عاشورا نحوه هزینه کردن برای امام زمان(عج) را به ما یاد می‌دهد

به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، تعبیر «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» به خوبی جلوه‌های فرازمانی و فرامکانی بودن عاشورای حسینی و استمرار آن در تاریخ را نشان می‌دهد، استمراری که دامنه‌اش به عصر غیبت هم کشیده شده و تا ظهور امام مهدی(عج) هم وجود خواهد داشت. از این رو، در گفتگو با حجت الاسلام‌والمسلمین «جواد جعفری»، محقق و مؤلف مهدوی و صاحب آثاری همچون «دیدار در عصر غیبت از نفی تا اثبات»، «بانوان رجعت‌کننده» و «پاسخ به شبهات غیبت امام دوازدهم(عج)» به عبرت‌های عاشورا برای عصر انتظار پرداخته‌ایم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:

چه عبرت‌هایی در عاشورای حسینی وجود دارد که توجه به آن‌ها مانع از عدم همراهی منتظران با امام زمان(عج) می‌شود؟

پیوند‌های متعددی بین قیام حضرت سیدالشهداء(ع) و ظهور امام مهدی(عج) وجود دارد یکی از این ابعاد که بیشتر به کار منتظران می‌آید، مسأله یاران و یاوری امام زمان(عج) است؛ شرایطی که هنگام وقوع عاشورای ۶۱ هجری وجود داشت امروز هم وجود دارد و ندای «هَل مِن ناصر یَنصُرُنی» امام مهدی(عج) بلند است و باید لبیک گفته شود!

در روایات است که وقتی از ائمه(ع) پس از امام حسین(ع) سؤال می‌شد که چرا حکومت را در دست نمی‌گیرید؟ آن حضرات(ع) مسأله قیام را مطرح می‌کردند و می‌فرمودند: اگر یاران باشند ما قیام می‌کنیم. لذا ضرورت دارد بررسی کنیم چه کسانی و در اثر چه اوصاف و ویژگی‌هایی توانستند در عاشورا در رکاب امام زمان خود باقی بمانند و چه کسانی از این یاری بازماندند. اگر خصایص یاران حسینی و بازماندگان از قافله کربلا را بررسی کنیم به معیار‌هایی می‌رسیم که می‌توان از آن برترین عبرت‌ها را برای یاری امام عصر(عج) و قرار گرفتن در قافله ظهور را گرفت.

چه عواملی در رویش‌ها و ریزش‌های عاشورایی نقش داشت و باعث شد برخی با یاری امام زمان خود روسفید تاریخ و برخی شرمسار آن شوند؟!

توجه به رفتار کسانی که در اطراف امام حسین(ع) بودند معیار‌ها را به ما نشان می‌دهد؛ ازجمله این معیار‌ها احساس نیاز به امام است اینکه بدانیم محتاج امام هستیم و باید خود را با امام تطبیق دهیم. برای مثال در قیام حسینی کسی همچون جون غلام حضرت(ع) بود و شخصیت اجتماعی یا علمی بالایی نداشت اما وقتی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به وی فرمودند: برو و خود را درگیر نکن؛ به قدری احساس نیاز به امام را در خود حس می‌کرد که عرضه کرد: من در این دنیا حسب و نسب بالایی نداشتم اما اگر با شما همراه شوم همه این شرأفت‌ها را کسب می‌کنم... لذا از یاری امام حسین(ع) دست نکشید و به آن فیض عظمی رسید چنان که پس از شهادت و هنگام دفن علی رغم آنکه پیکر مطهرش ۱۰ روز مقابل آفتاب مانده بود، اما از آن بوی عطر به مشام می‌رسید!

بالعکس برخی دیگر علی‌رغم آنکه از پایگاه اجتماعی بالا و در اصطلاح امروزی جزء آقازادگان بودند سخن حق امام را نشنیده گرفته و با‌ایشان همراه نشدند! بزرگانی که صحابه‌زاده بودند احساس نیاز به امام نداشتند و حیات خویش را بر مدار امام تنظیم نکردند افراد معروفی مثل ابن‌حنظله که فرزند شهید و صحابه بود احساس نیازی به امام نداشت و بعد از شهادت امام حسین(ع) هم که درصدد قیام برآمد به سمت امام سجاد(ع) نرفت و به قدری ناپخته عمل کرد که حضرت سیدالساجدین(ع) برای اینکه فتنه او دامنگیر ائمه(ع) نشود، مدینه را ترک کردند تا مخالفت خود با این اقدام کورکورانه را اعلام کنند!

چه ویژگی‌های دیگری در یاران امام حسین(ع) وجود داشت که الهام از آن‌ها به منتظران عصر غیبت هم کمک و برایشان راهگشایی می‌کند؟

یاران عاشورایی امام حسین(ع) هر چه که آن‌ها را از حضرت سیدالشهداء(ع) جدا می‌کرد، کنار می‌گذاشتند، فردی مثل بِشر علی رغم در زندان بودن پسرش از امام(ع) دست نکشید و حضرت(ع) هم که این وفاداری را دیدند پارچه‌های گران قیمت یمنی را برای آزادی پسر وی بخشیدند. در مقابل کسی همچون طرماح بن عدی از پهلوانان معروف کوفی اگرچه دست یاری امام حسین(ع) را رد نکرد اما تأمین نیاز خانواده‌اش را اولویت قرار داد و در راه بازگشت به کربلا از شهادت امام حسین(ع) مطلع شد!

با مرور عاشورای حسینی و آن‌ها که توانستند در کشتی نجاة حضرت اباعبدالله(ع) وارد شوند، درمی یابیم این اولویت‌ها است که می‌تواند ما را حسینی و مهدوی کند؛ در عصر غیبت امام مهدی(عج) نیز هم این احساس نیاز به وجود امام و اولویت دادن به خواست و همراهی امام است که ما را در جرگه منتظران راستین‌ایشان قرار می‌دهد.

تعبیر «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» در سبک زندگی منتظران چگونه جلوه‌گر می‌شود و چه تأثیری بر به ثمر نشستن انتظار‌های ما دارد؟

گرچه این تعبیر، روایت و حدیث معصوم نیست اما بسیار پرمغز و حاکی از آن است که ما همیشه در بستر امتحان یاری و همراهی امام زمان خود قرار داریم، چنان که اساساً به تصریح روایات، عصر غیبت امام زمان(عج) هم جزء امتحانات و ابتلائات و محنت الهی است که مؤمنان را از غیر آن جدا می‌کند.

این تعبیر تأکید دارد همان امتحانی که در دشت کربلا و روز عاشورا رخ داد، می‌تواند باز هم رخ دهد. جناب حرّ وقتی به امام حسین(ع) ملحق شد می دانست ممکن است که ابن‌زیاد با خانواده‌اش در کوفه چه جنایاتی کند اما این‌ها مانع او در یاری از امام حسین(ع) نشد. از این دست امتحانات و ابتلائات در عصر غیبت هم بسیار است باید ببینیم چقدر حاضریم برای امام زمان(عج) هزینه کنیم؟!

در پاسخ آن‌ها که می‌گویند چرا از فلسطین در مقابل اسرائیل حمایت می‌کنیم و یا چرا با اسرائیل و آمریکا کنار نمی‌آییم تا مشکل اقتصادی ما حل شود، باید گفت فرهنگ عاشورا به ما می‌گوید برای دفاع از آرمان‌ها باید این سختی‌ها را به جان خرید.

امام حسین(ع) فرمودند این پستِ فرزند پست(یزید) من را بین ذلت و شهادت مخیر کرده است. امروز هم صهیونیست‌ها ما را بین دوراهی مقاومت و تسلیم قرار داده‌اند اکنون هم ما در ایران در کربلای بزرگی قرار داریم که یک سرش خواری است و سر دیگرش مقاومت و عزّت. «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة» یعنی علی‌رغم همه مشکلات اقتصادی و سیاسی مقاومت را بپذیریم و بدانیم عاشورا تکرارشدنی است و ما باید انتخاب کنیم حسینی باشیم یا در جرگه یزدیان قرار بگیریم!

پایان پیام/9