قُفل

قفل گردد گر دلی دل مردگی حادث شود
لاجرم محکومِ حبس است از کلید غافل شود

قفل محصولِ مَنم مَن هایِ منَ های مَن است
غایتِ مَن ها مَنیت حامل اش مغبون شود

قفل کن دروازه یِ دل گر کلید داری بَشر
هر کسی محبوبِ دل نیست تا حبیبِ دل شود

گر کلیدت جنسِ زَر بود طولِ زی آسوده باش
جهدِ در حفظ کلید کن تا حریمش حفظ شود

حرمتِ دل را نگهدار دل سرای گوهر است
معرفت معطوف دل کن تا دلت زرین شود

از طبابت کردن دل لحظه ای غافل مباش
دل را دلداری نیازی غیرِ آن محزون شود

دل چو گل پژمرده گردد نور نیاز دارد یقین
سَد مکن راهِ دلت سد کنی سنگ دل شود

دل سکونتگاه عشق است عاشقِ دلداده باش
گر طلب کردی که دائم عاشقی مجنون شود

تنها جائی که جنون درحکمِ عینِ عاقلی است
آن زمانی است که یقیناً دل به جِد مجنون شود

دل تجلی گاه نور است چشم دل را کور مکن
گر شود نابینا قطعا عاصیِ ملعون شود

دل سرای مهرِ جان است مِهر فشانی کسب نما
کینه دوری کن که با کینه دِلت پر خون شود

هرکه در عالم عزیز شد علتش دلداده بود
دل را آرامگاه دل کن تا دلت آروم شود

حافظ از کل طبابت این رَه آوردش به زی
دل تجلیگاه صحرایی است که دل مجنون شود

کل زی دنبال صحرا بود طبیبِ اهل بیت
کربلا یافت کربلایی عاشقِ مجنون شود


24رمضان المبارک 1444
26فروردین 1402طبیب حافظ کریمی( لسان الحال)