قصه ی سنگ وسار 102

شیرهای سنگی هزاران ساله
به یاد خواهند آورد
دشت های سرشار
از چکاچک شمشیرهای شه سواران را
سنگ های دو خواهران و
سرود های سنگ و سارها را
خاکسترهای بر باد رفته ی
کاروان زائران پر از دعا و تمناها را
جنگل های سوخته ی
درختان آبستن از توت ها و بلوط ها را
برف های سالخورده
پر از رقص ماهی ها را
شراب های در جوش خروش ه
غوره های چاک پیروهن ها را
زمین های سوخته ی
جنگل های هیرکانی را
خواب استخوان های پوسیده ی
رودهای پر از شیر و شهد و شراب ها را
و من
دریاچه ی شور را
که ما را در دستهای مهربانش نگه می داشت
و درختان سنجد بی شمار و
نگاه های حسرتبار ما را
هنگامیکه در آب های طاحونه غوطه می خوردیم
و انتظار رسیدن سنجد ها را می کشیدیم؟
فروردین 1403