باران غلیظ

من
تو را باور دارم
و این
دستگیره ها را
که می چرخند رو به دریا
و ابرها را که لبریزند
از
مناجات تبخیر
من باور دارم
یه پژواک کارما در طبیعت
و سقوط آب و رنگ تاریکی
و ناگهان
پولک خورشید
قطره
قطره
پل می شود شبنم
می چکد از
دست روزگار
بازی فواره با آب
من باور دارم
به پرچم گلی
که دمید
بر گور کولبری
عاقبت
باتو
در سینه افرا
رود می شوم نجیب.