آیا فروتنی زیاد میتواند آزاردهنده باشد ؟

احتمالا بیشتر افراد در طول زندگی خود با اشخاصی که دائما در حال تواضع بوده و خود را فروتن نشان می دهند، برخورد داشته اند. تعامل با این افراد کار دشواری است و معمولا تواضع بیش از حد بر مخاطبان تاثیری منفی دارد.
اگرچه فروتنی در حد اعتدال یک صفت پسندیده محسوب می شود اما بی اهمیت نشان دادن یک دستاورد مهم یا تظاهر و استفاده از فروتنی کاذب می تواند شما را غیر صادق جلوه دهد.

تاکنون تحقیقات متعددی در این زمینه انجام شده است و یکی از بزرگترین پژوهش های مرتبط با تواضع بیش از حد در سال ۲۰۱۸ توسط گروهی مشترک از روانشناسان دانشگاه کارولینای شمالی و مدرسه بازرگانی دانشگاه هاروارد انجام شد.
این تیم مطالعاتی طی بررسی های خود دریافتند که به طور کلی دو نوع فرد متواضع وجود دارد و آزاردهنده ترین نوع آن، فرد متواضع شاکی و اغراق گر است. این افراد معمولا جمله هایی از این قبیل می گویند: من هیچ وقت برای خودم وقت ندارم زیرا دوستانم می خواهند همیشه مرا ببینند.
تواضع کاذب، نوع دیگر رفتار فروتنانه محسوب می شود که نسبت به نوع نخست، فقط اندکی کمتر آزاردهنده است. این افراد معمولا سیاستی مبتنی بر تواضع کاذب را به کار گرفته و جملاتی از این دست را تکرار می کنند: من نمی فهمم چرا همه تمایل دارند با من در ارتباط باشند؟
باید به این موضوع اشاره کرد که هر دو گروه افراد متواضع نسبت به افراد عادی کمتر دوست‌ داشتنی و شایسته ‌تر دیده می ‌شوند، و دلیل اصلی این است که شکایت‌ها و فروتنی آنها کاملاً تقلبی است.

به گزارش میگنا رسانه سلامت روان کشور یکی از فضیلت‌ها و صفاتی که در روانشناسی مثبت گرا دارایی مثبت تلقی می‌شود فروتنی است فروتنی در کلامی مختصر نقطه مقابل خودشیفتگی است برخی مطالعات نشان داده است که آن دسته از افرادی که امتیاز بالایی را در فروتنی کسب کرده‌اند افرادی هستند که خشونت کمتری در آنان دیده می‌شود.

فروتنی در ادیان و در آرای مصلحان و متفکران سراسر تاریخ مورد تأکید بوده و به آن سفارش شده است. در روانشناسی مثبت‌ نگر دو واژه در اشاره به این صفت مثبت به کار می‌رود: humility که بیشتر به معنای فروتنی است و دیگری modesty به معنای تواضع. فروتنی را می‌توان مصداق این ویژگی‌ها دانست: برآورد مناسب از توانایی‌ها و موفقیت‌های شخصی؛
توانایی اذعان به خطاها و اشتباهات و محدودیت‌ها؛
قدرت تحمل آرا و افکار مخالف خود و پذیرش اندرزها و توصیه‌های دیگران؛
استفاده از توانایی‌های شخصی در انجام‌دادن کارها؛
تمرکز اندک بر خود یا به عبارتی، توانایی ازخودگذشتن و خود را ندیدن. اما تواضع بیشتر با رفتار اجتماعی مرتبط است و به برآورد متعادل از موفقیت‌ها یا داشته‌های خود اطلاق می‌شود و عمدتاً در نمودهای ظاهری مثلاً نوع پوشش خود را نشان می‌دهد. در روان‌شناسی اجتماعی، تواضع را عمدتاً به مسائل رفتاری نسبت می‌دهند.