ای که از گِل برافراخته ای
ای که اجل حکم کند،برافروخته ای
ای که زبانت به بدی کارکند
ای که دلی را به غمی پرکنی
دنیا تکانت می دهد
غم را نشانت می دهد
تا می توانی به زبان قفل بزن
گر نه جهان برتوفریاد زند
ای که اجل حکم کند،برافروخته ای
ای که زبانت به بدی کارکند
ای که دلی را به غمی پرکنی
دنیا تکانت می دهد
غم را نشانت می دهد
تا می توانی به زبان قفل بزن
گر نه جهان برتوفریاد زند
همزاد 
نامه عجیب و غریب دانش‌آموزی به مادرش 4 هزار سال پیش 
آرزو 
گؤ (6) 
قطره باران 
می دانی 
شَگونِ گُل یاس ... 
سنگم بزن