقات پزشکی استفاده کرد.

شرح کامل این مطالعات و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Science Advances منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه