سستی کننده نماز به پانزده بلا مبتلا می شود

به گزارش گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان؛‌ نماز در دین مبین اسلام آنقدر اهمیت دارد که در احادیث ما آمده است که نماز عمود خیمه دین است و اول چیزی که از انسان محاسبه میشود نماز است که اگر مقبول واقع شود سایر اعمال نیز مقبول میشود لذا کسانی که نسبت به نماز سهل انگاری می کنند عواقبی سوء در دنیا و آخرت گریبان گیرشان خواهد شد.

نماز ستون خیمه دین است و امام صادق (ع) نماز را مرز ایمان و کفر دانسته است. بنابر این، اگر کسی بخواهد خیمه ایی به نام دین را برپا کند، باید همواره در اندیشه تیرک اصلی و ستونی باشد که دین بدان استوار می‌گردد.
استاد مطهری در کتاب" آزادی معنوی" می‌نویسد
یکی از گناهان، استخفاف نماز یعنی سبک شمردن نماز است. نماز نخواندن یک گناه بزرگ است، و نماز خواندن اما نماز را خفیف شمردن، استخفاف کردن، بی اهمیت تلقی کردن گناه دیگری است. پس از وفات امام صادق علیه السلام ابوبصیر آمد به امّ حمیده تسلیتی عرض کند. امّ حمیده گریست. ابوبصیر هم که کور بود گریست. بعد امّ حمیده به ابوبصیر گفت: ابوبصیر! نبودی و لحظه ی آخر امام را ندیدی؛ جریان عجیبی رخ داد. امام در یک حالی فرو رفت که تقریباً حال غشوه ای بود. بعد چشمهایش را باز کرد و فرمود: تمام خویشان نزدیک مرا بگویید بیایند بالای سر من حاضر شوند. ما امر امام را اطاعت و همه را دعوت کردیم. وقتی همه جمع شدند، امام در همان حالات که لحظات آخر عمرش را طی می‌کرد یکمرتبه چشمش را باز کرد، رو کرد به جمعیت و همین یک جمله را گفت:اِنَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُستَخِفّاً بِالصَّلوةِ هرگز شفاعت ما به مردمی که نماز را سبک بشمارند نخواهد رسید. این را گفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد."
در باب آثار و عقوبات سبک شمردن نماز، روایتی از حضرت ختمی مرتبت به نقل از دختر مکرمه‌شان نقل شده است که بسیار تکان‌هنده است:
"حضرت زهرا سلام الله علیها از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، سوال کرد: « فقالت: یا ابتاه ما لمن تَهاون بصلاته من الرجال و النساء ». از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلـم پرسیدند: اى پدر! مردان و زنانى که نمازشان را سبک مى‏ شمرند، چه [جزایى‏] دارند؟

پیامبر پاسخ دادند: اى فاطمه! هر کس از مردان یا زنان، نمازش را سبک بشمرد، خداوند، او را به پانزده خصلت مبتلا مى‏ کند: شش خصلت در دنیا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در گورش و سه خصلت در قیامت، هنگامى که از گورش بیرون مى ‏آید.

امّا آنچه در دنیا به او مى ‏رسد:
خداوند، برکت را از عمر و روزى ‏اش بر مى ‏دارد،
نشان صالحان را از چهره ‏اش مى ‏زداید،
به هر عملى که انجام مى ‏دهد، پاداشى داده نمى ‏شود،
دعایش به آسمان نمى ‏رود
و ششم این که براى او در دعاى صالحان نصیبى نیست.

امّا آنچه هنگام مرگش به او مى ‏رسد:
نخست، خوار، دوم گرسنه و سوم، تشنه مى‏ میرد. و اگر از نهرهاى دنیا به او بنوشانند، سیراب نمى ‏شود.

امّا آنچه در گورش به او مى ‏رسد:
نخست، آن که خداوند، فرشته ‏اى مى‏ گمارد تا او را در گورش بیازارد،
دوم این که گورش را بر او تنگ مى‏ کند
و سوم این که گورش تاریک است.

امّا آنچه روز قیامت هنگام بیرون آمدن از گورش به او مى ‏رسد:
نخست، آن که خداوند، فرشته ‏اى مى‏ گمارد تا او را با صورت [روى زمین‏] بکشد، در حالى که مردم به او مى ‏نگرند،
دوم این که بازخواست سختى مى ‏شود
و سوم این که خداوند به او نمى ‏نگرد، وپاکش نمى ‏سازد و عذابى دردناک دارد.

منابع:

بحار الأنوار: ج 83 ص 21

آزادی معنوی. مرتضی مطهری

پایان پیام/49