گل پونه

دلم دشتی پُر از شمشاد میخواهد که دیگر نیست
به زیر آب یک فریاد می‌خواهد که دیگر نیست

به تلخی قصه ی شیرین و فرهادش ز خاطر رفت
کسی شیرین تر از فرهاد میخواهد که دیگر نیست

جهان محتاج وِردی گشته بشکافد طلسمش را
ولیکن اعظم الاوراد میخواهد که دیگر نیست

زمستانِ عواطف گشته و بن بست یخبندان
عواطف گرمیِ مرداد می‌خواهد که دیگر نیست

غمِ بی حاصلی لِه کرده اندامِ خردمندان
تحمل را تنی پولاد می خواهد که دیگر نیست

به هر سو جلوه ی بیداد، بی دادی نمایان است
ندیدن کور مادرزاد می‌خواهد که دیگر نیست

نمانده آشیان بر پا هراسان مرغکان عشق
عروسی حجله و داماد میخواهد که دیگر نیست

نوای دلخوش گل پونه را در باغ، فروردین
زِ بسطامی، روانش شاد میخواهد که دیگر نیست

پیام شادمانی را اگر خواهی دهد شعری
ز غمها خاطری آزاد میخواهد که دیگر نیست