هدفم بازی‌های آسیایی است/بی توجهی مسئولان دانشگاه به مقام جهانی

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها – محمد صالحی: ورزش را از پنج سالگی با تکواندو شروع کرد و اکنون عضو تیم ملی پومسه بانوان است، البته در رشته‌هایی مانند کبدی، کاراته، های فول کنتاکت و سلاح سرد هم فعالیت کرد و قهرمانی کاراته نونهالان کشور را در کارنامه دارد. حتی به اردوی تیم ملی بزرگسالان این رشته هم دعوت شد.

دعوت به اردوی تیم ملی کبدی بانوان و دو عنوان قهرمانی لیگ برتر و یک مقام سوم قهرمانی جوانان کشور در این رشته هم از افتخاراتش است.

«فاطمه حسام» تکواندوکار ۲۰ ساله گلستانی که مدال برنز المپیاد دانشجویان جهان در بخش پومسه بانوان را در کارنامه دارد، مهمان خبرگزاری مهر بود و در خصوص مسائل مختلفی از جمله رها کردن کبدی، موفقیت در تکواندو، بی توجهی مسئولان دانشگاه و اهدافش سخن گفت که متن کامل این گفتگو در ادامه آمده است.

* با وجود اینکه در رشته‌های دیگر ورزشی هم موفق بودید اما تکواندو را انتخاب کردید، دلیل آن چه بود؟

خانواده‌ام از همان کودکی برای موفقیت من در تکواندو برنامه ریزی کردند و رشته مورد علاقه خودم بود. مادرم هم تکواندوکار بود و خواهر کوچکم سهیلا هم در تکواندو فعالیت می‌کند.

* در کبدی هم موفقیت‌های زیادی داشتید، از رها کردن آن رشته پشیمان نیستید؟

خیر، مسابقات تکواندو جوانان آسیا همزمان با اردوی تیم ملی کبدی بود و من برای هر دو تیم انتخاب شده بودم که خانم مقصودلو سرمربی تیم ملی کبدی بانوان به من گفتند تمام زندگی‌ات را برای تکواندو گذاشته‌ای و این رشته را ادامه بده و من تکواندو را برای همیشه انتخاب کردم و در مسابقات قهرمانی آسیا در بخش تیمی مقام سوم و در بخش انفرادی مقام پنجم را کسب کردم. پس از آن در انتخابی مسابقات جهانی موفق به کسب یک مقام نخست و یک مقام سوم شدم اما به عنوان نفر ثابت تیم ملی انتخاب نشدم و در بخش ابداعی هم پنج روز مانده به اعزام مسابقات جهانی گفتند بودجه نداریم.

* اوج موفقیت شما کسب مدال برنز المپیاد دانشجویان جهان بود، این مدال چگونه به دست آمد؟

تمرینات زیادی برای حضور در این رقابت ها انجام دادم و حتی برای مربی خصوصی ژیمناستیک چهار میلیون تومان هزینه کردم تا یکی از حرکات را یاد بگیرم، در تمرینات تاندون پایم آسیب دید اما این درد را تحمل کردم و در نهایت حرکت ژیمناستیک را یاد گرفتم. لگن و پای راستم هم در اردوی تیم ملی در رفت اما از ترس این که خط بخورم به کسی نگفتم. با این وجود به عنوان تنها گلستانی و تنها نماینده تکواندو ایران راهی المپیاد دانشجویان جهان شدم و به مرحله نهایی راه پیدا کردم. در دور نهایی فشار درد زیاد شده بود اما یاد زحمات خانواده‌ام افتادم و تمام تلاشم را به کار بستم. زمانی که مسابقه تمام شد در تابلوی نتایج نفر پنجم بودم که خیلی لحظه بدی بود و فقط گریه کردم اما ناگهان دوستم گفت نتایج تابلو تغییر کرد و سوم شدی که واقعا مانند معجزه بود و از خوشحالی نمی‌دانستم باید چه کنم.

* واکنش مسئولان به کسب این مدال چه بود؟

اداره کل ورزش و هیئت تکواندو استان گلستان به استقبالم آمدند و از من تجلیل کردند اما مسئولان دانشگاه سما گرگان که من به عنوان دانشجوی آنها در المپیاد دانشجویان شرکت کردم هیچ تجلیلی از من نکردند.

* چه انتظاری از مسئولان دانشگاه داشتید؟

قبل از اعزام به المپیاد رئیس دانشگاه سما گرگان به من قول دادند که همکاری لازم را در درس‌های عملی انجام دهند اما این اتفاق نیفتاد و باعث شد یک ترم مشروط شوم. پس از کسب مدال هم مسئولان دانشگاه سما گرگان از من استقبال نکردند و حتی یک بنر هم برایم نزدند و فقط مسئولان دانشگاه آزاد برایم بنر نصب کردند. رئیس دانشگاه سما گرگان به من گفت می‌دانستم مدال می‌آوری و مدالت ارزشی ندارد. من تنها نماینده این دانشگاه در المپیاد دانشجویان جهان بودم و هیچ تجلیلی از من انجام نشد و حتی تخفیفی برای شهریه هم لحاظ نکردند.

رئیس دانشگاه سما گرگان به من گفت می‌دانستم مدال می‌آوری و مدالت ارزشی ندارد

* مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی را در پیش دارید، برنامه‌تان برای این مسابقات چیست؟

مسابقات قهرمانی آسیا خردادماه سال آینده در ویتنام برگزار می‌شود که رقابت‌های انتخابی اسفندماه برگزار می‌شود و تمام تلاشم را برای انتخاب شدن انجام می‌دهم. اما در حال حاضر مهم‌ترین هدفم حضور در بازی‌های آسیایی جاکارتا است و برای حضور در این رقابت‌ها باید خودم را به کادر فنی تیم ملی تحمیل کنم.

* مدتی در اصفهان تمرین می‌کردید، از آن دوران بگویید.

متاسفانه در استان گلستان یک مربی که بتواند تکواندوکاری در سطح ملی پرورش دهد نداشتیم و به همراه مادر و خواهرم سال‌های ۹۲ و ۹۳ در اصفهان زندگی کردیم و روزی هشت تا ۹ ساعت تمرین داشتیم. دو سال عضو تیم فولاد ماهان اصفهان بودم و در حال حاضر هم عضو تیم پرشین فولاد اصفهان هستم که مدال‌های زیادی کسب کردم و در مجموع آن دو سال حضور در اصفهان باعث شد به سطح بالایی برسم.

* حتی بانک اطلاعاتی خودتان را هم از گلستان به اصفهان تغییر داده بودید.

بله اما از سال ۹۵ مجددا بانک اطلاعاتی‌ام را به استان گلستان تغییر دادم و سه مدال لیگ برتر و مدال نقره قهرمانی کشور را از گلستان کسب کردم،

انتظار زیادی از مسئولان ندارم زیرا به خاطر آنها به سمت ورزش نرفتم و انتظار ندارم که هزینه‌های شخصی من را تامین کنند

* چه انتظاری از مسئولان ورزش و تکواندو گلستان دارید؟

انتظار زیادی از مسئولان ندارم زیرا به خاطر آنها به سمت ورزش نرفتم و انتظار ندارم که هزینه‌های شخصی من را تامین کنند و همین که زمان مقام آوردن به ما احترام بگذارند و روحیه بدهند کافی است. تا این لحظه هر مسئولی در حد توان خودش به من کمک کرده و از آنها تشکر می‌کنم.

* در پایان اگر صحبتی باقی مانده بفرمایید.

خیلی سخت است که یک شهرستانی به تیم ملی دعوت شود اما من هیچ گاه از کسب موفقیت ارضا نمی‌شوم و تمام تلاشم را می‌کنم تا زحمات پدر و مادرم جبران شود زیرا پدرم برای ما باشگاه احداث کردند تا موفق شویم و من این چیزها را فراموش نمی‌کنم. پیشرفت یک ورزشکار در خانواده ورزشی راحت‌تر است و خوشحالم که خانواده‌ام از هر لحاظ من را درک می‌کنند و هیچ چیز برایم کم نمی‌گذارند که باید از آنها نهایت تشکر را داشته باشم.