حال شفق دربستر غم

M H P


بیزارم از این لحظه های سرد و مبهم
فریادهایی بی صدا. از جنس ماتم
دلگیرم از آغوش درد آلوده کوچه
بوی گس ِ بی اعتمادی ها. دمادم
بغضی پراز تنهایی و بی تابی دل
سالوس دهشتبار صد رنگی آدم
دیگر کدامین شاخه ی آسایش عشق
آرامش مرغ مهاجر می شود هم
درذهن بی احساس شب بوهای وحشی
پیچیده نای هق هق باران ِ نم نم
بر تار و پود خنده های خشک لب ها
جا مانده رد پای گریه. جنس شبنم
با کوله باری. از تمام ِ خاطراتم
سنگین تر. از کوه یخ غم های عالم
امشب من و این واژه ها با دود سیگار
می‌گوید از حال ِ شفق در بستر غم

شفق