جشنواره تئاتر فجر؛ گزارش روز نهم – اسب

در سیر بررسی آخرین اجرایی که در بخش بین‌الملل جشنواره تئاتر فجر به تماشا و بررسی‌اش نشستیم، به‌سراغ اجرای اسب یا آخرین اثر از کارگردان تندیس‌برده، آرش دادگر می‌رویم. با گزارش این نمایش با ما همراه باشید. اسب؛ اجرایی که از جنس تئاتر است نخستین امری که در باب اجرای اسب می‌تواند سؤال‌برانگیز باشد این...

گزارش اختصاصی روزچین از اجرای اسب

در سیر بررسی آخرین اجرایی که در بخش بین‌الملل جشنواره تئاتر فجر به تماشا و بررسی‌اش نشستیم، به‌سراغ اجرای اسب یا آخرین اثر از کارگردان تندیس‌برده، آرش دادگر می‌رویم. با گزارش این نمایش با ما همراه باشید.

نخستین امری که در باب اجرای اسب می‌تواند سؤال‌برانگیز باشد این است که در کارگاه دکور بنیاد رودکی به اجرا در می‌آید و در فهرست بازیگران اثری از نام اعضای همیشگی گروه کوانتوم نیست. به جای آن، عده‌ای از دانشجویان و هنرجویان کارگاهی آرش دادگر به همراه خود او به‌عنوان بازیگر در فهرست این اثر قرار گرفتند.

نمایش اسب

با سخت‌گیری شدید خود کارگردان مبنی‌بر ورود تنها سی نفر به‌عنوان تماشاگر، و عدم هیچ‌گونه عکاسی و فیلمبرداری – حتی از سوی دارندگان کارت خبرنگاری – وارد کارگاه دکور شدیم. دور‌تا‌دور صحنه صندلی چیدمان شده و نورهایی کما‌بیش سینمایی روی صحنه قرار گرفته بود. چیزی به‌عنوان دکور دیده نمی‌شد مگر آراستگی اتمسفر‌سازانه تمام امکانات و فضاهای موجود در خود کارگاه دکور و اضافه‌شدن چند در به آن. با شروع نمایش، بازیگران جوان نمایش با گریم‌های فانتزی‌شان با سرعت در صحنه شروع کردند و کارگردان/بازیگر اثر، شروع به نوشتار روی یک ماشین تایپ قدیمی کرد.

تمام اجرا با ضرب‌آهنگی تند و پر‌سر‌و‌صدا پیش رفت تا روایتی از یک مرد با نام «کش» – که در خاطرات و گذشته‌اش از یک جنایت زندگی می‌کند – به نمایش در بیاید. به غیر از سالن، که مکانی نامتعارف محسوب می‌شد و چیدمان اجرایی صحنه، کارگردانی و پرداخت نمایش کاملاً در زمرۀ آثار تجربی محسوب می‌شود که در آن طراح اثر، از نمایش هیچ‌یک از خاستگاه‌های تصویری‌اش عقب نمی‌کشد و سعی می‌کند با برهم‌ریختن زمان و مکان در هر لحظه، به مکانیزم جدیدی از اجرا دست یابد. چند نوع جنس بازی، ارجاعات سینمایی و تئاتری فراوان و ریتم تند اجرایی شکل‌دهندۀ اجرای اسب بودند.

نمایش اسب توانست فارغ از اینکه در رقابت جشنواره تئاتر قرار گرفته بود یا کارنامۀ کارگردانی بدنه را یدک می کشید، محل بروز ایده‌های جدیدی باشد که جایش در سی‌وششمین دوره خالی بود. یک اثر بی‌پروا که با تمام کم‌و‌کاستی‌هایش، شجاعانه سعی در برانگیختن همه‌جانبۀ مخاطب داشت و در‌طول یک ساعت، لحظه‌ای به کندی و یکنواختی نگذشت.

با بررسی اجرای اسب، پروندۀ بررسی اجراهای جشنواره فجر را بستیم. امیدواریم شما مخاطبین عزیز توانسته باشید از این پرونده لذت ببرید. با گروه کافه هفت همراه باشید.

این مقاله را در شبکه‌های اجتماعی بازنشر دهید