ماجرای طنز قناعت سلمان فارسی

منبع خبر / ترازنیوز / اجتماعی / 03-10-1396

تراز: ابو وائل می گوید من با دوستم به زیارت سلمان فارسی رفتیم و سلمان نان جو و نمک برایمان آورد. دوست من گفت: اگر در این نمک سَعتَر هم بود بهتر بود.

به گزارش تراز: در هیچ مکتبی اصل مال و دارایی و کسب درآمد حلال مذموم نبوده و نیست لکن آنچه ناپسند است دلبستگی و زیاده خواهی است. ذات انسان ها زیاده طلب است و همین مشکل باعث می شود در خطر مال اندوزی و حب مال در افتند. لذا می بینیم ثروتمندان بسیار کمتر از پایین دستان خود انفاق می کنند. از طرفی حب مال و مال اندوزی را دزد نیل به کمال دانسته اند. راه علاج این زیاده خواهی هم تنها در یک کلمه نهفته است: "قناعت". از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است:

«منهومان لا یشبعان: منهوم العلم و منهوم المال.»

«دو آزمند سیر نمى‏ شوند حریص در علم و حریص در مال.»

و از امام صادق(ع) روایت شده است:

«آیا گمان مى‏کنى خداوند کسى را که موهبتى بخشید از کرامت اوست و یا آن را که از موهبتى باز داشت از خوارى اوست؟ نه، ولى مال از آن خداوند است که نزد بنده امانت مى‏نهد و اجازه داده تا به میانه روى بخورند و بپوشند و نکاح کنند و مرکب گزینند و بیش از آن را به مستمندان باایمان باز گردانند.»

سه نکته:

** بی نیازترین بندگان از نظر خداوند کیست؟

نقل می کنند که حضرت موسى (ع) از پروردگار پرسید بى نیازترین (داراترین) بندگان تو کیست؟ فرمود: قانع ترین آنها به آن چه که او را عطا کردم.

همچنین امیرالمؤمنین (ع) فرمود: «اشرف الغنى ترک المنى؛ برترین توانگرى، ترک آرزوست.»

** کلمه منتخب حضرت علی (ع) از انجیل

قال امیرالمومنین علیه السلام:

قَرَأْتُ التَّوْرَاهَ وَ الْإِنْجِیلَ وَ الزَّبُورَ وَ الْفُرْقَانَ واختَرَت مِنْ کُلِّ کِتَابٍ کَلِمَهً...وَ مِنَ الْإِنْجِیلِ مَنْ قَنِعَ شَبِعَ…

تورات و انجیل و زبور و قرآن را خواندم و از هر یک کلمه اى انتخاب کردم:

از انجیل این جمله را انتخاب کردم: «هر کس قناعت داشته باشد زندگی راحتی دارد.» (تحریر المواعظ العددیه، ص ۳۴۲)

** ماجرای طنز قناعت سلمان فارسی

ابو وائل می گوید من با دوستم به زیارت سلمان فارسی رفتیم و سلمان نان جو و نمک برایمان آورد. -در روایات آمده که سلمان بسیار انسان ساده زیست و زاهدی بود و در کمال سادگی زندگی می نمود- دوست من گفت: اگر در این نمک سَعتَر هم بود بهتر بود. سلمان از نزد ما رفت و آفتابه اش را به رهن گذاشت و مقداری سعتر گرفت و آورد.

وقتی غذایمان را خوردیم دوست من گفت: شکر خداوند که ما را قناعت بخشید (و با قناعت غذا خوردیم). سلمان به مزاح گفت: اگر به روزی خود قانع بودید آفتابه من به رهن نمی رفت!

اجتماعی