گناه موجب دور کردن امام زمان(عج) از قلب و بستن چشم دل است

حجت الاسلام حسن محمودی، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان با اشاره به ضرورت شناخت امام معصوم(ع) اظهار کرد: از امام حسین(ع) سوال شد که خداوند ما را به چه منظور آفریده است و ایشان فرمودند: «خدا ما را آفرید تا به او معرفت پیدا کنیم و به مقام عبودیت او برسیم.» و بعد از حضرت(ع) سوال شد که ملاک معرفت به خداوند چیست؟ ایشان پاسخ دادند: «ملاک معرفت به خداوند در هر زمانی معرفت نسبت به امام آن زمان است.» یعنی شناخت امام زمان با شناخت خداوند به عنوان هدف خلقت، گره خورده است.

وی اضافه کرد: در روایت داریم که اگر امام زمان را نشناسیم به مرگ جاهلیت مرده ایم یعنی تمام هویت و زندگی ما در گرو شناخت امام است و تنها افرادی که ایشان را شناختند، زیبا زندگی می کنند و از آن لذت می برند، در غیر این صورت در وادی تحیر و سرگردانی حضور دارند و هدف مشخصی ندارند.

کارشناس مرکز تخصصی مهدویت در پاسخ به این سوال که برای شناخت امام(ع) آیا باید با چشم ظاهر در جستجوی ایشان بود و به نظاره پرداخت؟، گفت: شناخت و معرفت داشتن به امام(ع) اصلا وابسته به دید و نگاه ظاهری نیست کما اینکه افراد بسیاری در طول تاریخ، امام را دیدند اما کافر از دنیا رفتند و یا حتی در برابر امام شمشیر کشیدند و با ایشان به مقابله و جنگ پرداختند که واقعه کربلا نمونه ای از آن است.

ماجرای درک حضور امام باقر(ع) توسط یک نابینا

وی با اشاره به اینکه در روایت داریم امام باقر(ع) به همراه یکی از یاران وارد مسجد می شوند و حضرت(ع) از همراه خود درخواست می کنند تا از حاضران سوال کند آیا امام باقر(ع) را می بینند یا خیر؟ افزود: افرادی که بینا بودند پاسخ می دهند خیر ایشان را نمی بینیم و بعد امام(ع) می فرمایند از ابابصیر که شخص نابینایی بود، سوال کن و او پاسخ می دهد، مگر این نور را که در این مکان ایستاده است، درک نمی کنید، ایشان امام باقر(ع) است.

محمودی ادامه داد: امام باقر(ع) بنا داشتند با این امر نشان دهند که شناخت امام(ع) به چشم ظاهر نیست و فردی مانند ابابصیر که چشم ظاهر ندارد، من را درک می کند اما این افراد بینا از درک وجود من عاجز هستند.

مزیت افراد روشن دل در مقایسه با افراد بینا برای شناخت امام

کارشناس مهدویت با اشاره به اینکه شناخت امام کار قلب است نه کار چشم، تصریح کرد: افرادی که از نعمت چشم بی بهره هستند و نابینا محسوب می شوند، اتفاقا روشندل اند و دل آنان بهتر سراغ امام(ع) می رود، به این دلیل که چشم ظاهربین ما با نظاره کردن بسیاری از موارد، از امام غافل می شود.

وی افزود: انسان اگر فردی را بشناسد و پی به بزرگی ها و عظمت آن ببرد، به دنبال برقراری ارتباط با وی می رود و این ارتباط هم با قلب رقم می خورد لذا شناخت و برقراری ارتباط با امام(ع) با قلب صورت می گیرد و زمانی که انسان امام(ع) را شناخت و به این باور قلبی رسید که امام وجود دارد، مهربان و یگانه دهر است، بهتر از ایشان وجود ندارد و دارای زیبایی و حُسن خُلق است، در این صورت دائما به یاد امام خواهد بود.

محمودی تصریح کرد: چقدر زیباست که ما و روشندلان، امام زمان(عج) را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم زیرا در این صورت این یاد در قلب ما تبدیل به محبت و عشق می شود و بعد از آن همراه امام می شویم و قرآن در این باره می فرماید: «کُونُوا مَعَ الصّادقین؛ با صادقان باشید» و این همراهی لذت زندگی را بیشتر به انسان می چشاند و که اصلا هم ارتباط با چشم ظاهر ندارد.

گناه موجب دور کردن امام از قلب و بستن چشم دل است

این کارشناس مرکز تخصصی مهدویت در پاسخ به این سوال که چگونه چشم دل و باطن خود را باز کنیم، گفت: از آیت الله بهجت(ره) سوال شد که امام زمان(عج) کجا هستند و ایشان پاسخ داد: «امام مهدی(عج) در قلب شماست و مواظب باشید که ایشان را فراری ندهید». گناه موجب فراری دادن امام(ع) از قلب ما می شود و چشم دل را می بندد.

وی اضافه کرد: براساس روایات، گناه موجب می شود که قلب ما منحرف و مریض شود، بنابراین، آنچه مانع می شود تا چشم دل ما باز شود و امام(ع) را از قلب ما دور می کند، گناه و معصیت است.

محمودی با اشاره به اینکه برای جای دادن امام(ع) در قلب خود باید از معصیت دوری کنیم و اگر گناهی هم صورت گرفت سریعا استغفار و توبه کرد، خاطرنشان کرد: فردی که آرام آرام این ریاضت و تزکیه نفس را داشته باشد، درک خواهد کرد که امروز بیشتر از دیروز متوجه امام زمان(عج) بوده است و این مهم، لذت بسیاری را وارد زندگی فرد خواهد کرد که با بیان، گفتار و کتاب قابل لمس نیست و باید افراد این حلاوت را بچشند.