مرادخانی: حقوقم کفاف زندگی‌ام را نمی‌دهد/با پاروی کهنه تمرین می‌کردیم

به گزارش خبرنگار اعزامی فارس از اندونزی، بهناز مرادخانی مربی تیم روئینگ دختران درباره عملکرد شاگردانش گفت: خدا را شکر نتایج خیلی خوب بود.با 5 نماینده در 4 ماده مختلف شرکت کردیم، در سه ماده به مدال دست یافتیم. شرایط دختران از لحاظ آمادگی برای این رقابت ها خیلی خوب بود.

* با پاروی کهنه تمرین می‌کردیم

مربی روئینگ دختران درباره شرایط تمرین روئینگ‌سواران در اردو، اظهار داشت: در کشورمان پیست استاندارد وجود ندارد. با قایق و پاروی کهنه بچه ها تمرین می کنند. در این مسابقات هم با پاروهای کهنه شرکت کردیم که این باعث شد بچه ها استرس زیادی داشته باشند.چون هر لحظه امکان داشت در مسابقه شکسته شود. اما در کل خدا را شکر نتایج خیلی خوب بود.

* پیش‌بینی طلا را داشتم که محقق نشد

مرادخانی درباره اینکه پیش بینی اش برای این رقابت ها به تحقق پیوست یا خیر، خاطرنشان کرد: پیش بینی یک مدال طلا را می کردم اما متاسفانه نشد.

وی درباره پیست روئینگ اندونزی در این رقابت ها گفت: پیست اندونزی استاندارد نبود و باد روی عملکرد قایقرانان تاثیر داشت.شرایط نامساعدی بود اما دختران با آمادگی ایی که داشتند، توانستند تمام مشکلات را کنترل کنند.

* قایقرانان از زندگی‌شان زدند تا عملکرد خوبی داشته باشند

مربی تیم ملی روئنیگ دختران درباره خداحافظی مهسا جاور، عنوان کرد: قایقرانی رشته ای است که لیگ ندارد و حتی رقابت های قهرمانی کشور هم برگزار نمی شود. اگر بتوانند شرایطی را فراهم کنند که قایقرانان در استان ها تمرین کنند و سه ماه مانده به مسابقات وارد اردو شوند احتمال این وجود دارد که افرادی مانند مهسا از ورزش قهرمانی به این زودی کناره گیری نکنند. اما چون ورزشکاران یکسال تمام از خانواده دور هستند و مهسا متاهل هم است شرایط واقعا سختی برایش وجود دارد. قایقرانان از زندگی شان برای این رشته زدند تا بتوانند عملکرد خوبی داشته باشند.

مرادخانی درباره شایعه خداحافظی اش با دنیای مربیگری تصریح کرد: پس از رقابت های آسیایی جاکارتا از دنیای مربیگری خداحافظی می کنم. ما همیشه در اردو هستیم.شرایط سختی داریم. اردوهای ما در سدهای دور، خارج از شهر و با امکانات کم برگزار می شود. مدت زمان زیادی در اردوها هستیم و از خانواده دور هستیم.تمام زندگی مان در اردوها می گذرد. نمی‌توانیم خانواده مان را ببینیم و ادامه تحصیل دهیم.این کار کردن را برای ما سخت می کند.

* هیچ وقت از مربیان قایقرانی حمایت نشد

وی ادامه داد: حمایت هایی که از مربی های قایقرانی باید می شد هیچ موقع اتفاق نیفتاد.من 8 سال مربی تیم ملی بودم و یکماه هم بیمه نشدم. حقوقم به قدری پایین است که کفاف زندگی ام را نمی دهد و ما از طرف خانواده هایمان حمایت می شویم.کل زندگی مان توی این ورزش گذاشتیم و فقط پول توجیبی می گیریم و تنها علاقه مان بود که ما را در این ورزش نگه داشت. امیدوارم شرایط فعالیت در این رشته برای نسل های بعد خوب شود تا بتوانند با امکانات بهتری مدال آوری کنند.

انتهای پیام/ک