شاکی خصوصی

واسه این و اون شاید ولی هنوز
برای خودم به کار نیومدم
چروکای صورتم نشون میده
با خودم چقد کنار نیومدم

زندگی خیلی ساله قهره باهام
نمی پرسه نارفیق نشونی مو
سر قبر آرزوهام می شینم
می خونم فاتحه ی جوونی مو

اگه حرف مرگ من وسط بیاد
گریه ی مجلس ترحیم خودمم
توی انفرادی باید بپوسم
وقتی شاکی خصوصیم خودمم

واسه ی تحمل حال بدیام
اعصاب سیگارمم نمی کشه
دوربین عکاسی می دونه چرا
یه دونه از عکسامم خوب نمیشه

پولِ خوردم توی جیب بقیه
سر صدامو هیچ کی جدی نگرفت
حرفای جدی مو تو شوخی زدم
شوخیامو هیچ کی جدی نگرفت

مثل اون متروکه ای شدم که هیچ
خونه ای نمی بینی دور و برش
گرم گریه شد سرم تا حدی که
خنده هام از دهن افتاد آخرش