مدار بوی غذا در مغز باعث پرخوری می‌شود

ایتنا - وقتی گرسنه هستید بوی غذا اشتها‌آور است. در عین حال، اگر سیر باشید، بوی غذا می‌‎تواند زننده باشد. مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که این به دلیل تعامل بین دو بخش مختلف مغز است که شامل حس بویایی و انگیزه رفتاری است.

محققان می گویند که می‌تواند به همین دلیل باشد که برخی از افراد نمی‌توانند به راحتی وقتی سیر هستند دست از غذا خوردن بکشند که منجر به چاقی می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که هرچه ارتباط بین این دو ناحیه مغز ضعیف‌تر باشد، افراد چاق‌تر می‌شوند.

گوانگیو ژو، یکی از نویسندگان این مطالعه و استادیار پژوهشی عصب شناسی در دانشکده فاینبرگ می‌گوید: «میل به غذا خوردن به جذابیت بوی غذا مربوط می‌شود. وقتی گرسنه هستید غذا بوی بهتری می دهد تا زمانی که سیر هستید. اما اگر مدارهای مغزی که به هدایت این رفتار کمک می‌کنند مختل شوند، ممکن است این سیگنال‌ها گیج شوند، و حتی در زمانی که سیر هستید، غذا جذاب بنظر آید. اگر این اتفاق بیفتد، BMI یک فرد ممکن است افزایش یابد. زمانی که ارتباط ساختاری بین این دو ناحیه مغز ضعیف‌تر باشد، BMI فرد به طور متوسط بالاتر است.»

به گفته محققان، بوها نقش مهمی در هدایت انگیزه برای رفتارهایی مانند غذا خوردن دارند. در عین حال، نحوه درک شما از بوها می‌تواند تحت تأثیر میزان گرسنگی شما باشد. تاکنون محققان به طور کامل تأثیر متقابل درون مغز را که باعث می‌شود حس بویایی در میزان غذا خوردن شما نقش داشته باشد، درک نکرده‌اند.



برای این مطالعه که در 16 می در مجله علوم اعصاب منتشر شد، محققان داده‌های مغزی MRI را تجزیه و تحلیل کردند. محققان ارتباط بین BMI را در مدار بین دو ناحیه مغز به نام توربکل بویایی و ماده خاکستری اطراف مجرا پیدا کردند. به گفته محققان، توبرکل بویایی با حس بویایی و سیستم پاداش مغز مرتبط است و ماده خاکستری اطراف مجرا به رفتار انگیزشی در پاسخ به احساسات منفی مانند درد و تهدید کمک می‌کند. این منطقه همچنین به طور بالقوه در سرکوب خوردن نقش دارد.

برای اولین بار در انسان، تیم تحقیقاتی قدرت مدار بین این دو منطقه را ترسیم کردند. ارتباطات مغزی سالمی مانند این می‌تواند رفتار خوردن را با ارسال پیام‌هایی تنظیم کند که به فرد می‌گوید وقتی سیر است غذا خوردن احساس خوبی ندارد.

به گفته محققان، با این حال، افرادی که مدارهای ضعیف یا مختل داشته ممکن است این سیگنال‌ها را دریافت نکنند و حتی زمانی که گرسنه نیستند به خوردن ادامه دهند.

کریستینا زلانو، نویسنده ارشد این مطالعه، استادیار عصب شناسی در نورث وسترن، می‌گوید: «درک نحوه عملکرد این فرآیندهای اساسی در مغز یک پیش نیاز مهم برای کار آینده است که می‌تواند منجر به درمان پرخوری شود.»