انسانیت

آنـکه روز اولـت در نقش آدم آفرید
از وجود بیکرانش در تن آدم دمید
جمــله لطـفش، بی حد و اندازه داد
هـم پریــان بر تـو، امـر ســجده داد
بترینــــها را بــرایت چـــاره ساخت
در تخـــطی جایِزت همـواره ساخت
خواسـت انـسان را برد پی بر وجود
زین سبـب اندیـشه اش افرون نمود
خدمـت خلـقش در این اندیشه بود
ذات انـــسان، در مـــدار ریـــشه بود
گر تـو را، لایـق به این خلـقت گرفت
جــای او،،کِـی خلـق را خدمت گرفت
کیــن فـرا قـدرت هـمه از آن توسـت
این جهان در حیطه ی فرمان توست
اوسـت می خواهد برایت خیر و شر
از خـــداونــد درون فـــرمـــان بـبـــر
آدمــــــی ملــزم به آدمــیت است
مســـند انـــــــسان انـــسانیت است