گمانههایی در تفسیر یک چرخش
شفقنا- فریدون مجلسی؛ کارشناس مسائل بینالملل در نوشتاری با عنوان گمانههایی در تفسیر یک چرخش در روزنامه ایران نوشت، با اینکه از چند روز پیش و پس از دیدارهای بالاترین مقامات کره شمالی و کره جنوبی در جوی مسالمتآمیز انتظار میرفت زمینهسازیهایی برای پایان دادن به بحران کره شمالی شده باشد و با اینکه اخیراً […]
شفقنا- فریدون مجلسی؛ کارشناس مسائل بینالملل در نوشتاری با عنوان گمانههایی در تفسیر یک چرخش در روزنامه ایران نوشت، با اینکه از چند روز پیش و پس از دیدارهای بالاترین مقامات کره شمالی و کره جنوبی در جوی مسالمتآمیز انتظار میرفت زمینهسازیهایی برای پایان دادن به بحران کره شمالی شده باشد و با اینکه اخیراً اعلام شده بود، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی امریکا (سیا) نیز به دیدار رئیس جمهوری کره شمالی رفته و رئیس جمهوری امریکا هم آمادگی خود را برای مذاکره با «اون» اعلام کرده بود؛ اعلام موافقت پیونگیانگ با تعلیق آزمایشهای موشکی بالستیک و بمبهای هستهای با شگفتی جهانی مواجه شد.
در واقع و منطقاً این بحران باید به چنین نقطهای میرسید و خلاف آن جنگ و ویرانی بود، اما آنچه شگفتیساز است، رنگ شخصی شدن مسأله بود که در یک سوی آن رئیس جمهوری کره شمالی با ویژگیهای غیرقابل پیشبینی قرار داشت و در سوی دیگر رئیس جمهوری نامتعارف امریکا. در واقع تفاهم معقول میان آنهاست که شگفتیآفرین است. فراموش نشود که این بحران طرفهای دیگری هم دارد و ژاپن و کره جنوبی در خط اول و چین و روسیه در خط دوم آن قرار دارند. هر چهار کشور غولهای اقتصادی کنونی جهان را تشکیل میدهند. یک اقتصاد پویا و توسعهیافته، پرهیز از تنش و التهاب و فضایی همراه با ثبات و آرامش میطلبد. بنابراین همه این کشورها مایل به حفظ چنین فضایی در منطقه خود هستند. ضمن آنکه ژاپن و چین مانند کره جنوبی به پیروزی بر کره شمالی در صورت درگیری نمیاندیشند، بلکه به زیانهایی میاندیشند که هرگونه جنگ مهارگسیخته میتواند بر کشورهای آنان وارد کند. آنان به همین علت نگران آینده کره شمالی بودند که از منظر آنها با ماجراجوییهای بیش از حد در یکی دو سال اخیر به معنای کامل کلمه «پا از گلیم خود» فراتر نهاده و باری را بر دوش کشیده بود که توان تحمل آن را نداشت. امریکا و شرکای آسیاییاش برای رفع این نگرانی حاضر هستند درصورت نشستن کره شمالی پای میز مذاکره به او پول و صنعت بدهند. البته «اون» هم که تحصیلکرده سوئیس است و در غرب زندگی کرده، از داشتن چنین رفاهی گریزان نخواهد بود. اما باید دید در این مذاکرات «ترامپ» چه پیشنهادهایی برای «اون» داشته باشد. احتمال اینکه رهبر کره شمالی خواسته احتمالی رئیس جمهوری امریکا درباره تحویل تسلیحات هستهای و موشکی را بپذیرد، نزدیک به صفر است. زیرا میداند در صورت از دست دادن این امتیاز عامل سازگاری و سازش را از دست میدهد. اما در سوی مقابل ترامپ قرار دارد که اعتقاد راسخ دارد، به جای نابود کردن طرف مقابل میتوان او را پرورش داد تا از وی بهره برد. بنابراین با توجه به سیاست تاجرمآبانه ترامپ بسیار محتمل است، وی برای راضی کردن «اون» به چشمپوشی از برخی حقوق خود و موافقت متعهدانه وی با نظارت بینالمللی، امتیازات قابل توجهی به کره شمالی اعطا کند. کره شمالی کشوری بالقوه ثروتمند و دارای منابع طبیعی مناسبتر از کره جنوبی است و مردمانی کوشا همچون خویشاوندان جنوبی خود دارد. بنابراین «اون» با توجه به نیاز به تداوم زندگی و رفاه مردم خود ممکن است در صورت بزرگ بودن امتیازات با ترامپ سازش هم بکند. در این صورت قطعاً همسایگان کره شمالی بخشی از بار هزینه را که بسیار کمتر از خسارتهای محتمل درگیری است برعهده خواهند گرفت، تا با توسعه هرچه سریعتر کره شمالی به جای آسیب دیدن از مخاطرات آن کشور، بتوانند به نوبه خود از مواهب همسایهای ثروتمند و مرفه برخوردار شوند.
اگر سمت سنگین این معادله که چهار کشور روسیه، چین، ژاپن و کره جنوبی هستند، بر حسب منافع عقلانی خود به اهمیت صلح میاندیشد، دلیلی ندارد سیاستمداران کره شمالی که توانستهاند مجهز به سلاح هستهای شوند، نتوانند به بهترین راه برای دستیابی به توسعه اقتصادی و رفاه و احترام و گریز از تحریم و جنگ و ویرانی و نابودی بیندیشند. بویژه که خروج بحران کره شمالی از بنبست، مانع زیانهای احتمالی خواهد شد که میتوانست به کشورهای منطقه برسد.