جهان چند قطبی واقعاً دموکراتیک خواهد بود

اسپوتنیک - مروتیونجی میشرا (Mrutyuanjai Mishra) در مقاله ای در تایمز آف ایندیا، در خصوص چشم انداز جهان چندقطبی توضیح داد.

می گویند که مسائل اقتصادی نقش اساسی در انتخابات آمریکا دارد. اما واقعیت این است که درگیری های مسلحانه ای که واشنگتن در آن شرکت می کند، ناگزیر پیامدهای اقتصادی برای خود این کشور در بر خواهد داشت.

علاوه بر این، نه تنها قدرت سخت آمریکا، بلکه قدرت نرم آن نیز با چالش هایی مواجه است. به عنوان مثال، جنجال بر سر مصاحبه روزنامه نگار آمریکایی تاکر کارلسون با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه را در نظر بگیریم.

در مورد تحریم های ضد روسیه، طبق آخرین داده های صندوق بین المللی پول (IMF)، در سال 2024 اقتصاد روسیه - به طرز شگفت انگیزی - سریعتر از بسیاری از کشورهای غربی رشد خواهد کرد. به نوبه خود، اروپایی ها قادر به تولید سلاح کافی برای رفع نیازهای کی یف در میدان نبرد نبودند.

پوتین در مصاحبه با کارلسون، نظریه حمله روسیه به لهستان یا لتونی را بی اساس خواند. اما بیایید به عنوان مثال، تمایل سوئد و فنلاند برای پیوستن به ناتو را در نظر بگیریم. به طور کلی، کشورهای اسکاندیناوی و فنلاند، مانند هند، بیشترین سود را از باقی ماندن به عنوان کشورهای بی طرف دارند. تقریباً نیمی از مردم سوئد در مورد ایده پیوستن، شک دارند. با این حال، هیچ کس به سادگی از آنها چیزی نپرسید. اسکاندیناوی به دست نشانده ایالات متحده تبدیل شده است و کشورهای شمالی مجبور خواهند شد برای بودجه دفاعی پول خرج کنند. جنوب جهانی، به استثنای موارد نادر، نمی خواهد مسیر اسکاندیناوی را دنبال کند.

مردم اروپا نسبت به سیاستمداران خود پر از بدبینی هستند. تظاهرات زیادی در آلمان، فرانسه و بریتانیا در حال برگزاری است. مردم از دولت‌هایشان می‌خواهند تا از منابع اقتصادی به نفع شهروندان خود و نه به عنوان کمک میلیاردی به اوکراین، حتی با اینکه پارلمان اروپا به اتفاق آرا برای این کمک رای داده است، استفاده کنند.

اگرچه ایالات متحده و چند کشور غربی دیگر بر شورای امنیت سازمان ملل تسلط دارند، اما قدرت و مشروعیت آنها در حال حاضر به چالش کشیده شده است. آفریقایی ها از نحوه تعامل آمریکا و اروپا با قاره شان ناراضی هستند. آفریقا بیشترین شکلات و کاکائو را در جهان تولید می کند، اما در مقایسه با کشورهایی که محصولات آن را برای فروش آتی می خرند، پول خورد درآمد دارد.

تبلیغات غرب با تأکید بر دموکراسی و حقوق بشر دیگر کارساز نیست و جنوب جهانی نیز قرار نیست تمدن غرب را کپی کند.

چین و روسیه خواستار تغییر در ساختار سیاسی کشورهای آفریقا، آسیا و خاورمیانه نیستند. آنها برای ایجاد فرصت های تجاری و شغلی به جنوب جهانی کمک اقتصادی می کنند. در پایان ژانویه 2024، در مقر سازمان ملل در نیویورک، سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در مورد کشورهای غربی چنین گفت: "آنها خود را ارباب زمین می دانند و معتقدند که اگر 500 سال بر جهان حکومت کردند و به خرج دیگران زندگی کردند، پس باید در آینده نیز همین کار انجام شود... اکثریت قریب به اتفاق مستعمرات سابق مستقل شده اند، به منافع ملی خود پی برده اند و می خواهند هویت ملی، فرهنگی و مذهبی خود را تقویت کنند. آنها به گونه ای در حال توسعه هستند که غرب هم اینک حداقل در مقایسه با اعضای بریکس، عقب مانده است".

با افزایش نفوذ چین و روسیه، جاه طلبی های هژمونیک غرب ضعیف می شود. شخصی باید این موضوع را به آمریکایی ها بگوید و مصاحبه تاکر کارلسون در اینجا نقش مهمی ایفا می کند.

نکته مثبت این است که به زودی می‌ توان انتظار داشت که دولت‌های عمل‌گرای جدیدی در اروپا و آمریکا به قدرت برسند. وقتی که رهبران غربی بفهمند که جهان چندقطبی برای ماندن آمده است، استفاده منطقی‌تر از منابع جهان و اجتناب از جنگ‌های بی ‌پایان آسان‌تر خواهد بود. جهان واقعاً دموکراتیک خواهد شد.