بهترین خودروهای آمریکایی لوکس تاریخ، از دوزنبرگ تا کادیلاک اسکالید

فکر می‌کنید آلمانی‌ها و بریتانیایی‌ها تنها بازیگران عرصهٔ خودروهای لوکس هستند؟ با خواندن این مطلب خواهید فهمید که اشتباه می‌کنید.

زمانی که حرف از خودروهای لوکس می‌شود، بلافاصله برندهای آلمانی مثل مرسدس بنز و ب‌ام‌و به ذهن می‌آیند اما همیشه این‌طور نبود و از اوایل قرن نوزدهم تا دههٔ ۷۰ لوکس‌ترین خودروهای جهان توسط برندهای آمریکایی مثل کادیلاک، لینکلن و ایمپریال تولید می‌شد تا اینکه بحران نفتی رخ داد و خریداران از کشتی‌های بنزین‌خوار آمریکایی به سمت مدل‌های کم‌مصرف‌تر اروپایی گرایش پیدا کردند. بدین ترتیب، برای چند دهه خودروهای لوکس آمریکایی هرگز نتوانستند به جایگاه قبلی خود بازگردند تا اینکه از اواسط دههٔ ۲۰۱۰ به بعد کادیلاک و لینکلن رفته‌رفته دوباره احیا شدند.

دوزنبرگ مدل J سال‌های ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۷

دوزنبرگ در سال ۱۹۲۸ مدل J را به‌عنوان لوکس‌ترین خودروی جهان معرفی کرد. این خودرو به پیشرانهٔ ۷ لیتری هشت سیلندر خطی مجهز بود که ۲۶۵ اسب بخار قدرت داشت اما در سال ۱۹۳۲ یک نسخهٔ سوپرشارژ معرفی شد که قدرت را به رقم فوق‌العادهٔ ۳۱۵ اسب بخار افزایش داد. در دورانی که اکثر خودروها بسیار کند بودند، مدل J با حداکثر سرعت بیش از ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت، عملکرد بی‌نظیری داشت. البته این خودرو حدود ۱۳ هزار دلار قیمت داشت که معادل ۲۵۰ هزار دلار امروز است.

بیوک رودمستر سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۷

رودمستر یکی از لوکس‌ترین محصولات تاریخ بیوک محسوب می‌شود. این خودرو بین سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۷ پرچم‌دار بیوک بود. رودمستر در چند نسخه مثل سدان، کانورتیبل و استیشن با پیشرانه‌های هشت سیلندر خطی عرضه می‌شد. در سال ۱۹۴۲ نسل چهارم این ماشین با طولی بیش از ۵.۵ متر معرفی شد و با کابین مجلل دقیقاً مثل یک کشتی لوکس زمینی بود. بیوک در اواخر دههٔ ۵۰ نام رودمستر را کنار گذاشت تا اینکه پس از ۳۳ سال در اوایل دههٔ ۹۰ دوباره در قالب سدان و استیشن بزرگی بر اساس پلت‌فرم شورلت کاپریس بازگشت.

کادیلاک الدورادو بروگام سال‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۸

کادیلاک الدورادو که در سال ۱۹۵۲ متولد شد، همیشه به صدر خانوادهٔ محصولات کادیلاک نزدیک بود. این خودرو به‌عنوان یک کوپهٔ بزرگ لوکس به بازار آمد اما در سال ۱۹۵۷ کادیلاک سدان فوق لوکسی را با نام الدورادو بروگام معرفی کرد. این خودرو که از رولزرویس‌های زمان خود هم گران‌تر بود، از ویژگی‌های فوق‌العاده‌ای مثل سیستم تعلیق بادی با قابلیت تنظیم ارتفاع خودکار، ۴۵ انتخاب مختلف برای تریم داخلی، کروز کنترل، نوربالای خودکار، گرم‌کن صندلی‌های عقب و… بهره می‌برد. الدورادو بروگام فقط دو سال و در ۷۰۴ دستگاه ساخته شد که هرکدام ۱۳ هزار دلار معادل ۱۴۵ هزار دلار امروز قیمت داشتند.

ایمپریال سال‌های ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۶

کرایسلر به‌منظور رقابت با کادیلاک، لینکلن و دوزنبرگ، به محصولی چشمگیر و سطح بالا نیاز داشت و این‌گونه بود که در سال ۱۹۲۶ کرایسلر ایمپریال به بازار آمد. سپس در سال ۱۹۵۵ ایمپریال به برندی مستقل تبدیل شد تا بهتر بتواند با برندهای لوکس فورد و جنرال موتورز رقابت کند. ایمپریال در نسل دوم که در سال ۱۹۵۶ با ظاهری چشمگیر و عرض بیش از ۲ متر معرفی شد، به اوج شکوه رسید. نسل‌های بعدی این خودرو نیز مسیر مجلل پیشینیان خود را ادامه دادند تا اینکه ایمپریال در دههٔ ۸۰ کوچک و زشت شد و کرایسلر در سال ۱۹۸۳ این برند را تعطیل کرد.

لینکلن کانتیننتال سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۹

لینکلن که سه سال قبل از دوزنبرگ تأسیس شد، در سال ۱۹۳۹ پرچم‌دار خود را با نام کانتیننتال آماده کرد. این خودرو اما در سال ۱۹۶۱ و نسل چهارم خود به اوج رسید. این نسل با تریم چوب گردو و پنجره‌های برقی به سدان بسیار باشکوهی تبدیل شد تا جایی که سرویس مخفی آمریکا از دو نمونهٔ آن برای خودروی ریاست جمهوری ایالات‌متحده استفاده کرد. لینکلن تأکید زیادی روی کیفیت کانتیننتال داشت و هر خودرو پس از خروج از خط تولید ۲۰ کیلومتر آزمایش جاده‌ای را پشت سر می‌گذاشت تا اطمینان حاصل شود که با استانداردهای بالای شرکت مطابقت دارد.

جیپ واگنییر سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۹۱

هرچند واگنییر اساساً به‌عنوان یک خودروی لوکس طراحی نشده بود اما نهایتاً به اولین شاسی‌بلند لوکس جهان تبدیل شد. این ماشین طی سال‌های بعد از امکاناتی مثل پشت‌سری‌های قابل تنظیم، تودوزی چرمی و سانروف بهره‌مند شد یعنی آپشن‌هایی که به‌سختی می‌شد در شاسی‌بلندهای دههٔ ۸۰ پیدا کرد. تولید واگنییر در سال ۱۹۹۱ خاتمه یافت اما در سال‌های پایانی عمر خود با لیست طولانی تجهیزات استاندارد، به شاسی‌بلندی در سطح رنجروور تبدیل شده بود. در سال ۲۰۲۱ نیز جیپ این خودرو را در قالب شاسی‌بلند فول سایز لوکسی بر اساس پلت‌فرم پبکاپ رم احیا کرد.

کادیلاک فلیت‌وود بروگام سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۶

فلیت‌وود بروگام که در سال ۱۹۷۷ به بازار آمد، خودروی مناسبی برای کسانی بود که می‌خواستند بدون نشستن پشت فرمان مدل‌های لوکس اروپایی نشان دهند ثروتمند هستند. با وجودی که خودروهای آمریکایی در اواخر دههٔ ۷۰ بسیار کوچک شده بودند اما فلیت‌وود بروگام با طول بیش از ۵.۶ متر، هنوز هم عظیم و باشکوه بود. این سدان لوکس در سال ۱۹۷۷ با قیمت ۱۱,۵۵۰ دلار معادل ۶۰ هزار دلار امروز عرضه می‌شد و به میزان قابل‌توجهی ارزان‌تر از پیشینیان خود بود. نسل بعدی این خودرو هم در سال ۱۹۸۶ با حذف نام فلیت‌وود معرفی و تا سال ۱۹۹۲ تولید شد.

لینکلن نویگیتور سال‌های ۱۹۹۷ تاکنون

در طول دهه‌های ۸۰ و ۹۰ لینکلن به‌تدریج از صحنهٔ خودروهای لوکس محو شد و آیندهٔ آن تاریک به نظر می‌رسید تا اینکه در سال ۱۹۹۷ نویگیتور را به بازار فرستاد. ظهور شاسی‌بلندهای لوکسی مثل نویگیتور درک آمریکایی‌ها از تجمل را کاملاً تغییر داد. این خودرو اولین ورود آمریکا به بخش رو به رشد شاسی‌بلندهای لوکس بود و برخلاف مدل‌های اروپایی مثل مرسدس ML، به لطف شاسی نردبانی برگرفته از پیکاپ و پیشرانهٔ V8، کاملاً برای جاده‌های آمریکا مناسب بود. نویگیتور می‌توانست به آفرود برود و یدک بکشد اما درعین‌حال امکاناتی مثل تعلیق بادی، تریم چوبی و گرم‌کن و تهویهٔ صندلی‌ها آن را به یک خودروی لوکس مناسب تبدیل کرده بود. نویگیتور دوباره خریداران را به نمایندگی‌های لینکلن کشاند و در سال ۱۹۹۸ نزدیک به ۴۴ هزار دستگاه فروخت که رکورد بی‌سابقه‌ای محسوب می‌شد. امروز هنوز هم نویگیتور یکی از لوکس‌ترین شاسی‌بلندهای جهان محسوب می‌شود.

لینکلن تاون کار سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۱

تاون کار که برای رقابت با سدان‌های بزرگ کادیلاک طراحی شده بود، در سال ۱۹۸۰ به بازار آمد. نسل دوم تاون کار پس از خاتمهٔ تولید کادیلاک فلیت‌وود به کشیده‌ترین سدان آمریکا تبدیل شد اما نمونهٔ موردنظر ما نسل سوم است که به‌طور کامل موردبازنگری قرار گرفت. این خودرو همچنان روی پلت‌فرم شاسی نردبانی پانتر ساخته شده بود که از سال ۱۹۷۸ زیربنای اکثر سدان‌های بزرگ گروه فورد بود اما این موضوع برای خریداران اهمیتی نداشت زیرا علاوه بر اینکه ظاهر مدرن نسل سوم این پلت‌فرم قدیمی را پنهان کرده بود، تاون کار خودرویی قابل‌اعتماد و فوق‌العاده راحت بود. هرچند سهم تاون کار از بازار هیچ‌گاه زیاد نبود اما در کلاس خاص خود قرار داشت و خودروی محبوبی برای ساخت لیموزین تبدیل شد. تاون کار در سال ۲۰۱۱ بدون جانشین مستقیم کنار رفت.

کادیلاک اسکالید سال‌های ۱۹۹۸ تاکنون

جنرال موتورز برای پاسخ به نویگیتور، سریع‌ترین راه ممکن را انتخاب کرد و نسل اول اسکالید چیزی بیشتر از یک جی‌ام‌سی یوکان لوکس‌تر نبود. در نسل دوم شرایط بهتر شد اما این نسل سوم بود که واقعاً شایستگی عنوان شاسی‌بلند کادیلاک را داشت. امروز اسکالید در نسل پنجم قرار دارد که با ترکیبی از نمایشگرهای پیشرفته و متریال لوکس، کابین بسیار مجللی دارد.

کادیلاک دویل سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵

هشتمین و آخرین نسل کادیلاک دویل در سال ۱۹۹۹ با مدل ۲۰۰۰ معرفی شد. این خودرو هنوز هم شبیه یک کادیلاک فول سایز به نظر می‌رسید اما طراحی ساده‌تر و مدرن‌تری نسبت به نسل قبلی داشت. دویل با پیشرانه‌های V8 نورث‌استار قدرتمند حداکثر ۳۰۰ اسب بخاری و تکنولوژی‌های پیشرفته، آغازگر عصر جدیدی برای کادیلاک بود و مدیران شرکت امیدوار بودند این خودرو باعث جوان‌سازی و بازیابی وجههٔ برند کادیلاک شود. هرچند این‌ها اهداف بزرگی بودند اما دویل حداقل از غرق شدن بیشتر کادیلاک جلوگیری کرد.

لینکلن کانتیننتال کوچ دور سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰

کانتیننتال پس از ۱۵ سال غیبت در سال ۲۰۱۷ دوباره بازگشت. این خودرو هرچند زیبا و راحت بود اما به‌اندازهٔ پیشینیان خود مجلل به نظر نمی‌رسید و توان رقابت با رقبای اروپایی را نداشت. بااین‌حال، در اواخر سال ۲۰۱۸ زمانی که لینکلن به مناسبت ۸۰ سالگی کانتیننتال نسخهٔ ویژه‌ای از این خودرو را با نام Coach Door با درهای متقارن الهام گرفته از مدل ۱۹۶۱ معرفی کرد، کانتیننتال شکوه بیشتری به دست آورد. در این نسخه فاصلهٔ محوری ۱۵ سانتی‌متر افزایش یافت و درهای عقبی طراحی شد که به‌صورت برعکس با زاویهٔ ۹۰ درجه باز می‌شدند. از کانتیننتال کوچ دور مجموعاً ۱۵۰ دستگاه ساخته شد.