بانک ها هرگز از املاک پربرکت خود خلاص نمی شوند

سازمان بورس از مدیران بانکی خواست تا با حضور در سازمان بورس در خصوص تجدید ارزیابی دارایی ها و افزایش سرمایه احتمالی از محل تجدید ارزیابی گفت و گو کنند. این موضوع نشان می دهد که بانکها به همین دلیل تجدید ارزیابی هر پنج سال یک بار است که هرگز املاک خود را نمی فروشند و هر وعده با یک آگهی صوری از شر قوانین خود را خلاص می کنند.

به گزارش بانکداری ایرانی، این مساله در بین سهامداران بانکی موجی از خوشحالی را در پی داشته و سبب شد تا چندروزی سهام بانکی رشد کند. بانک صادرات؛ تجارت و ملت از جمله بانک هایی هستند که دارایی های قابل توجهی دارند و به همین دلیل هرگونه تجدید ارزیابی و افزایش سرمایه احتمالی این بانک ها از این محل می تواند یک تحول بزرگی باشد که امنیت و وضعیت خوبی را برای این بانک ها در پی خواهد داشت.

به بیان ساده تجدید ارزیابی این گونه است که به دلیل تورم در ایران شرکت های بورسی و غیر بورسی می توانند هر پنج سال یک بار اقدم به تجدید ارزیابی کرده و بعد از آن از این محل افزایش سرمایه انجام دهند شرط اصلی این افزایش سرمایه ؛ عدم افزایش در پنج سال گذشته است. اغلب بانک ها تا سال 1397 این افزایش را انجام دادند و در ماههای اخیر این پنج سال سپری شده و اغلب بانک قادر به افزایش سرمایه هستند.

حتی بانکهایی که مشمول ماده 141 ورشکستگی هستند هم می توانند با افزایش سرمایه خود از محل تجدید ارزیابی خود را نجات دهند برای نمومه بانک دی از جمله این بانکها هستند.
اما در خصوص افزیش سرمایه با تجدید ارزیابی انتقادات زیادی وجود دارد.

بر اساس برخی از آمارها حدود 60 درصد از افزایش سرمایه بانک ها از محل تجدید ارزیابی هاست. در واقع و در عمل؛ پول و نقدینگی جدیدی به بانک اضافه نشده تا بانک ها را توانمند سازد. البته در افزایش قدرت مذاکره و چانه زنی در قراردادهای بانک، رشد کفایت سرمایه، ‌اعتبار داخلی و بین المللی و... موثر خواهد بود اما در میزان رشد تسهیلات دهی، کاهش ریسک ورشکستگی، رشد نقدینگی بانک و توانمندسازی بانک اثر کمی دارد و نمی تواند هدف اصلی دولت و بانک مرکزی برای توانمندسازی بانک ها در اقتصاد ملی و حمایت از تولید و اشتغال را تحقق بخشد.

کارشناسان می گویند که افزایش سرمایه علاوه بر بهبود کفایت سرمایه بانک و افزایش توانایی بانک در پاسخگویی به مشتریان، سبب ارتقا جایگاه و اعتبار بانک در بازارهای پولی و مالی بین الملل می شود. در هر صورت چنان وضعیت برخی از بانک های ایرانی خراب است که هیچ راهی جز افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی نمانده است. از طرف دیگر بانک ها هرگز از شرایط پیش آمده در خصوص افزایش ارزش دارایی ها نمی گذرند و قطعا به دنبال آن می روند که این افزایش سرمایه را حداقل از این مرحله انجام دهند.

اما نکته مهم تر اینکه بانک ها هرگز املاک خود را نمی فروشند و هر سری هم با یک اگهی صوری و بی ماهیت اقدام به فروش املاک می کنند که قیمت ها را چنان بالا می گیرند که هیچ مشتری به سمت آن نمی روند و یا شرایط رو طوری تنظیم می کنند که خریداری وجود نخواهد داشت به همین دلیل املاک آن ها همواره در اختیارشان خواهد بود. و به همین دلیل ساده تجدید ارزیابی برای افزایش سرمایه هم شده بانک ها هرگز از شر املاک پربرکت خود خلاص نمی شوند.