25‌هزار هکتار باغات اصفهان در تنش خشکی

احمدرضا رئیس زاده در گفت‌وگو با خبرنگار مهر در خصوص هجوم آفات به اَنارستان‌های شهرستان شهرضا، اظهار داشت: کِرم گلوگاه اَنار به باغات شهرضا خسارت زده و این آفت یکی از مهم‌ترین آفات محصول اَنار به شمار می‌رود که سالیان سال وجود داشته است.

وی ادامه داد: بروز آفت کرم گلوگاه در باغات اَنار برخی سال‌ها زیاد و در سال‌هایی کم می‌شود و مقابله با این آفت روش شاخص و خاصی نیز ندارد.

روش‌های مقابله با کرم گلوگاه اَنار

مدیر امور باغبانی سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان با بیان اینکه مقابله با آفت کرم گلوگاه نیازمند مدیریت تلفیقی کنترل آفات IPM است که تمامی شیوه‌های زراعی، مکانیکی، فیزیکی و بیولوژیکی را شامل می‌شود، افزود: برای مثال یکی از روش‌های کنترل فیزیکی این آفت، جمع آوری میوه‌های آلوده از پای درختان و سوزاندن و دفن آنهاست ضمن اینکه می‌توان از مواد دور کننده یا استفاده از تله‌های فِرمُونی با کرم گلوگاه مقابله کرد.

رئیس زاده با اشاره به اینکه خشکسالی شرایط بروز همه آفات را افزایش داده، خاطرنشان کرد: خشکسالی و کم آبی در باغات زمینه ساز بروز انواع آفات و افزایش عوامل خسارت زا است زیرا زمانیکه درختان ضعیف می‌شوند آفات حمله می‌کنند.

امسال برنامه‌ای برای افزایش سطح و توسعه باغات نداریم

وی ابراز داشت: از وسعت ۸۰ هزار هکتاری باغات استان اصفهان، ۲۵ هزار هکتار در شش ماهه امسال در معرض خشکی و تحت تنش بود که برابر با یک سوم باغات استان است و دلیل عمده آن خشکی زاینده رود، کاهش منابع آبی و افت سطح آب‌های زیرزمینی است.

مدیر امور باغبانی سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان با بیان اینکه تابستان امسال با پیگیری مدیریت بحران طی سه مرحله بازگشایی آب برای باغات غرب اصفهان انجام شد، در خصوص برنامه ریزی برای تولید محصولات باغی در سال زراعی جدید تصریح کرد: امسال با توجه به شرایط کم آبی برنامه ما حفظ باغات است و هیچ سیاست توسعه‌ای و افزایش سطح در دستور کار نخواهیم داشت.

به گزارش مهر، کرم گلوگاه اَنار با نام علمی Spectrobates ceratoniae zeller از شب پره‌ها و جز راسته بال‌پولک داران و از آفات مهم درختان اَنار، پسته، اَنجیر و خرما بوده و به شدت خسارت زا است. درخت اَنار مورد حمله آفات زیادی قرار نمی‌گیرد اما آفت کرم گلوگاه برای باغات اَنار بسیار مهم است و باعث کاهش کمی و کیفی محصول می‌شود و احتمال انتقال میکرو ارگانیسم‌های بیماری زا را به میزبان افزایش می‌دهد و می‌تواند در زمان طغیان جمعیتش تا ۹۰ درصد محصولات را از بین ببرد.