روش کمک به چهاردست و پا رفتن نوزاد

چهار دست و پا رفتن ، اولین روش کودک شما، برای به تنهایی این طرف و آن طرف رفتنِ با هدف است. در چهار دست و پا رفتن مرسوم، کودک با یادگیری حفظ تعادل بین دست ها و زانوهایش شروع می کند. سپس متوجه خواهد شد، که چگونه با فشار وارد کردن به زانوهایش، می تواند به عقب و جلو حرکت کند. همزمان، او ماهیچه هایی را که به زودی او را قادر به راه رفتن خواهند کرد، قوی می کند.

بیشتر کودکان، بین سنین ۷ و ۱۰ ماهگی چهاردست و پا رفتن را یاد می گیرند. کودک شما همچنین، ممکن است در این زمان، روش حرکت دیگری را انتخاب کند- مثل این طرف و آن طرف کردن باسن (سر خوردن به اطراف بر روی باسن، با استفاده از یک دست در پشت و یک پا در جلو، برای به جلو راندن خود)، خزیدن روی شکم یا غلتیدن از این طرف به آن طرف اتاق. نباید در مورد سبکش نگران باشید، بدون توجه به این که او چگونه انجامش می دهد، مهم این است که در حال متحرک و پویا شدن است. بعضی کودکان سینه خیز نمی روند و مستقیما به سوی بالا کشیدن خود، ایستادن، آرام راه رفتن(راه رفتن به کمک مبلمان) و راه رفتن، می روند. از زمانی که کمپین "پشت بدن برای خوابیدن” در سال ۱۹۹۴ آغاز به کار کرد، به نظر می رسد، تعداد زیادی از کودکان، دیرتر سینه خیز می روند و تعدادی از آنها به طور کامل از انجام این مرحله می گذرند. ( این کمپین، هدف کاهش خطر سیدز (مشکل خفگی ناگهانی نوزادان) با استفاده از تشویق والدین به قرار دادن کودکان به پشت، برای خواب، را دارد.) اگر کودک شما از دست و پاهایش در هر دو سوی بدن، به یک اندازه استفاده می کند و در حال یادگیری چگونه هماهنگ کردن آنها باهم است، نباید نگران چیزی باشید.

کودک شما احتمالا در فاصله کوتاهی بعد از اینکه قادر به نشستن بدون کمک می شود (تقریبا در زمانی که ۸ ماه دارد)، شروع به سینه خیز رفتن می کند. پس از این نقطه، می تواند سرش را برای نگاه کردن به اطراف بالا نگه دارد و دست، پا و ماهیچه های پشتش، برای جلوگیری از زمین خوردنش، به هنگام بلند شدن روی دست ها و زانوهایش، به اندازه کافی قوی هستند. در طول یک یا دو ماه، کودک شما به تدریج حرکت با اطمینان کامل از حالت نشسته به چهار دست و پا را یاد می گیرد و خیلی زود خواهد فهمید که وقتی دست و پاهاش صاف هستند و بدنش با زمین در حالت موازی است، می تواند به عقب و جلو حرکت کند.

زمانی بین ۹ یا ۱۰ ماهگی، متوجه می شود که فشار وارد کردن با زانوهایش، به او نیروی بالا برنده ایی که برای حرکت نیاز دارد را می دهد. وقتی که او مهارت پیدا می کند، خواهد آموخت که چگونه از حالت سینه خیز به حالت نشسته برگردد. او همچنین در تکنیک پیشرفته ایی که متخصص کودکان، ویلیام سیرز آن را "سینه خیز رفتن تقاطعی” می نامد، که در آن، زمانی که او به جلو حرکت می کند، به جای استفاده از دست و پای یک طرف بدن، یک دست و پای مقابلش، باهم حرکت می کنند؛ استاد می شود. پس از آن، تمرین کردن او را بی نقص می کند. زمانی که او یک ساله است، منتظر باشید که یک سینه خیز روِ واقعا توانا شود.

بعد از اینکه کودک شما در سینه خیر رفتن خبره شد، تنها مرحله باقی مانده بین او و تحرک و پویایی، یادگیری راه رفتن است. به این منظور، او به زودی شروع به بالا کشیدن خود با هرچیزی که در دسترسش باشد می کند، چه میز جلوی مبل باشد چه پای مادر بزرگ. زمانی که در پاهایش احساس تعادل کند، او آماده ایستادن بدون کمک دیگری و به آرامی راه رفتن در حالی که مبلمان را می گیرد، خواهد بود. بعد از آن، راه رفتن، دویدن، پریدن و جهیدن، تنها مستلزم زمان خواهد بود.

از ابتدا، مدت زیادی قبل از آنکه کودک شما آماده سینه خیز رفتن شود، زمان های زیادی از روی شکم بودن به او بدهید. قرار دادن کودکتان رو شکمش و چندین دقیقه در روز، در زمانی که بیدار و هوشیار است، بازی کردن با او رد این حالت، به رشد ماهیچه هایی که برای سینه خیز رفتن به آنها نیاز دارد، کمک می کند. خوابیدن روی شکم، همچنین از ایجاد یک نقطه مسطح روی سر ِ او، که گاهی به خاطر گذراندن زمان زیادی به پشت بودن نوزاد اتفاق می افتد، جلوگیری می کند. بهترین راه برای تشویق به سینه خیز رفتن-شامل رسیدن و گرفتن-قرار دادن اسباب بازی ها و دیگر وسایل خوش آیند (حتی خودتان) دور از دسترس کودکتان است. آکادمی امریکایی کودکان (AAP)، همچنین استفاده از بالش ها، جعبه ها و کوسن های کاناپه را برای خلق مسیر مانع، برای تشخیص او، پیشنهاد می کند. این به افزایش اطمینان، سرعت و چابکی او کمک می کند. فقد او را تنها نگذارید- اگر زیر بالش با جعبه ها گیر کند، سراسیمه خواهد شد و شاید در معرض خطر خفگی باشد. یک کودک که سینه خیز می رود، می تواند شیطنت های بسیاری انجام دهد. با تاکید ویژه ایی بر ورودی پله ها، اطمینان حاصل کنید که منزلتان، مناسب کودک است. کودک شما مجذوب پله ها خواهد شد، اما آنها می توانند برایش خطرناک باشند، بنابراین آنها را تا وقتی که او واقعا در راه رفتن حرفه ایی شود (معمولا در حدود ۱۸ ماهگی)، دور از محدوده حرکتش قرار دهید. حتی آن زمان، او را از نزدیک زیر نظر بگیرید. برای این زمان، پیشنهاد AAP، درست کردن یک یا دو پله تمرینی، با توده هایی از جنس فوم یا جعبه های مقوایی محکم، پوشیده از پارچه است. شما هنوز نباید کفش خریداری کنید. کودک شما تا وقتی در راه رفتن استاد نشده است، نیازی به پوشیدن کفش به طور منظم ندارد.

کودکان با استفاده از روش ها و زمان بندی های متفاوتی مهارت ها را رشد می دهند. اما اگر کودک شما در زمانی که یک ساله است، با اینکه فهمیده است چطور پاها و دستانش را در یک حرکت منظم، با هم حرکت دهد، یا آموخته که چگونه دست و پایش را به یک اندازه استفاده کند، و به نوعی علاقه ایی به پویا بودن نشان نداده است ( چه خزیدن، سینه خیز رفتن، غلتیدن یا آرام راه رفتن باشد)، نشان نداده است، این را در وقت دکتر بعدیش مطرح کنید. به خاطر داشته باشید، که نوزادان نارس، ممکن است چند ماه بعد از هم سن و سالان خود، به این نشانه رشد و بسیاری دیگر دست یابند.

نکات ایمنی در هنگام چهار دست و پا رفتن نوزاد
- از لحظه‌ای که نوزاد شروع به حرکت می‌کند باید خانه‌ای مقاوم در برابر بچه برای او مهیا کنید تا از بروز حوادث ناخوشایند جلوگیری شود.
- هرگز نوزاد را دور از چشم خود در جای دیگر نگذارید. حتی قبل از اینکه نوزاد شروع به حرکت کند نیازمند احساس اطمینان خاطر و امنیت حضور شما می‌باشد.
- زمانی که نوزاد یاد می‌گیرد بغلتد او را فقط روی کف اتاق قرار دهید و اطرافش را از هر گونه اشیای سخت یا تیز پاک کنید.
- حتی زمانی که نوزاد قدرت کنترل سرش را به دست آورده باشد باز هم در اطراف باسن و بخش تحتانی ستون مهره‌های او بالش بگذارید.
- همه مواد سمی را از دسترس او دور کنید.
- گنجه‌ها، قفسه‌ها، آتش شومینه و راه پله‌ها را با یک حفاظ مناسب از دسترس کودک دور کنید.