غبار غم

آسمان دلم
هوای غروبی غم آلود گرفته
گویا که خورشیدش به خواب شب رفته
مردمان شهرم
خسته از تکرار روز و شب ها
هر کسی در انتظار پایان آغازی نشسته
چهره ها همه غم
دل ها همه خون و ماتم
دست ها خالی و سفره ها پاره پاره
بر لب چشمه ایم و باز هم
همه تشنه ایم
خاموشیم و دل هایمان همیشه خسته
خموشیم و خسته
دست ها ز پا درازتر
پوست و استخوانهایمان به هم چسبیده