علت میوم در رحم زنان، چیست؟

میوم رحم یا فیبروم شایع ترین توده خوش خیم لگنی در زنان است که در ۲۰ تا ۳۰ درصد زنان بالای ۳۰ سال یافت می شود. جنس میوم عضلات صاف و بافت همبند است.
این توده در زنان چاق شایع تر بوده و بر اساس محل قرارگیری به سه فرم زیرسروزی( ساب سروزال) ، داخل جداری (اینترامورال ) و زیر مخاطی (ساب موکوسال) تقسیم می شود. شکل زیر انواع میوم را به تصویر کشیده است.
علت فیبروم هنوز به درستی شناخته نشده است و به نظر می رسد عوامل ژنتیکی نقش اصلی را در بروزآن ایفا می کند.

وجود میوم در رحم چه تاثیری بر روند بارداری می تواند داشته باشد؟
حاملگی در ۲۰ درصد موارد باعث رشد تومور و در ۲۰ درصد موارد باعث تحلیل تومور شده و در ۶۰ درصد موارد تاثیری بر روی تومورندارد. در صورت رشد میوم در بارداری با توجه به محل و اندازه آن میتواند با سقط خودبخودی و زایمان زودرس شود.

علائم و نشانه های بالینی میوم رحم:
میوم در ۵۰ تا ۹۰ درصد موارد بدون علامت است . شایع ترین علامت آن خونریزی غیرطبیعی رحمی است . گاهی احساس سنگینی و فشار داخل لگنی ایجاد می کند و باعث دیسمنوره ثانویه و اثرات فشاری نظیر تکرر ادرار یا یبوست می شود. در ۲ تا ۵ درصد موارد وجود فیبروم میتواند منجر به نازایی نیز بشود.
میوم رحم را نامتقارن و بزرگ می کند و در معاینه بالینی توسط پزشک وجود میوم به صورت توده ای سفت و غیر حساس قابل تشخیص است و با سونوگرافی تائید می شود.

در درمان میوم سه خط مشی وجود دارد که به اختصار به هر یک میپردازیم:
تحت نظر قرار دادن:
اکثر زنان دارای میوم را که علامتی ندارند، میتوان در ابتدا بدون درمان خاصی تحت نظر قرار داد و تنها هر ۳ تا ۶ ماه رشد تومور با سونوگرافی ارزیابی شود و در صورتی که اندازه فیبروم تغییر نکند فواصل بررسی را یک ساله کرد.
در مواردی که علائم خفیفی نظیر خونریزی های نامنظم وجود داشته باشد میتوان بسته به علامت بیمار درمان کرد و از داروهای خوراکی ضدبارداری با استروژن پایین و مسکن هایی نظیر مفنامیک اسید و ایبوبروفن استفاده کرد.
درمان طبی میوم:
هدف از درمان طبی جلوگیری از رشد میوم و کمک به پسرفت آن است نه درمان چرا که ظرف ۲ تا ۳ ماه پس از قطع دارو میوم به اندازه قبلی خود برمیگردد لذا معمولا به کسانی پیشنهاد می شود که از نظر سنی در حوالی یائسگی باشند به امید اینکه به یائسگی برسند و میوم پسرفت کند.
اگونیست های GnRH و میفه پریستون داروهای مورد استفاده در موارد درمان طبی میوم هستند که میتوانند ظرف سه ماه اندازه فیبروم را ۵۰ درصد کاهش دهند.
درمان جراحی میوم:
درمان اصلی میوم جراحی است و درمان قطعی با برداشتن کامل رحم یا اصطلاحا هیسترکتومی صورت می گیرد. اگر بیمار تمایل به بچه دار شدن داشته باشد یا نتواند یک جراحی بزرگ نظیر برداشتن رحم را تحمل کند میتوان جراحی را محدود به برداشتن فیبروم کرد. در صورت برداشتن فیبروم بایستی فرد تا ۳ ماه از بارداری خودداری کند تا محل عمل ترمیم یابد.
در صورت وجود یکی از شرایط زیر توصیه پزشکان درمان جراحی است:
- رشد سریع میوم
- خونریزی غیر طبیعی سنگین و مقاوم به درمان طبی
- درد شدید لگن
- وجود علائم فشاری نظیر تکرر یا احتباس ادراری
- نازایی
- وجود رحم بزرگ در حد ۱۲ هفته حاملگی
- رشد میوم بعد ار یائسگی
گاهی پزشکان یک دوره درمان طبی را قبل از عمل توصیه میکنند . هدف از انجام این کار کاهش اندازه فیبروم و جراحی ساده تر با عوارض کمتر است . از طرف دیگر خونریزی بیمار کنترل شده و فرصتی برای رفع کم خونی احتمالی به وجود می آید که احتمال نیاز به تزریق خون را در زمان عمل کاهش می دهد.