گوشواره

در پیچِ گیسو دلبری کن گوشواره
تا مرمرین جغرافیِ نیلو نگاره

بر اطلسِ مویِ سیاهِ سرزمینی
با آبشارِ شب نمایی پر شراره

ماهیِ موج و مردمک بر پلکِ رویا
بازآ به آتشبازیِ چشم و اشاره

بگذار از فصلِ نبودن هایِ انبوه
با یک نفس بوسه ترا شیرین عذاره

برگیرمت شوریده پنهان کنجِ آغوش
مهمانِ مِی با ماجرایی در کناره

ز آشوبِ در شیبِ تپش ها هور چهره
سرمستَم از افسونِ نازی بی شماره

هم نغمه یِ نرم نسیم و رقصِ برکه
بر ساحلِ آیینه پِژواکِ نقاره

پیچیده ام تا طاقِ طوبایِ تمنا
بگشایی از مژگان گره ای ماهپاره

با دلبری از دلربایِ دیر دیدار
راهِ مدارا جویَمت بی سنگ خاره

تا بازگشتَت از خلیجِ خیسِ اندوه ‌
لبخنده ها آرَد به لبهامان دوباره

در بارگاهِ ایلِ مستان هوشیارم
کی از کلافِ مِه در آیی تکسواره؟


اردیبهشت 1403