ثریا آقایی: اعزام به رقابت‌های برون مرزی عامل مهمی برای رشد بدمینتون زنان ایران است

به گزارش پایگاه خبری ورزش بانوان، بهترین بدمینتون باز دختر ایران مهمان برنامه ایران دخت شبکه ورزش بود. این دختر تا آستانه کسب سهمیه المپیک هم رفت اما یک مصدومیت بد موقع باعث شد تا او از رسیدن به این هدف بزرگ محروم شود. در ادامه صحبت‌های ثریا آقایی را می‌خوانید:

نحوه ورود ثریا آقایی به دنیای بدمینتون

ثریا آقایی هستم و ۲۲ سال دارم. خودم در تهران متولد شدم اما مادرم اهل ارومیه و پدرم تبریزی هستند. در جشن تولد ۶ سالگی‌ام راکت اسباب بازی بدمینتون کادو گرفتم. در هر فرصتی چه در خانه و چه در پارک بدمینتون بازی کردم و علاقمند شدم. ۹ ساله بودم که با حمایت خانواده در کلاس‌های بدمینتون شرکت کردم و از همین سن بدمینتون را به صورت جدی بازی می‌کنم.

بعد از گذشت دو سال به همراه ۴۰ نفر دیگر در اردوهای استعدادیابی شرکت کردم و از این بین دو نفر انتخاب شدند که من یکی از آنها بودم و مستقیما به اردوهای تیم ملی راه پیدا کردم. ۱۰ سال است که عضو تیم ملی بدمینتون ایران هستم. اوایل با شکست‌های زیادی روبرو شدم اما به خاطر علاقه ای که به بدمینتون داشتم ادامه دادم و سطح بازی‌ام را ارتقا دادم. درباره رشته تحصیلی‌ام باید بگویم فوق‌دیپلم ریاضی دارم، اما در مقطع کارشناسی مشغول تحصیل در رشته مدیریت ورزش هستم.

تفاوت بدمینتون حرفه‌ای با بدمینتون در پارک

خیلی ها در ایران فکر می‌کنند بدمینتون بازی کردن به صورت حرفه‌ای با آنچه که برخی به صورت تفریحی در پارک‌ها و بوستان‌ها بازی می‌کنند فرق چندانی ندارد. اما بدمینتون حرفه‌ای یکی از سنگین‌ترین و سرعتی‌ترین رشته‌های ورزشی است. علاوه بر اینکه سرعت عمل و آمادگی جسمانی بالایی می‌طلبد، باید تمرکز و روان بدمینتون باز مثل یک شطرنج باز قهار بالا باشد. اما آنچه که در پارک‌ها می‌بینیم شاید در کل یک یا دو تکنیک از بدمینتون را شامل شود. از طرفی در پارک‌ها اکثرا بدون تور و در زمین کوچک‌تر بدمینتون بازی می‌کنند.

اوضاع مساعد بدمینتون بانوان

خوشبختانه بدمینتون زنان ایران در حال حاضر نسبت به قبل خیلی بهتر شده شاید هنوز افتخارات زیادی در این رشته در بخش بانوان کسب نشده باشد اما همه نتایج برای ما ورزشکاران ارزشمند هستند.

رشد بدمینتون در ایران در گروی بیشتر شدن اعزام‌ها

بدمینتون قدمت زیادی در آسیا دارد اما در ایران هنوز به جایگاه اصلی خود نرسیده است. ما از لحاظ ضربه زدن با رقبای آسیایی تفاوت چندانی نداریم و اردوهای منظمی را پشت سر می‌گذاریم و البته مربیان با تجربه هم بالای سر ما هستند. اما تجربه برون مرزی کمی داریم.

به عنوان مثال یک بدمینتون باز هندی که در آخرین مسابقه‌ام با هم مصاف دادیم، در یک ماه ۴ مسابقه اعزام شده بود و شرایط آمادگی بالایی داشت. با دست جدید بازی کردن خیلی خوب است. اینکه با شرایط مسابقه آشنا شویم عملکرد ما را ارتقا می‌دهد. مهم ترین نیاز بدمینتون زنان ایران در حال حاضر بیشتر شدن اعزام هاست.

بدمینتون بانوان ایران به دنبال کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰

دو سال قبل رنکینگ من ۹۰ بود ولی الان به ۲۰۰ رسید اولین دختر در ایران هستم که در بخش انفرادی به رنکینگ زیر ۱۰۰ رسید و آن زمان رسیدن به این رنکینگ نتیجه مسابقاتی بود که برای کسب سهمیه المپیک اعزام شده بودیم. هنوز در بخش بانوان کسی موفق به کسب سهمیه بازی‌های المپیک نشده است و من در بحبوحه این رقابت‌ها در فینال مسابقات زامبیا در آفریقا آسیب دیدم و تصمیم دکتر این بود که ۶ ماه از میادین دور باشم که نتیجه آن افت قابل توجه رنکینگم در جهان بود. اما خوشبختانه الان شرایط خوبی دارم.