مازندران میزبان شایسته قوهای مهاجر

محمدامین اصالت در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: استان مازندران با 375 گونه پرنده شناسایی شده تاکنون از لحاظ تنوع گونه های مختلف پرندگان، مهم‌ترین مقصد برای مهاجرت و زمستان گذرانی پرندگان مهاجر در کشور به حساب می‌آید.

وی تصریح کرد: مازندران به دلیل قرارگیری در مسیر اصلی پروازی پرندگان آسیای مرکزی، مدیترانه، غرب آسیا، شرق و شمال اروپا همه ساله پذیرای جمعیت میلیونی از پرندگانی است که از کشورهای واقع در حوزه شمال دریای خزر، روسیه و سیبری به سوی عرض‌های جنوبی کره زمین پرواز می‌کنند.

کارشناس آموزش و ترویج زیست محیطی مازندران خاطرنشان کرد: مسیر مهاجرت از شرق حاشیه دریای خزر به سمت کرانه غربی خزر و از غرب سیبری به سمت دریای سیاه، آذربایجان، بندرانزلی، فریدونکنار و سرخرود حرکت می‌کنند.

اصالت تصریح کرد: همه ساله بیش از 150 گونه از انواع پرندگان مهاجر آبزی کنارآبزی و وابسته به تالاب به عنوان گونه مهاجر زمستان گذران، عبوری برای استراحت و تجدید قوا در طی مسیر مهاجرت در تالاب‌های مازندران توقف می‌کنند.

وی افزود: این پرندگان حدود 5 هزار کیلومتر برای فرار از یخبندان، سرما، تهیه غذا و فضای امن به مقصد بسیاری از تالاب های وسیع و آب بندان های تالابی و اراضی غرقابی دشت های جلگه ای واقع در جنوب و جنوب شرق دریای خزر مهاجرت می‌کنند.

این کارشناس با بیان اینکه تالاب های ازباران فریدونکنار و سرخرود با جاذبه هایش محل مناسبی برای زمستان گذرانی پرندگان مهاجر است، تصریح کرد: تالاب فریدونکنار در حفظ گونه های نادر پرندگان بیست و دومین تالاب بین المللی کشور بوده که در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده است.

اصالت افزود: قوها طی 10 سال اخیر در این تالاب های کم عمق حاشیه خزر از اواخر آبان ماه میهمان طبیعت کشورمان هستند تا با افزایش دما اواسط اسفندماه به زیستگاه اصلی خود برمی گردند تا با لانه سازی و در فروردین ماه جوجه ریزی کنند.

وی با اشاره به اینکه قوها به عنوان مظهر زیبایی و نگین حیات وحش شناخته شده اند، خاطرنشان کرد: دراراضی تالابی به عمق 30 تا 40 سانتیمتر ازباران و سرخرود شرقی و غربی به مساحت 50 تا 60 هکتار اقامت می‌کنند.

این کارشناس تصریح کرد: بسیاری از قوهایی که وارد منطقه می‌شوند از گونه های فریادکش، گنگ و کوچک و بسیار عاطفی و تک همسری هستند و با مرگ جفت خود اشک می‌ریزند وجفت دیگری انتخاب نمی‌کنند.

اصالت با بیان اینکه این قوها در طبیعت 20 سال و در شرایط اسارت تا 25 سال عمر می‌کنند، گفت: فضله این حیوان در کف تالاب به عنوان بهترین کود آلی برای زمین‌های شالیزاری کشاورزان استفاده می‌شود و نیازی به کود ندارد و در ابتدای ورود از بوته های برنج باقی مانده زمین های شالیزاری تغذیه می‌کنند اما روزانه یک تا 2 تن ذرت یا گندم نیاز دارند.

وی افزود: غذای این پرندگان با تلاش مسئولان محیط زیست استان، فریدونکنار، محمودآباد و مدیران این شهرستان و انجمن های زیست محیطی و مردم فهیم بومی منطقه تامین می‌شود اما نکته مهم این است که در صورت کمبود غذا قوها به ناچار محل تالاب را ترک کرده و معرض خطر قرار می‌گیرند.

این کارشناس گفت: محیط‌بانان با استقرار کانکس و حضور 24 ساعته برای برقراری امنیت در محل تالاب قوها حضور دارند و بهترین زمان برای توزیع غذا تاریکی هوا است.

اصالت تصریح کرد: قوها هنگام تاریکی شب کنار هم در وسط تالاب جمع می‌شوند تا امنیت برقرار کنند در این موقعیت محیطبانان با قایق ذرت و گندم را وسط تالاب توزیع می‌کند و نصف شب از آن تغذیه می کنند.

وی خاطرنشان کرد: علاوه بر قوها 10ها هزار قطعه انواع پرندگان آبچر کنار آبچر، غاز خاکستری، حواصیل، باکلان، آبچلیک و غیره مهاجرت می‌کنند.