عوارض دوچرخه سواری مردان

وقتی در حال دوچرخه سواری هستید ،واژن خانم ها به طور مکرر به زیــن فشرده می شود و آلت تناسلی آقایان هم همینطور، سوال این جاســت که آیا این فشار برای اندام تناسلی مردان و زنان ضرر دارد؟ دوچرخه سواری راهی عالی برای جابجایی و همچنین شکلی عالی از ورزش اســت که سودمندی های بهداشتی مشابه پیاده روی، دویدن نرم، شنا کردن و سایر فعالیت های جنسی هوازی دارد، اما برخی مردان و زنان از دوچرخه سواری پرهیز می کنند زیرا نگران هستند که این فعالیت به اندام های تناسلی شان آسیب بزند و کارکرد جنسی شان را مختل کند.

برای سلامت جنسی باید نکاتی را هنگام دوچرخه سواری رعایت کنید
برخی بررسی های علمی نیز تاکنون شواهدی در حمایت از این نگرانی به دست داده اند که ممکن اســت نشستن طولانی مدت روی زیــن دوچرخه با فشار روی اعصاب تناسلی بر سلامت جنسی تاثیر بگذارد اما این شواهد بیشتر در مورد افرادی بوده اســت که زیاد دوچرخه سواری می کنند. از سوی دیگر، کارهای بسیاری وجود دارد که می توانید برای محافظت از سلامت جنسی خود حین دوچرخه سواری انجام دهید تا مجبور به قطع این ورزش سودمند نشوید.
هنگامی که برای مدت طولانی روی زیــن دوچرخه می نشینید زیــن روی میان دوراه (ناحیه میان مقعد و آلت تناسلی) فشار می آورد. میان دوراه پر از شریان ها و اعصابی اســت که خون اکسیژن دار و حس را به آلت شما می رسانند. برای این که مرد به نعوظ برسد، تکانه های عصبی پیام های برانگیختگی را از مغز به آلت می فرستند. این پیام های عصبی باعث شل شدن رگ های خونی و افزایش جریان خون از طریق شریان ها به آلت تناسبی می شوند. هر مشکلی که در اعصاب، رگ های خونی یا هر دوی آنها وجود داشته باشد، باعث اشکال در ایجاد نعوظ در مرد می شود.
پژوهش هایی که دوچرخه سواری را برای سلامت جنسی مضر می دانند.در طول دهه های اخیر، برخی پژوهش ها نشان داده اند بعضی دوچرخه سواران احتمالا دچار آسیب به «عصب شرمگاهی» (عصب پرندال) می شوند که شامل عصب اصلی میان دوراه اســت و شریان شرمگاهی که خون را به آلت تناسلی می رساند، در نتیجه مشکلات جنسی در آنها ایجاد می شود.
پژوهشگران نروژی ۱۶۰ مرد را که پس از شرکت در یک تور دوچرخه سواری بیش از ۵۰۰ کیلومتری پرسشنامه پر کرده بودند، مورد ارزیابی قرار دادند. یک پنجم این مردان از بی حسی در آلت تناسلی شکایت داشتند که در برخی از آنها بیش از یک هفته طول کشیده بود ۱۳ درصد، (۲۱ مرد) دچار ناتوانی نعوظی شده بودند که عموما بیش از یک هفته طول کشیده بود.
پژوهشگران در انستیتوی ملی ایمنی و سلامت شغلی (NIOSH) آمریکا ۱۷ عضو پلیس گشت دوچرخه سوار در یکی از ایالت های این کشور را بررسی کردند. این مردان هر روز به طور میانگین ۵٫۵ ساعت روی زیــن می نشستند. تقریبا همه این افراد گاه به گاه بی حسی تناسلی را تجربه کرده بودند. افرادی که بیشتر از همه دوچرخه سواری کرده بودند در معرض بیشترین خطر اختلال کارکرد نعوظی قرار داشتند و مردانی که بیشترین فشار را روی صندلی زیــن های وارد آورده بودند بیشترین مشکلات جنسی را داشتند. این پژوهشگران در پیگیری های بعدی دریافتند افسران گشت دوچرخه سوار که از زیــن بدون دماغه اســتفاده کرده بودند
نسبت به آنهایی که از زیــن اســتاندارد اســتفاده کرده بودند بی حسی تناسلی بسیار کمتری را گزارش کرده اند. گروهی از این پژوهشگران همین انستیتو رابطه میان دوچرخه سواری و کارکرد جنسی را در زنانی که به طور میانگین ۲ ساعت در چند روز هفته دو چرخه سواری میکردند بررسی کردند. این زنان در مقایسه با زنانی که چند روز در هفته می دویدند، کاهش حس در ناحیه تناسلی را تجربه کردند. این گروه پژوهشگران در بررسی بعدی دریافتند زمین های باریک و زیــن های به اصطلاح برش داده شده (cut-out) باعث افزایش فشار بر میان دو راه (منطقه میان مقعد و دستگاه تناسلی) می شوند.

دوچرخه سواری و فشار وارده بر واژن خانم ها در اثر زین می تواند مضر باشد
بازخوانی پژوهش جدیدی که نتایج متضادی با پژوهش های قبلی دارد
با وجود این یافته های پیشین یک بررسی جدید در انگلیس که نتایج آن به تازگی منتشر شد، نشان می دهد دوچرخه سواری اثری منفی بر سلامت جنسی یا کارکرد ادراری مردان ندارد. پژوهشگران در این بررسی دوچرخه سواران را با دونده ها و شناگران مقایسه کردند و دریافتند سلامت جنسی و ادراری این دو گروه تفاوتی با یکدیگر ندارند. به گفته این پژوهشگران این یافته ها در تضاد با یافته های بررسی های پیشین اســت که نشان می دادند دوچرخه سواریم می تواند اثر منفی بر کارکرد جنسی مردان بگذارد. سودمندی های دوچرخه سواری بسیار بیشتر از این خطرات اســت.
در این بررسی، حدود ۲ هزار و ۷۷۴ دوچرخه سوار از بریتانیا، آمریکا، کانادا، اســترالیا و نیوزیلند، همراه ۵۳۹ شناگر و ۷۸۹ دونده با اســتفاده از مجموعه ای از پرسشنامه ها که سلامت جنسی و کارکرد ادراری را اندازه می گرفتند، مورد تحقیق قرار گرفتند.به گفته این پژوهشگران، سلامت، جنسی و کارکرد ادراری در هر ۳ گروه همانند بودند، البته برخی دوچرخه سواران بیشتر در معرض خطر «تنگی پیشابراه» قرار گرفته بودند. تفاوت آماری معناداری از لحاظ سلامت جنسی و ادراری میان دوچرخه سواران با شدت بالا – آنهایی که برای بیش از ۲ سال، بیش از ۳ بار دو هفته دوچرخه سواری کرده و به طور متوسط ۴۰ کیلومتر پیموده بودند – و دوچرخه سواران تفریحی وجود نداشت.
به گفته این پژوهشگران نتیجه کارشان در «مجله اورولوژی» منتشر شده، بررسی های پیشین فاقد گروه مقایسه بوده و به علت اندازه های کوچک نمونه های شان محدودیت داشته اند. بنجامین بریر اتز بخش بیماری های ادراری دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو و سرپرست این پژوهش گفت: «دوچرخه سواری سودمندی های قلبی – عروقی فراوانی دارد و فشار کمی روی مفاصل می آورد.» او افزود: «سودمندی های بهداشتی که نصیب دوچرخه سواران می شود، بسیار بیشتر از خطرات بهداشتی احتمالی آن اســت.» این بررسی نشان داد دوچرخه سواران به طور قابل توجهی از لحاظ آماری مهران های بالاتری از بی حسی تناسلی گزارش می کنند.
اما بر اساس یافته های این بررسی، در دوچرخه سوارانی که بیش از ۲۰ درصد زمان سواری شان را در حالت ایستاده می گذارند. این میزان به طور قابل توجهی کاهش می یافت. به گفته این پژوهشگران در بررسی های آینده باید توجه دقیق تری به این موضوع شود که آیا بی حسی تناسلی گزارش شده به وسیله دوچرخه سواران ممکن اســت پیش بینی کننده مشکلات جنسی در ادامه زندگی باشد یا نه؟
نظارت آماری معناداری از لحاظ سلامت جنسی و ادراری میان دوچرخه سواران با شدت بالا – آنهایی که برای بیش از ۲ سال، بیش از ۳ بار در هفته دوچرخه سواری کرده و به طور متوسط ۴۰ کیلومتر پیموده بودند – و او دوچرخه سواری تفریحی وجود نداشت. به گفته پژوهشگران که نتیجه کارشان در «مجله اورولوژی» منتشر شده، بررسی های پیشین فاقد گروه مقایسه بوده و به علت اندازه های کوچک نمونه های شان محدودیت داشته اند.

۱۰ فرمان محققان به دوچرخه سواران
جدا از این که نتیجه تحقیقات در آینده چه باشد، ضروری نیست به علت نگرانی از آثار بر کارکرد جنسی دوچرخه سواری را کنار بگذارید. راه حل های ساده ای وجود دارد که می توان به وسیله آنها این چرخه معیوب احتمالی را که به علت آن دوچرخه سواری ممکن اســت با فشار بر اعصاب ناحیه تناسلی باعث اختلال کارکرد جنسی شود، شکست؛ از جمله:
از زیــن های با دماغه دراز باریک اســتفاده نکنید. از زیــن های پهن که به مقدار کافی حاوی بالشتک باشند اســتفاده کنید. زیــن های مخصوص پر شده با ژل و جاذب ضربه نیز در بازار در دسترس هستند.
زیــن دوچرخه را به سمت بالا شیب ندهید زیرا این کار باعث افزایش فشار بر منطقه میان دو راه می شود که اعصاب تناسلی از آن می گذرند.
ترتیبی دهید که زیــن در ارتفاع مناسبی قرار بگیردم تا پاهای تان هنگامی که پدال را پایین می آورد، در قسمت زانوها به طور کامل باز نشود.
برای حفاظت بیشتر، پوشیدن شلوارهای بالشتک دار مخصوص دوچرخه سواری را در نظر داشته باشید.
میله های فرمان دوچرخه ها را بالا ببرید، تا قامت تان هنگامی که روی زیــن می نشینید، راســت تر شود.
هنگام دوچرخه سواری های طولانی موقعیت نشستن تان را تغییر دهید و وقت های اســتراحت تعیین کنید.
درباره نشانه های هشدار دهنده اولیه هوشیار باشید. اگر احساس مورمور یا بی حسی در اندام های تناسلی خود می کنید، از دوچرخه تان پیاده شوید. اگر این مشکل حتی با وجود اســتفاده از زیــن پهن بالشتک دار و در موقعیت درست ادامه پیدا کرد، باید اســتفاده از دوچرخه ثابت را در نظر بگیرید.
شاید بهترین شیوه این باشد که به طور انحصاری برای بهبود وضعیت بدنی تان بر دوچرخه سواری تکیه نکنید و آن را بخشی از یک برنامه تناسب بدنی متعادل قرار دهید.انجام متناوب دوچرخه سواری با پیاده روی، دویدن آرام یا شنا کردن هم یک راه حل دیگ راســت. همچنین می توانید از دوچرخه ثابت، تردمیل دستگاه الیپتیکال، نوار بالابر یا دستگاه پله نورد اســتفاده کنید.اگر به دوچرخه سواری علاقه دارید، آن را با این فعالیت ها دربیامیزید. رعایت احتیاطاتی ساده تضمین خواهد که علاقه شما به ورزش با سایر جنبه های مهم زندگی تان تداخلی ایجاد نمی کند.