تجربه رانندگی با پروتوتایپ آستون‌مارتین ونتیج 2019

خوشبختانه هوای مرطوب و جاده‌های لغزنده انگلستان به ما این فرصت را داده تا به برخی از پرسش‌هایمان در خصوص آن بخش از ویژگی‌های نهفته آستون مارتین ونتیج، پیش از رونمایی رسمی از این خودرو در اواخر سال 2018 میلادی، پاسخ دهیم.

همان طور که از شرکت خودروسازی محبوب جیمز باند انتظار می‌رود، اقدامات صورت گرفته و به‌روزرسانی‌های انجام شده، بسیار سری است. پروتوتایپ ونتیج که در این مقاله مورد بررسی واقع شده، همان طور که از تصاویر پیداست، با نوعی کاور زرد و مشکی بدقواره و نشان بزرگ شرکت پیرلی به عنوان تامین‌کننده تایرها، پوشانده شده است. ضمنا در این تست-درایو آقای «مت بکر» به عنوان رئیس بخش مهندسی آستون مارتین همراه ما شده است. ایشان پیش از این در سمت مدیر بخش هندلینگ لوتوس مشغول به کار بوده است.

بهتر است بدانید که در این مقاله به بررسی همه چیز نمی‌پردازیم بلکه بیشتر بر روی تجربه رانندگی با ونتیج 2019 تمرکز داریم. سطح بیرونی خودرو با پوششی توهم برانگیز و طرحی راه-راه پوشانده شده و داخل کابین نیز از مشکلات روحی ناشی از یک زندگانی سخت، رنج می‌برد. در مقایسه با DB11، موقعیت نشیمن در ارتقاع پایین‎تری قرار گرفته است. مجموعه‌ای از تنظیمات و دکمه‌های مفید نیز موجود هستند که به سمت شیشه جلو متمایل گشته‌اند. تغییرات مذکور منجر به کاسته شدن درصد بیشتری از دید کابین، توسط ستون ضخیم A شده‌اند.

هر دو خودرو از غربیلک فرمان یکسان سود می‌برند اما ضمایم مرتبط با تعویض دنده که بر روی کنسول میانی جای داده شده‌اند، در مدل ونتیج به سمت پایین سوق پیدا کرده‌اند.

امتیازات ونتیج

درست از لحظه‌ای که ونتیج استارت می‌خورد، به طور واضح پی به ماهیت متفاوت آن خواهید برد. این خودرو همانند DB11، به پیشرانه تویین توربو V-8 برگرفته شده از مرسدس-amg به حجم 4 لیتر مجهز شده و گویا نمونه 12 سیلندر توربوشارژ نیز قابل سفارش خواهد بود. صدای سامانه اگزوز سفارشی که بر روی خودروی ما نصب شده، بلندتر و خشن‌تر از هر چیز دیگری است که به همراه این پیشرانه تاکنون عرضه شده است؛ البته همه به جز AMG GT R .

آقای بکر اینطور می‌گوید که سیستم اگزوز به منظور تولید صداهایی با فرکانس بالاتر، تقویت شده است، زیرا این گونه صداها تناسب بیشتری با شخصیت خودرو دارند. همچنین وقتی که پا را از روی گاز برمی‌دارید، صدای غرش هیجان‌انگیزی از آستون مارتین ونتیج به گوش می‌رسد.
در ابتدا تنها یک گیربکس هشت سرعته اتوماتیک برای انتقال نیروی پیشرانه ونتیج موجود خواهد بود و سپس یک جعبه دنده هفت سرعته دستی نیز به لیست گزینه‌های قابل سفارش افزوده خواهد شد.

سامانه انتقال نیرو به جهت حصول توزیع وزنی 50/50 به بخش عقب خودرو منتقل شده است. یک دیفرانسیل لغزش محدود الکترونیکینیز وظیفه انتقال نیرو به چرخ‌های عقب را بر عهده دارد؛ چیزی که در DB11 به هیچ وجه مشاهده نمی‌شود.

یک رانندگی پرتوان

رانندگی با ونتیج به طور ملموسی نسبت به DB11 متفاوت است. با وجود مشخصات یکسان سیستم فرمان، به دلیل فاصله بین محوری کوتاه‌تر در ونتیج، قسمت جلوی این خودرو چالاک‌تر و پاسخگوتر به نظر می‌رسد. سیستم تعلیق نیز سفت‌تر شده است.

حالات مختلفی برای تنظیم شاسی وجود دارد که از طریق کلید کنترل تعبیه شده بر روی غربیلک فرمان قابل گزینش هستند. اسپرت، اسپرت پلاس و track، سه وضعیت مختلف دینامیکی شاسی هستند که ماهیت تهاجمی خودرو را به خوبی نشان می‌دهند. اتصالات تعلیق عقب هم به بدنه فوق‌العاده محکم آلومینیومی پیوند خورده که ساختار ناگسستنی‌تری را نسبت به DB11 نتیجه داده است. حالت اسپرت نیز در قبال مواجهه با مسیرهای نسبتا ناهموار، تواضع قابل قبولی را از خود به نمایش می‌گذارد.

لازم به یادآوری نیست که ونتیج بسیار سریع است. گشتاور بالای پیشرانه در دور موتور پایین قابل دسترس شده اما برای نیل به پرنشاط ترین حالت، بایستی دور موتور را تا 7000rpm بالا برد. پیوند میان پیشرانه و گیربکس اتوماتیک ZF، منجر به تعویض بسیار سریع دنده‌ها در حالات تهاجمی‌تر پیشرانه، همانند آنچه در گیربکسهای دوآل-کلاچ رخ می‌دهد، شده است.

همچنین تعویض دنده‌ها در حالت track به نسبت وضعیت اسپرت پلاس برای دستیابی به گشتاور بیشتر و صدای بلندتر پیشرانه، آهسته‌تر انجام می‌شود.

تایرهای 295/35R-20 چسبندگی بسیار مناسبی را بر روی مسیرهای لغزنده ایجاد می‌نمایند و عملکرد شاسی نیز نواقص جاده را کمتر نشان می‌دهد.

در مسیرهای باریک و کوچکتر، ونتیج ثابت می‌کند که توانایی بالایی دارد و به نسبت افزایش سرعت، بخش جلویی خودرو بیشتر تحت اختیار راننده قرار می‌گیرد؛ دیفرانسیل نیز شانس آن را دارد که هوشمندی خود را به ما نشان دهد. طبق گفته آقای بکر، دیفرانسیل هوشمند الکترونیکی قادر است تا معادل حداکثر 2501 نیوتن‌متر نیروی قفل کننده ایجاد نماید که این میزان بسیار بیشتر از توان دیفرانسیل های لغزش محدود مکانیکی است. این موضوع می‌تواند به افزایش گشتاور برداری و چسبندگی در چرخ‌های عقب منجر شود. افزایش کشش در مسیرهای لغزنده و فقدان کم‌فرمانی در سرعت‌های پایین، از جمله دیگر مزایای سامانه مذکور به شمار می‌رود.

این خودرو بسیار چابک، ایمن و درعین حال فرمانپذیر است. در صورتی که حتی سیستم کنترل پایداری روشن باشد نیز از سرزندگی خودرو کاسته نخواهد شد. اگر سامانه کنترل پایداری را خاموش نمایید، اگرچه رفتار ونتیج سرکشانه خواهد شد اما وارد فاز ترسناک نخواهد شد.

نسخه ای از ونتیج که به گیربکس دستی مجهز خواهد شد، از دیفرانسیل کمتر توسعه یافته مکانیکی بهره خواهد برد که به طور قطع از جذابیت و چابکی خودرو خواهد کاست. پدال ترمز سفتی مناسبی دارد و سریعا ترمزها را به کار می‌اندازد. گویا پورشه 911 GT3 منبع الهام احساس ناشی از پدال ترمز بوده است.

پس از یک ساعت رانندگی صندلی‌ها همچنان نرم و راحت هستند اما داخل کابین به تدریج از مکانی دنج و راحت، رو به سوی دلتنگی می نهد.

در کل، نشانه ها حاکی از یک خودروی سوپر اسپرت عالی و مناسب هستند که بایستی منتظرش ماند و دید که آستون این بار چه هدیه‌ای برای جیمزباند آماده نموده است.

منبع: caranddriver