بزرگترین کلاهبردار آمریکا، فروش پل بروکلین دوبار در هفته برای چندین سال، با George C. Parker آشنا شوید!

آیا تا به حال این جمله را شنیده اید؟ “حتی می توانی یک پل را بفروشی، فقط باید ایمان داشته باشی!” شما باید خیلی ساده لوح باشید تا به پیشنهاد یک غریبه برای فروش یکی از شلوغ ترین پل های دنیا، آن هم به قیمتی خیلی ارزان اعتماد کنید! اما در سده ی ۱۸۰۰ میلادی، تعداد قابل توجهی از مردمان عادی در کلاهبرداری هایی این چنینی گرفتار شدند و مال خود را از دست دادند، و پادشاه کلاهبرداری امریکایی، George C. Parker نام داشت که فروشنده ی پل بود. در ادامه با نت نوشت همراه باشید.

شیاد حرفه ای

در سال ۱۸۸۳ میلادی، پل بروکلین تازه گشوده شده بود و به همین دلیل بوی خوش کلاهبرداری به مشام کلاهبرداران شهر نیویورک رسیده بود. روش کار کلاهبرداران به این صورت بود: شما هدف خود را متقاعد می کنید که: الف- شما صاحب پل هستید و ب- می خواهید از دست پل خود خلاص شوید! به نظر می رسد که این پروسه کمی وقت گیر باشد اما George C. Parker این کار را خیلی سریع و علمی انجام می داد. یکی از داستان هایی که خیلی زیاد سرهم می کرد این بود که او ترجیح می دهد پل بسازد تا این که مالک پل های خود باشد. اما حتی با ارزشی که دلار در قرن ۱۹ میلادی داشت هم به نظر می آمد که قیمت پیشنهادی ۷۵ دلاری او زنگ خطری برای وقوع یک کلاهبرداری باشد. البته همه چیز بستگی به شناخت کامل از آن هایی که هدف کلاهبرداری قرار داده بود هم داشت. او همچنین به خاطر فروش ۵۰۰۰ دلار برای “هیچ چیز” به جز یک سری مدارک جعلی هم شناخته شده است.

این حیله کار کرد، چون پارکر (و هنرمندان کلاهبردار دیگری همچون William McCloundy که به اجرای همین کلاهبرداری اقدام کردند) تمایل به هدف گیری افرادی داشت که اخیرا وارد Ellis Island (خلیج کوچکی در شمال نیویورک که دروازه ای برای ورود مهاجران بود) شده بودند. او برای کسب اطلاعات از مسئولان و مباشران کشتی ها، به آن ها مبلغی پرداخت می کرد تا بداند که کدام خانواده ها پول دار هستند و شاید بخواهند پولشان را برای خرید ملک و فرصت های املاک و مستغلات سرمایه گذاری کنند، سپس با طرح نقشه های “پول دار کردن سریع” خود را به آن خانواده ها نزدیک می کرد. او همچنین هیچ گونه نگرانی درباره ی مالکیت واقعی پل نداشت، زیرا بین منهتن و بروکلین بر سر مالکیت پل اغتشاش وجود داشت و هر دو ادعاهایی مبنی بر مالکیت پل داشتند. در هر صورت، پارکر کلاهبرداری خود را انجام می داد به طوری که اغلب اوقات پلیس درحال جمع آوری اتاق های اخذ عوارضی بود که توسط صاحبان فریب خورده ی بیچاره بر روی پل ساخته می شدند.

کلاه برداری ملی!

طرح های پارکر محدود به پل بروکلین نمی شد. در یکی از بزرگترین نقشه های کلاهبرداریش، او با جا زدن خود به جای نوه ی ژنرال Grant توانست مقبره ی Ulysses S. Grant (سرباز و سیاستمدار امریکایی که بعدها به مقام ژنرالی ارتش و حتی ریاست جمهوری امریکا رسید) را بفروشد. او همچنین با استفاده از حقه ی قدیمی “من این بنا را ساخته ام اما مایل به نگهداری مالکیت آن برای خود نیستم” اقدام به فروش مجسمه ی آزادی کرد و به خاطر همین اقدام گیر افتاد و به حبس ابد در زندان محکوم شد. او در پشت میله های زندان عمرش به پایان رسید، اما شهرتش در زندان بسیار زیاد بود، به طوری که عنوان زندانی مورد علاقه ی همه ی زندانیان را از آن خود کرده بود!

البته دیگر کشورهای دنیا هم اثرهای تاریخی مربوط به خود و شیادان معروف خود را دارند که به دنبال زدن حقه هایی برای به دست آوردن کمی پول می باشند. در فرانسه، هم فردی به نام کنت Victor Lustig شهرت عظیمی به خاطر فروختن برج معروف ایفل کسب کرد! در هند هم، یک فرد که در امر جرم و جنایت به درجه ی استادی رسیده بود (!) و با نام مستعار Natwarlal شناخته می شد، توانست با انواع تغییر چهره، جعل، سند سازی و استفاده از ۵۰ نام مستعار اثرهای تاریخی همچون تاج محل، قلعه ی قرمز و مجلس هندوستان را به فروش برساند.

منبع: curiosity.com