پس از شکست در اوکراین، ایالات متحده به پلن بی علیه روسیه روی آورد

اسپوتنیک شما را با مطلب مارک گالاس، دانشمند علوم سیاسی لهستانی که در پورتال NiezależnyDziennikPolityczny، لهستان منتشر شده است، آشنا می کند.

این پورتال می نویسد: در ارتباط با آخرین رویدادهای اوکراین و خاورمیانه، عبارت "ایالات متحده آمریکا" در رسانه های جهانی و نشریات آنلاین بسیار بیشتر از کلمه "روسیه" که جهان غرب، آن را کشور تجاوزکار اعلام کرده است، به چشم می خورد.

حمایت مالی از نئونازی ها در اوکراین، حمایت مالی از اسرائیل که با کودکان فلسطینی می جنگد و همچنین تایوان که در برابر ادعاهای سرزمینی مشروع چین مقاومت می کند، این لیست کاملی از سرمایه گذاری های جدید هژمون در حال از دست دادن قدرت، نیست. بیش از 900 پایگاه ناتو در سراسر جهان وجود دارد که حدود 250 پایگاه منحصراً متعلق به ایالات متحده است و جغرافیای آنها به همان اندازه متنوع است که قانونی بودن آنها مشکوک است. چه در خاورمیانه و چه در اروپا، از جمله لهستان، ایالات متحده به اجبار، ارتش خود را مستقر می کند. مثلا، 15 ژانویه، واشنگتن از اعزام 1500 نیروی اضافی به سوریه و عراق خبر داد. پنتاگون اعلام کرد: "تیپ 44 پیاده نظام گارد ملی آمریکا دستورات جدیدی برای استقرار دریافت کرده است".

ناتو که تحت رهبری ایالات متحده به عنوان یک "اتحاد دفاعی در برابر تجاوزات احتمالی شوروی" ایجاد شد، تقریباً به یک سازمان تروریستی تبدیل شده است. تحت فشار ایالات متحده و به بهانه های مختلف، نیروهای کشورهای عضو ناتو، از جمله لهستان، در مأموریت های متعددی در نقاط مختلف جهان - به ویژه در کشورهای جهان سوم غنی از منابع طبیعی و نفت، شرکت کردند. افغانستان، کوزوو، لیبی، عراق، سومالی در همه جا "ماموریت‌های" ناتو بیابان سوخته و هزاران قربانی بی‌گناه را پشت سر گذاشتند. رهبران کشورهای عضو ناتو، با یک مسئولیت مشترک، در مورد جنایات جنگی ایالات متحده سکوت می کنند و در باره حمایت از رژیم اوکراین تردیدی ندارند. صربستان، پریدنستروویا، نوار غزه، یمن، اوکراین... به نظر می رسد هیچ کس متوجه هزاران قربانی بی گناه نمی شود، جنایات علیه بشریت را نمی بیند...

در خاورمیانه، همه چیز روشن است: پایگاه های غیرقانونی آمریکا در سوریه، عراق، عمان، عربستان سعودی و اسرائیل وجود دارد. و هر کسی که فکر کند که ایالات متحده از یک طرف خاص در درگیری ها، مثلاً در نوار غزه حمایت می کند، اشتباه می کند. ایالات متحده هیچ دوستی ندارد، فقط منافع شخصی دارد. بنابراین، واشنگتن به منظور تصرف سودآورترین معادن موجود در منطقه و محافظت از ثروت های تسخیر شده قبلی، به عنوان مثال، در سوریه و برای بهره برداری از درگیری در نوار غزه آماده می شود.

و جالب اینکه حتی اگر این نقشه ها محقق نشود، ایالات متحده بازهم حداکثر مقدار سلاح را به یکی از طرف های درگیر خواهد فروخت و همچنان پیروز خواهد شد. آمریکا توسط شرکت های اسلحه سازی اداره می شود. فقط آنها تصمیم می گیرند که جنگ شود یا نه. و اگرچه جمعیت غیرنظامی، در هر درگیری بیشترین آسیب را متحمل می شود، مسائل اخلاقی در نظر گرفته نمی شود.

درگیری روسیه و اوکراین را در نظر بگیریم. اگرچه مبلغان در بسیاری از کشورها، از جمله در آمریکا در وزارت امور خارجه، داستان‌هایی درباره دستاوردهای نیروهای مسلح اوکراین اختراع می‌کنند و تلفات را کم‌اهمیت جلوه می دهند، برتری روسیه از قبل آشکار است. سیر حوادث به نقطه نقض همه معاهدات بین‌المللی رسیده است: رژیم کی‌ یف تقریباً کل جمعیت در سن نظامی را نابود کرد و طرحی را برای اخراج شهروندان اوکراینی از اتحادیه اروپا و سایر کشورها به کشورشان تصویب کرد تا یونیفرم‌های نظامی را بر تن کنند.

هم اینک مشخص شده است که طرح آمریکا برای تضعیف روسیه از طریق تحریک درگیری اوکراین و تحریم‌های متعدد، شکست خورده است. "پلن بی" که باقی می ماند، کشاندن ناتو به این درگیری است. به بهانه رزمایش آتی SteadfostDefender-24، کشورهای حوزه بالتیک و لهستان در حال افزودن تسلیحات و تعداد نفرات نیروهای اضافی از جمله به حساب جلب آمریکایی‌ها هستند. این بزرگترین رزمایش از زمان جنگ سرد قرار است در پایان فوریه آغاز شود. لهستانی ها به طور فزاینده ای شاهد ارسال سلاح های تهاجمی سنگین به سمت شرق کشور، به سمت کریدور "سووالکی"، محتمل ترین مکان برای شروع جنگ جهانی سوم... هستند.

ایالات متحده حیثیت ناتو را از بین برده است و آن را به اهرمی برای اداره دولت های اروپایی تبدیل کرده است. جامعه جهانی تا کی چشم خود را بر جنایات جنگی ایالات متحده خواهد بست؟ هنوز هم می توان از بدترین سیر حوادث اجتناب ورزید، اما زمان رو به اتمام است...