فاتح دلها

یا علی قفل است لبهایم ولی،
شهرِ اَفکارم پُر از نا گفته هاست.
از تو میگویم ولی خاموش وسرد،
در سکوتم وصفِ تو بی انتهاست.

از تو می گویم که شورِ عالمی،
در کلامِ تو تحلی می کند.
از تو میگویم که در تفسیرِ عشق،
گفته هایت، شرحِ قرآنِ خداست.

یا علی کعبه فروزان شد زِ تو،
افتخارِ عالم و آدم توئی.
کاش ما را رَدی از نورِ تو بود،
نورِ تو اِحیاگرِ اشعارِ ماست.

شرحِ عاشق گشتنِ مرغانِ عشق،
بارشِ باران و حسِ عاشقی.
قصه ی مردانگی و غیرتت،
سربه سر، کوچه به کوچه باصباست.

یا علی ذکرِ تو گفتم بارها،
از فراقِ تو دلم آتش گرفت.
سالها دل در پیِ کوی تو بود،
بعد از این آرامشم دستِ شماست.

آن زمان که باد شرحِ بودنت،
از زبانِ چاه و نخلستان شنید.
گفته و دانست، وقتِ رفتنت،
در دلِ محراب، صدها ماجراست.

ماجرایِ کودکی از شهرِ عشق،
کیست او که لایقِ خانِ خداست.
کیست او که گاهِ رفتن هم هنوز،
لایقِ محراب و عرشِ کبریاست.

کیست او که در سکوتِ واژه ها،
مصنویها بهرِ او ترسیم گشت.
کیست او که قفلِ لبها را شکست،
او که عالم بر درِ فضلش گداست.

آسمانها همصدا با شهریار،
گفت یارَب او هُمایِ رحمت است.
آیتِ حق بر زمین و آسمان،
فاتحِ دلها ، امیری با وفاست.

م... یزدی